۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' آنها' به ' آنها') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن محمد بن سری تمیمی كوفی'''. كوفی ابوبکرمعروف به «ابن ابی دارم كوفی». [[فقیه]]، حافظ و [[محدّث|محدث]] شیعی. ذهبی در تذكره الحفاظ وفات او را 352 هجری و به نقلی 351 هجری اعلام كرده، اما [[ابن حجر]] در [[لسان المیزان]] آن را 357 هجری گزارش كرده است. وی اصالتاً اهل [[کوفه|كوفه]] از تیره «بنی دارم» شاخهای از | '''احمد بن محمد بن سری تمیمی كوفی'''. كوفی ابوبکرمعروف به «ابن ابی دارم كوفی». [[فقیه]]، حافظ و [[محدّث|محدث]] شیعی. ذهبی در تذكره الحفاظ وفات او را 352 هجری و به نقلی 351 هجری اعلام كرده، اما [[ابن حجر]] در [[لسان المیزان (کتاب)|لسان المیزان]] آن را 357 هجری گزارش كرده است. وی اصالتاً اهل [[کوفه|كوفه]] از تیره «بنی دارم» شاخهای از «بنی‌تمیم» از قبیله عدنان است. وی در كوفه نزد بسیاری از بزرگان عصر خود حدیث شنید و روایات فراوانی در خاطر سپرد تا آنجا كه او را «حافظ» و «مسند» لقب دادهاند. [[ذهبی]] میگوید: «وی در بیشتر عمر خود دارای اعتقادی سالم بود اما در آخرالایام از این اعتقاد رجوع نمود و به مثالب و مطاعن سلف پرداخت و شاگردان او را میدیدم كه حدیث لگدزدن [[عمر بن خطاب|عمر]] بر [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|فاطمه]] و سقط شدن محسن را نزد او فرا میگرفتند». وی در [[علوم حدیث]] بسیار ماهر و زبردست بود و در كوفه شاگردان زیادی از علمای [[مذهب شیعه|شیعه]] و [[اهلسنت]] در مجلس درس او شركت داشتند. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== اساتید == | == اساتید == | ||
از معاصران او در كوفه «ابوالعباس بن عقده»(م333ق) است كه با هم به فراگیری حدیث نزد «احمد بن موسی بن اسحاق تمیمی»(م286ق) و «حسن بن حباش بن یحیی كوفی»(م303ق) اشتغال داشتند. وی در كوفه نزد بسیاری از بزرگان عصر خود [[حدیث]] شنید و روایات فراوانی در خاطر سپرد تا آنجا كه او را «حافظ» و «مسند» لقب دادهاند. ذهبی در یك گزارش تعصب آمیز، ضمن اینكه وی را «شیخ گمراه» معرفی نموده، میگوید: «وی در بیشتر عمر خود دارای اعتقادی سالم بود اما در آخرالایام از این اعتقاد رجوع نمود و به مثالب و مطاعن سلف پرداخت و شاگردان او را میدیدم كه حدیث لگدزدن عمر بر فاطمه و سقط شدن محسن را نزد او فرا میگرفتند». وی هم‌چنین حدیث چگونگی عبور | از معاصران او در كوفه «ابوالعباس بن عقده»(م333ق) است كه با هم به فراگیری حدیث نزد «احمد بن موسی بن اسحاق تمیمی»(م286ق) و «حسن بن حباش بن یحیی كوفی»(م303ق) اشتغال داشتند. وی در كوفه نزد بسیاری از بزرگان عصر خود [[حدیث]] شنید و روایات فراوانی در خاطر سپرد تا آنجا كه او را «حافظ» و «مسند» لقب دادهاند. ذهبی در یك گزارش تعصب آمیز، ضمن اینكه وی را «شیخ گمراه» معرفی نموده، میگوید: «وی در بیشتر عمر خود دارای اعتقادی سالم بود اما در آخرالایام از این اعتقاد رجوع نمود و به مثالب و مطاعن سلف پرداخت و شاگردان او را میدیدم كه حدیث لگدزدن عمر بر فاطمه و سقط شدن محسن را نزد او فرا میگرفتند». وی هم‌چنین حدیث چگونگی عبور فاطمه (سلام الله علیها) از [[قیامت]] را كه با سندی صحیح نقل شده، گزارش نموده است اما ذهبی این حدیث را جعلی و ساختگی معرفی كرده است. بسیاری از احادیث او درباره فضیلت [[علی بن ابی طالب|علی (علیه‌السلام)]] و ظهور [[حجت بن حسن (مهدی)|مهدی آخرالزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)]] است و حدیثی نیز در باب [[ اصحاب کسا |اهل كساء]] دارد كه در آنجا به فضیلت [[اهل‌بیت علیهم‌السلام|اهل‌بیت (علیه‌السلام)]] اشاره نموده است. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
== درگذشت == | == درگذشت == | ||
درباره وفات او نیز گزارشها مختلف است. ذهبی در تذكرهالحفاظ وفات او را 352هجری و به نقلی 351هجری اعلام كرده، اما [[ | درباره وفات او نیز گزارشها مختلف است. ذهبی در تذكرهالحفاظ وفات او را 352هجری و به نقلی 351هجری اعلام كرده، اما [[ابن حجر|ابن‌حجر]] در لسان المیزان آن را 357هجری گزارش كرده است. وی اصالتاً اهل كوفه از تیره «بنی دارم» شاخهای از «بنی‌تمیم» از قبیله «عدنان» است. | ||
== منابع == | == منابع == | ||