پیش‌نویس:تفسیر تطبیقی آیه مباهله: تفاوت میان نسخه‌ها

ابتهال بمعنای تضرع در دعا وسؤال از خدای متعال وواگذاری کاربه خدا است . (طریحی مجمع البحرین باب بهل )

(طبرسی مجمع البیان ج ‏2، ص: 764)

 

وحی نازل شد که پیامبر از آنان راجع به آدم(ع) بپرس آیا او عبد ومخلوق بود که می خورد ومی آشامید وازدواج می کرد پیامبر این سوال را ازآنان پرسید در جواب گفتند بله آدم اینگونه بود حضرت فرمود پدر آدم چه کسی بود ؟ !نصرانیان بهت زده شدند واز جواب باز ماندند خداوند این دو آیه را نازل کرد وبه پیامبرص دستور مباهله با آنان را داد پیامبر ص به آنان فرمود: بامن مباهله می کنید اگر من راستگو بودم لعنت بر شما نازل خواهد شد واگر من دروغگو بودم بر من نازل خواهد گشت.گفتند سخن منصفانه ای است لذاوعده مباهله گذاشته شد.(تفسیر علی ابن ابراهیم قمی ج 1  ص 104)

با فرا رسیدن بامداد  روز موعود نجرانیان مشاهده کردند که پیامبر دست امیر  مومنان را گرفته پیشا پیش آن حضرت دو نور دیده اش حسن و حسین ع وپشت سر شان دخت ارجمندش به میعاد گاه رهسپار رند مسیحیان که عضو عالی رتبه مذهبی شان در جلو  و برگزیدگانشان از پی او بودند به پیامبر عرض کردند ما راضی شدیم وما را از مباهله معاف بدار لذا رسول خدا با آنان مصالحه کردند که جزیه بپردازند وآنها نیز پزیرفتند وبرگشتند.(تفسیر صافی  ج‏1، ص: 343)

1 – مؤرخ معروف اهل سنت ابن اثیر در تاریخ خود می نویسد:مسیحیان نجران عاقب وسید را با تنی چند به نزد پیامبر (ص)فرستادند وآنها خواستند که باآنحضرت(ص) مباهله کنند وپیامبر بیرون آمد در حالی که علی،فاطمه، حسن وحسین (ع) او را همراهی می کردند اهل نجران با دیدند چهره های آنان از مباهله دست کشیدند وصلح کردند (ابن اثیر،الکامل فی التاریخ،ج2،ص200)

 

3 -  سومین روایتی که به آن اشاره می شود در واقع معروف ترین روایتی است دراکثرکتابهای تاریخی حدیثی اهل سنت آمده است وسلسه سند روایت به ابن ابی وقاص می رسدواولین کسی که آن را نقل نموده احمد ابن حنبل است در مسندش وپس از وی دیگران در کتابهای خود آن را آورده اند.حاکم نیشابوری در المستدرک در مبحث فضائل اهلبیت آورده است (حاکم نیشابوری«م405ق»،المستدرک علی الصحیحین،ج4،ص 132) ما این روایت را از صحیح مسلم که بصورت کامل تری نقل نموده می آوریم: ازعامر ابن سعدروایتی نقل نموده اند که می گوید:از پدرم (سعدابن ابی وقاص) شنیدم که می گفت معاویه به من گفت :تورا چه شده است که ابوتراب علی ابن ابی طالب(ع) را دشنام نمی دهی؟ سعد گفت:من سه فضیلت را از او به خاطر دارم که رسول خدا درباره وی فرموده است:هرگزاورا دشنام نخواهم داد چنانکه من یکی از این سه فضیلت را می داشتم از شتران سرخ مو برایم محبوبتر بود.

یکی ازآن فضیلتها انکه گفت هنگامی که آیه مباهله نازل شد پیامبرص علی فاطمه وحسن وحسین رافراخواند وفرمود:خدایا اینان اهل من هستند.(مسلم،صحیح مسلم«م261 ق، ص1006ح6220)  

1 – از جمله تارخ نویسان شیعی می توان ابن واضح یعقوبی را نخستین کسانی دانست که روایات مباهله را در کتاب خود نقل نموده است یقوبی که بعنوان مورخ نامدار وجغرافیاشناس معروف جهان اسلام به شمار می رود.در کتاب تارخ خود و از جمله وفدهایی که به خدمت پیامبر(ص)رسیدند وفدمسیحیان نجران به قیادت عاقب را نام می برد ودر ذیل آن داستان مباهله را بصورت ساده وبدون مبالغه گویی آورده است.(یعقوبی(م284ق) ،تاریخ یعقوبی،ترجمه آیتی،ج1،ص451)  

 

3 – در منابع حدیثی شیعه نیز روایات مباهله به وفور دیده می شود واز جمله آنها می توان به دوکتاب حدیثی شیخ صدوق اشاره کرد این محدث بزرگ شیعه در کتاب أمالی وعیون اخبارالرضا از امام کاظم وامام رضا(ع) روایاتی درباره مباهله نقل نموده است در این روایات به حضور پنج تن آل عبا (ع) در صحنه مباهله برای مباهله با اهل نجران اشاره شده است.(شیخ صدوق(م381ق)عیون اخبار الرضا ج1،ص 85) .(أمالی ص 525 مجلس هفتاد و نهم)  

1 - سیوطی می گوید :وقتی کار پیامبر ص با مسیحیان به مباهله کشیده شد فردای آن روز آنحضرت بسوی آنان حرکت نمودند در حالی که دست علی بن ابی طالب ع را گرفته بود ودختر گرامیش فاطمه س وحسن  وحسین همراه پیامبر بودند.(سیوطی ،درالمنثور،ج 2 ، ص 39)

 

2- ابن اثیر در تفسیر خود از جابر روایت نموده است که می گوید :وقتی عاقب وطیب دو شخصیت عالی رتبه مذهبی مسیحی بر پیامبر گرامی اسلام وارد شدند ،پیامبر با آنان قرار گذاشت که دوز بعد مباهله کنند فردای آن روز همراه پیامبر در صحنه مباهله علی ابن ابی طالب ،فاطمه زهرا، حسن وحسین حضور داشتند.(تفسیر ابن اثیر ج  ج‏2، ص: 47)

 

3 - طبری در تفسیر خودش از علیاء بن احمر یشکر نقل کرده است که می گوید :هنگامی که آیه مباهله بر رسول اکرم نازل شد آن حضرت علی وفاطمه ودو فرزند بزرگوارشان حسن و حسین  را با خود بردند واز یهود خواستند که با آنان مباهله کنند(طبری ،جامع البیان،ج ج‏3، ص: 213) .اگرچه در این حدیث تصریح شده که طرف مقابل پیامبر در مباهله یهود بودند در حالی که اکثر مفسرین گویند رسول اکرم با مسیحیان قرار مباهله داشتند.

4 - بیضاوی در این زمینه روایت کرده است که می گوید :صبح روز مباهله هنگامی که نصارا به حضور رسول خدا آمدند آن حضرت  را دیدند که حسین را بر پشت خود ودست حسن را در دستش گرفته وفاطمه پشت سر پیامبر وعلی پشت سر فاطمه در حال آمدن هستند وپیامبر به آنان می فرماید: زمانی من دعا کردم شما آمین بگویید .(تفسیر بیضاوی ،ج2،ص 47)

همچنانکه اشاره شد پیامبر گرامی اسلام(ص) برای مباهله دخت گرامیش فاطمه دو نور دیده اش حسن وحسین و وصی خود امیرالمؤمنین را با خود برده اند علماء شیعه آن را فضیلتی بزرگ برای اهل بیت قلم داد نموده برای اثبات حقانیت اهلبیت وشایستگی آنان برای خلافت از آن بهره جسته اند علامه طباطبایی می نویسد: [اهل بيت پيامبر (صلوات اللَّه عليهم) در دعوى و دعوت رسول اللَّه(در مباهله) شريك بودند و اين از بزرگترين مناقب است(طباطبایی،المیزان، ج‏3، ص: 224) علامه حلی آیه مباهله را نیرومندترین دلیل بر اولی به تصرف بودن امام علی وبرتری منزلت آنحضرت می داند(علامه حلی،(م726 ق) نهج الحق وکشف الصدق،ص 177)

دواخترتابناک آسمان امامت و ولایت یعنی امام حسن مجتبی وامام حسین (ع)که پیامبر (ص)در حدیث معروف آنان را سردار جوانان بهشت معرفی نموده است (التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام، ص: 432) مقام وفضیلت شان برهمگان روشن است ورسول اکرم در موارد فراوانی درباره شان ومنزلت آنان سخن گفته اند واز طرف دیگر اگر کسی نگاهی به تاریخ شان بیفکند ومنصفانه بدان بنگردباشخصیت والامقام شان آشنا خواهد شد.یکی از فضائل مهمی که در تاریخ برای آنان  ثبت شده است ودشمنان باتمام سعی شان خواستند آن را انکار کنند ونتوانستند انکه پیامبر حسن وحسین (ع) بعنوان فرزندان خود در صحنه مباهله برده است .ومصداق جمله ابنائنا قرارگرفته است.

1 - طبری درتفسیرخود از ابن زید روایت نموده است که وی می گوید:به رسول خدا عرض کردند روزمباهله برای ملا عنه با اهل نجران چه کسانی را بجای ابنائنا همراه خود خواهیدبرد ؟ آن حضرت فرمود دونوردیده ام حسن وحسین (ع) را با خود خوا هم برد.(طبری ،جامع البیان ج‏3، ص: 211)

 

2 - قرطبی در تفسیرش در این زمینه می گوید:اکثر علماء ودانشمندان ما بر این باورند که مراد از ا"بنائنا" در آیه مباهله که هنگام مباهله با اهل نجران نازل شد حسن وحسین می باشد وپیامبر اسلام تنها حسن و حسین را فرزند خود خوانده است .(تفسیرقرطبی ج 4 ص 67)

3 - فخر رازی در تفسیر ش به نکات آیه پرداخته می گوید از آنجا که پیامبر (ص) هنگامی که کار با مسیحیان به مباهله کشیده شد حسن وحسین را بعنوان فرزندان خود انتخاب وآنان را بجای ابنائنا برگزید ،روشن می گردد که حسن وحسین  (ع)  فرزند رسول خدا هستند.)  فخررازی مفاتيح الغيب، ج‏8، ص: 248)

4 - سیوطی در تفسیر خود از حاکم نیشابوری و وی از حابرنقل نموده است که می گوید هنگامی که وفد نجران خدمت رسول گرامی اسلام (ص) رسیدند پس از بحث ومجادله قرار شد یکدیگر را مباهله و ملاعنه کنند پیامبر اسلام در صحنه حضور یافت در حالی که دوفرزندش حسن وحسین را همراه خود ساخته بود در این هنگام رئیس شان با آنان گفت با این مرد ملاعنه نکنید در غیر این صورت لعن او شما را نابود خواهد کرد.(سیوطی درالمنثور،ج‏2، ص: 39)

  5 - ابو الفتوح رازی در تفسیر خویش بنقل از ابی جارود در این زمینه می نویسد:قال ابوالجارود قال لي أبو جعفر- عليه السّلام-: يا أبا الجارود،ما يقولون لكم في الحسن و الحسين- عليهما السّلام-؟قلت  ينكرون علينا أنّهما أبناء رسول اللّه- صلّى اللّه عليه و آله-.قال: فأيّ  شي‏ء احتججتم عليهم، يا أبا الجارود ؟قلت: احتججنا عليهم بقول اللّه- تعالى- لرسول اللّه- صلّى اللّه عليه و آله:فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ.( تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، ج‏3، ص: 120)

1 - آلوسی در تفسیر خود از طریق مسلم وترمزی ازسعد ابن ابی وقاص نقل نموده است که می گوید هنگامی که آیه مباهله بر پیامبر گرامی اسلام نازل شدآنحضرت دخت گرامیش فاطمه زهراء دونوردیده اش وهمسر بزرگوارش را طلبید وفرمود: اللهم هؤلاء أهلي.(آلوسی روح المعانی في تفسير القرآن العظيم، ج‏2، ص: 182)

2 - زمخشری از ام المؤمنین عائشه نقل نموده است وی می گوید هنگامی که پیامبر با آن عبای مویین سیاه برای مباهله بیرون آمد فرزندش حسن رانیز داخل آن ساخت وحسین آمد او را نیز داخل نمود وعلی وفاطمه نیز آمدند سپس آیه تطهیر را تلاوت فرمود .(زمخشری  الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل،  ج‏1، ص: 369)

  علامه حلی دراین باره می نویسد:در آيه مباهله‏ آمده است: «و جانهاى ما و جانهاى شما» اين حديث از رازها و رمزهاى سخن خداوند است. مقصود از جان در آيه، نفس و شخص على عليه السّلام است. خداوند ميان جان على عليه السّلام جان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله نزديكى و يگانگى ايجاد كرد و با ضمير جمع (جانهايمان) آن را بيان فرمود و چون مرجع ضمير به واقع پيامبر است پس آنچه براى نفس رسول ثابت است براى نفس على نيز ثابت خواهد بود. پيامبر نسبت به همه مؤمنان از زندگى و خويشتن ايشان سزاوارتر است. او سرور مؤمنان است و هر معنايى كه از واژه مولا برمى‏آيد و بتوان آن را به رسول خدا نسبت داد، براى على عليه السّلام ثابت است. پيامبر تمام اين مراتب را به امير المؤمنين عليه السّلام نيز اختصاص داده است و بر متأملان هويداست كه خدا و رسولش چه جايگاه والايى براى على عليه السّلام قرار داده‏اند. از اين رو، غدير، روز عيد على عليه السّلام و هنگام شادى دوستان على عليه السّلام است.(علامه حلی، نهج الحق و كشف الصدق / ترجمه كهنسال، ص: 195)

1 - ابن کثیر در تفسیر خود از جابر روایت نموده است که وی می گوید :آیه مباهله در شان اهلبیت نازل شده است ومراد از انفسانا رسول خدا وعلی ابن ابی طالب (ع) می باشد.(تفسیر ابن کثیر ج 2 ص 47)  

2 - طبری در این زمینه می نویسد: هنگامی که آیه مباهله نازل شد پیامبر (ص) فاطمه حسن وحسین (ع) را همراه خود ساخت وبه علی ابن ابی طالب فرمود :اتبعنا ؛ مارا همراهی کن پس علی نیز با آنان حرکت کرد .(تفسیرطبری ج3 ص 212)  

ابی طالب ع است.( أسباب نزول القرآن (الواحدي)، ص: 108)  

 

 

این اشکال در واقع براساس مقتضای دلالت آیه می باشد والا پیامبر (ص) بهتر از هر کسی می داند که امر خداوند چگونه امتثال می شود .اگراز طریق قرائن وشواهد انکار ناپزیر ثابت شود که پیامبرص بجای نسائنا وانفسنا یک نفر وابنائنا دو نفر را با خود برده باشد دیگر اعتراضی باقی نمی ماند چرا که مصداق بودن اهلبیت بر اساس روایات متواتر وصحیح ثابت گردیده است دیگر اگر هم خدشه ای در ظاهر آیه وجود داشته با شد ضرری به آن نمی زند.علامه طباطبایی دراین زمینه می نویسد: اگر آوردن رسول خدا ص نامبردگان را به عنوان نمونه‏اى از مردان و زنان و كودكان مؤمنين می ‏بود، لازم بود حد اقل دو نفر مرد و سه زن و سه فرزند همراه خود مى‏ آورد تا فرمان:" انفسنا و نسائنا و ابنائنا" را امتثال كرده باشد، پس اگر از مردان تنها على ع و از زنان تنها فاطمه (س) و از فرزندان تنها حسنين (ع) را آورد، براى اين بود كه آوردن همين‏ها مصحح صدق امتثال بوده، به اين معنا كه غير از نامبردگان كسى كه شركت دادنش امتثال امر خدا باشد نيافته.( الميزان، ج‏3، ص: 356)

 

فخررازی می گوید:«که پیامبرص  هنگامی که کار با مسیحیان به مباهله کشیده شد حسن وحسین ع را بعنوان فرزندان خود انتخاب وآنان را بجای ابنائنا برگزید ،روشن می گردد که حسن وحسین(ع)  فرزند رسول خدا هستند.. ابو بكر رازى گويد: اين آيه دليل است كه حسنين پسران رسول اللَّه هستند و فرزند دختر حقيقتاً فرزند انسان است( البحر المحيط في التفسير، ج‏3، ص: 189)  

1 - از ابن عساکر نقل شده است که می گوید :پیامبرص علی ع ،ابوبکر،عمر . عثمان وفرزندان آنان را با خود در صحنه مباهله آوده بود.(آلوسی، روح المعاني ، ج‏2، ص: 182)

ثانیا:در سند آن چند نفر که به دروغگویی متهم هستند وجود دارد مانند سعیدبن عنبسه رازی که ذهبی در میزان الاعتدال گفته یحی بن معین گفته است که وی بسیار دروغگواست(میزان الاعتدال ج 2 ص 154)

 

ونیز در سند آن هیثم بن عدی است که ذهبی در سیره اعلام النبلاء از قول ابن معین وابن داود گفته است که هیثم بسیار دروغگوست. ونسائی او را متروک الحدیث داسته اند.(سیره اعلام النبلاء ج10 ص 104)

 

1 - یکی از مطالبی که از آیه استفاده می شود اینکه علی در فضائل وصفات مانند پیامبراست بجز موارد خاص .ابن تیمیه بر این سخن اعتراض نموده می گوید :هیچ کس در فضائل نمی تواند مانند پیامبر باشد ومساوی با وی نیست حتی علی ابن ابی طالب( ابن تیمیه منهاج السنه ج7 ص 122).

پاسخ: اولا از این آیه وادله قطعی دیگر استفاده می شود که امیرمومنان در تمام کمالات وقابلیتها همانند رسول خدا است وماتابع نص هستیم واین سخن او اجتهاد در مقابل نص است .ثانیا خود پیامبر تمنا کرده که علی در  فضائل همانند خویش باشد وهر آن چه که به خود عطا شده به علی نیز عطا نماید.در روایتی صحیح السند از پیامبرگرامی اسلام آمده است که خطاب به علی فرمود: «من از خدا چیزی نخواستم جز آن که مثل آن را از خداوند برای تو در خواست نمودم واز خدا چیزی در خواست ننمودم مگر آن که به من عطا نمود .(متقی هندی کنزالعمال ج 6 ص 407)

 

2 - اعتراض دیگر ابن تیمیه اینکه پیامبر اسلام این چهار نفر را  همراه خویش در صحنه مباهله آورده مقصود حضرت اجابت دعا نبوده است چراکه دعای پیامبر به تنهایی کافی بود.یعنی اینها دخلی در مباهله  نداشتند ( ابن تیمیه، منهاج السنه ج7 ص 122)

 

3 - ابن تیمیه چون نمی خواسته  این فضیلت عظیم را برای امیرمومنان قبول کند گفته است که مراد از انفسنا خود پیامبر است: (ابن تیمیه منهاج السنه ج7 ص 122 -30)

 

2 - اعتراض دیگر وی اینکه می گوید: اگر هم مراد از "انفسنا" علی ابن ابی طالب باشد خلیفه بلافصل بودن او ثابت نمی شود چراکه نفس برای خویشاوندان استعمال می شود این جا بدان جهت بوده که علی رابطه نزدیکی با پیامبر داشته است والا اگر منظور تساوی علی با پیامبر در همه فضائل باشد لازمه آن اینکه علی در نبوت هم با پیامبر شریک باشد.(همان)

3 - اعتراض دیگر آلوسی اینکه اگر این آیه بر امامت علی دلالت داشته باشد لازمه می آید که وی در زمان رسول خدا امام باشد واین به اجماع مسلمین باطل است واگر مقید به زمان خاصی باشد این تقید دلیل ندارد ازسوی دیگر اهل سنت هم به امامت علی در زمان معین را قبول دارند.(همان)  

 

عقیده شناس بزرگ شیعی شیخ سدیدالدین حمصی می گوید: علی از تمام پیامبران جزحضرت محمد ص برتر است وآنچه بر این مطلب دلالت می کند قول خداوند در آیه مباهله است که فرمود «وانفسنا وانفسکم» زیرا مراد از انفسنا خود پیامبر نیست چون انسان خود را نمی خواند بنابر این مراد غیر آن حضرت است واجماع است بر اینکه آن غیر علی بن ابی طالب است پس آیه دلالت می کند بر اینکه نفس علی نفس محمد است ممکن نیست علی حقیقتا نفس پیامبر باشد ناگزیر مقصود این است که این نفس مانند آن نفس است واین اقتضا می کند که این نفس با آن نفس از تمام وجوه برابرباشد.تنها دوچیز از این کلیت خارج شده است: یکی نبوت ودیگری افضلیت زیرا اجماع بر این است که علی پیامبر نیست وافضل از پیامبر نیست ازاین دو مطلب گذشته اطلاع در تمام مسائل دیگر محکم است واجماع دلیل بر اینکه پیامبر از همه پیامبران الهی افضل است پس علی هم باید از همه آنان افضل باشد(فخر رازی ،مفاتيح الغيب، ج‏8، ص: 248.)