اراده الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

۹۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۸ مارس ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:


اراده در این نوع تقسیم مختص ذات خداوند است.
اراده در این نوع تقسیم مختص ذات خداوند است.
اراده الهی از یک زاویه، به اراده تکوینی و تشریعی تقسیم می شود. با این توضیح که فعل یا ترک فعل مورد نظر مُرید در خارج به دو گونه محقق می‌شود:****************
اراده الهی از یک زاویه، به اراده تکوینی و تشریعی تقسیم می شود. با این توضیح که فعل یا ترک فعل مورد نظر مُرید در خارج به دو گونه محقق می‌شود. در اراده تکوینی مرید خودش به طور مستقیم برای تحقق خواسته اش اقدام می کند و در اراده تشریعی مرید از شخص دیگری برای آن چه می خواهد کمک می خواهد. این مسئله با بیان یک مثال روشن می شود.شخص تشنه از دو راه تشنگی خودش را رفع می کند یا خودش بر می خیزد و به دنبال آب می رود و یا به کسی دستور می دهد تا برایش آب ببرد. در نوع اول اراده تکوینی است و در نوع دوم اراده تشریعی است و بدین گونه تعلق اراده خدا به افعال خویش را اراده تکوینی و امر و نهی‌اش نسبت به افعال اختیاری انسان  را اراده تشریعی گویند. ر. ک.<ref>نسفی، عبد الرحمان، شرح عقائد، ج۱، ص۱۰۵، عبد الخالق، زاهدان، المکتبة الإسلامیة.</ref>  <ref>ربانی گلپایگانی، علی، جبر و اختیار، ج۱، ص۷۸، قم مؤسسه تحقیقاتی سیدالشهداء، ۱۳۶۸ش.</ref> <ref>اصفهانی، شیخ محمدحسین، بحوث فی الأُصول، ج۱، ص۱۲، انتشارات جامعه مدرسین، قم، ۱۴۱۶ق.     
گاهی مرید خود مستقیم و بی‌واسطه برای تحقق خواسته‌اش اقدام می‌کند و برای مثال برای رفع تشنگی‌اش آب می‌نوشد، و گاهی کسی را برای تحقق خواسته‌اش روانه می‌کند و برمی‌انگیزاند، برای مثال به او امر می‌کند که برایش آب بیاورد. اراده نوع اول را «تکوینی» و اراده نوع دوم را «تشریعی» نام نهاده‌اند. بدین سان، تعلق اراده خداوند به افعال خویش را اراده تکوینی و امر و نهی‌اش نسبت به کار اختیاری فاعل مختار دیگر را اراده تشریعی گویند
<ref>نسفی، عبد الرحمان، شرح عقائد، ج۱، ص۱۰۵، عبد الخالق، زاهدان، المکتبة الإسلامیة.</ref>  <ref>ربانی گلپایگانی، علی، جبر و اختیار، ج۱، ص۷۸، قم مؤسسه تحقیقاتی سیدالشهداء، ۱۳۶۸ش.</ref> <ref>اصفهانی، شیخ محمدحسین، بحوث فی الأُصول، ج۱، ص۱۲، انتشارات جامعه مدرسین، قم، ۱۴۱۶ق.     
</ref>
</ref>


confirmed
۵٬۹۲۲

ویرایش