۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '[[سید ابوالقاسم خویی' به '[[سید ابوالقاسم خوئی'
جز (جایگزینی متن - '[[سیدابوالقاسم خویی' به '[[سید ابوالقاسم خوئی') |
جز (جایگزینی متن - '[[سید ابوالقاسم خویی' به '[[سید ابوالقاسم خوئی') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
حافظ بشیر حسین نجفی، معروف به شیخ بشیر نجفی<ref>[http://www.alnajafy.com/list/mainnews-5-444-5820.html «زندگی‌نامه»]، سایت دفتر مرکزی شیخ بشیر نجفی.</ref> فرزند صادق‌علی، و متولد سال ۱۳۶۱ق (۱۹۴۲ م) در جالندهر (پنجاب شرقی [[هند]]) است<ref>نقوی، تذکره علمای امامیه پاکستان، مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان، ص ۶۵.</ref>. پدربزرگ او محمد ابراهیم بن عبدالله معروف به شیخ محمدابراهیم پاکستانی (درگذشت ۱۹۶۲ م) و عمویش مولانا خادم حسین (درگذشت ۱۴۰۲ ق) از عالمان دینی بوده‌اند و خانواده او پس از تجزیه [[پاکستان]] و هند، در سال ۱۳۶۶ق (۱۹۴۷ م) از [[هندوستان]] به پاکستان مهاجرت کرده و در شهر باتاپور در حومه لاهور ساکن شدند و گفته شده است که با تبلیغات مذهبی خاندان او، [[شیعه|تشیع]] در آنجا گسترش یافت<ref>همان</ref>. | حافظ بشیر حسین نجفی، معروف به شیخ بشیر نجفی<ref>[http://www.alnajafy.com/list/mainnews-5-444-5820.html «زندگی‌نامه»]، سایت دفتر مرکزی شیخ بشیر نجفی.</ref> فرزند صادق‌علی، و متولد سال ۱۳۶۱ق (۱۹۴۲ م) در جالندهر (پنجاب شرقی [[هند]]) است<ref>نقوی، تذکره علمای امامیه پاکستان، مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان، ص ۶۵.</ref>. پدربزرگ او محمد ابراهیم بن عبدالله معروف به شیخ محمدابراهیم پاکستانی (درگذشت ۱۹۶۲ م) و عمویش مولانا خادم حسین (درگذشت ۱۴۰۲ ق) از عالمان دینی بوده‌اند و خانواده او پس از تجزیه [[پاکستان]] و هند، در سال ۱۳۶۶ق (۱۹۴۷ م) از [[هندوستان]] به پاکستان مهاجرت کرده و در شهر باتاپور در حومه لاهور ساکن شدند و گفته شده است که با تبلیغات مذهبی خاندان او، [[شیعه|تشیع]] در آنجا گسترش یافت<ref>همان</ref>. | ||
ایشان در سال ۱۹۶۵ م (۱۳۸۴/۱۳۸۵ ق)، به [[نجف]] رفت<ref>همان.</ref>. در دوره‌ای که به دستور [[صدام حسین]]، رئیس‌جمهور وقت [[عراق]]، روحانیان و عالمان شیعهٔ غیرعراقی (که به آنها [[معاودین]] گفته می‌شود) اخراج شدند، در عراق ماند<ref>قاسمی، ساختار سیاسی-اجتماعی شیعیان عراق، ۱۳۹۳ ش، ص ۲۲۰.</ref>. روزنامه [[بریتانیا|بریتانیاییِ]] اینْدیپِنْدِنْت، به نقل از [[سید ابوالقاسم | ایشان در سال ۱۹۶۵ م (۱۳۸۴/۱۳۸۵ ق)، به [[نجف]] رفت<ref>همان.</ref>. در دوره‌ای که به دستور [[صدام حسین]]، رئیس‌جمهور وقت [[عراق]]، روحانیان و عالمان شیعهٔ غیرعراقی (که به آنها [[معاودین]] گفته می‌شود) اخراج شدند، در عراق ماند<ref>قاسمی، ساختار سیاسی-اجتماعی شیعیان عراق، ۱۳۹۳ ش، ص ۲۲۰.</ref>. روزنامه [[بریتانیا|بریتانیاییِ]] اینْدیپِنْدِنْت، به نقل از [[سید ابوالقاسم خوئی|آیت‌الله خوئی]]، از ترور نافرجام بشیر نجفی در سال ۱۴۱۹ ق (۱۹۹۹ م) گزارش داده است<ref>کاکبورن، [https://www.independent.co.uk/news/baghdad-riots-over-killing-of-ayatollah-1072351.html «Baghdad riots over killing of Ayatollah»].</ref>. برخی این ترور را فشار برای خروج او از عراق تفسیر کرده‌اند<ref>قاسمی، ساختار سیاسی-اجتماعی شیعیان عراق، ۱۳۹۳ش، ص ۲۲۰.</ref>. به گفته سبطین سبزواری، نماینده بشیر نجفی در پاکستان، او پس از هجرت به نجف هیچ‌گاه به پاکستان بازنگشته است<ref>[https://googlynews.tv/35463/ «قاسم سلیمانی کا جنازہ پڑھانے والے پاکستانی آیت اللہ بشیر حسین نجفی»]، سایت گوگلی‌نیوز.</ref>. | ||
وی دارای چهار فرزند پسر است که از آن میان، علی‌بشیر نجفی، نماینده او است<ref>همان.</ref>. | وی دارای چهار فرزند پسر است که از آن میان، علی‌بشیر نجفی، نماینده او است<ref>همان.</ref>. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
برخی از استادان وی پس از هجرت به [[نجف اشرف|نجف]] عبارتند از: | برخی از استادان وی پس از هجرت به [[نجف اشرف|نجف]] عبارتند از: | ||
{{فهرست ستونی}} | {{فهرست ستونی}} | ||
* [[سید ابوالقاسم | * [[سید ابوالقاسم خوئی|آیت‌الله خویی]]: یک دوره کامل [[خارج اصول]] و بخشی از [[خارج فقه]]. | ||
* ''محمدکاظم قاروبی تبریزی'': کفایة الاصول و بخشی از دروس خارج. | * ''محمدکاظم قاروبی تبریزی'': کفایة الاصول و بخشی از دروس خارج. | ||
* ''سید محمد روحانی'': [[اصول فقه|اصول]] و [[فقه]]<ref>همان.</ref>. | * ''سید محمد روحانی'': [[اصول فقه|اصول]] و [[فقه]]<ref>همان.</ref>. | ||