دیوبندیه حیاتی و مماتی: تفاوت میان نسخه‌ها

===دیدگاه برخی از علمای دیوبندی مماتی در مورد توسل===

مولوی ابراهیم دامنی در کتاب آیات منتخبات، درباره توسل می نویسد:

سوره آل عمران در پاسخ هیئت هفتاد نفره ای از مسیحیان نجران نازل شده است. آنها آمده بودند تا در اصول دین بخصوص در توحید با رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم) مناظره بکنند و آنها عقیده داشتند که عبادت بندگان نیک مانند مسیح، مریم، علماء، دراویش و صوفیاء و غیره، جائز است و هیچ گونه تضادی با توحید خداوند ندارد و در این مورد به دروغ مدعی بودند که مسیح (علیه السلام) چنین وصیت کرده است که ما او را به وقت مشکل نداء کنیم و بگوییم: «یا مسیح! أدرکنی» و از او بخواهیم که پیش خدا سفارش ما را بکند و می گفتند: یا وجیهاً عندالله! اشفع لنا عندالله و عقیده داشتند که مسیح و مریم (علیهما السلام) و دیگر اولیاء و انبیاء عالم الغیب هستند و نداء ما را می شنوند و اجابت می کنند و می توانند مشکل ما را حل بکنند. خداوند در تردید این دعوی دروغین شان که مسیح (علیه السلام) به ما چنین دستور داده است، می فرماید که: «برای هیچ بشری بخصوص کسی که نبوت و کتاب داشته باشد اصلاً جائز نیست که مردم را به پرستش و نداء خود دعوت و امر بکند». و مسیح (علیه السلام) یک فرد معصوم و پاک است، چطور مرتکب این گناه کبیره بلکه اکبر الکبائر شد. بلکه اصل مسئله این است که گفته شما از ریشه و اساس دروغ است.

مولوی حسین پور در بیان یکی از تفاوت ها بین وهابیت و احناف می گوید:

مولوی غیاثی، شفاعت را تقسیم می کند و می نویسد: شفاعت بر سه نوع است :1. شفاعت وجاهت؛ يعني از وجاهت و اقتدار كسي مرعوب شده با اكراه سفارش او را بپذيرد؛

حكم: درباره شخصي چنين عقيده‌اي داشتن كه او نزد خدا چنين شفاعت و سفارشي مي‌كند، كفر است.