confirmed، مدیران
۳۷٬۲۵۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
«خسف» فرورفتن در زمين و زير آوار ماندن به وسيلة زلزله، سيل، طوفان، بمباران و بالا آمدن آب دريا است<ref>كريمشاهي بيدگلي، حسين، فرهنگ موعود، انتشارات ناصر، 1377، ص 88.</ref>. | «خسف» فرورفتن در زمين و زير آوار ماندن به وسيلة زلزله، سيل، طوفان، بمباران و بالا آمدن آب دريا است<ref>كريمشاهي بيدگلي، حسين، فرهنگ موعود، انتشارات ناصر، 1377، ص 88.</ref>. | ||
«بيداء» نام سرزميني ميان مكه و مدينه است<ref>قمي، عباس، منتهي الامال، انتشارات فراروي، 1381، ص 1317، ف 7، ب 14.</ref>. و «وادي است چهار فرسخ دورازمدينه درمسير مكه و مدينه<ref> خراساني، جواد، مهدي منتظر، بنياد پژوهش هاي علمي فرهنگي نور الاصفياء، ص 242.</ref>.» | «بيداء» نام سرزميني ميان مكه و مدينه است<ref>قمي، عباس، منتهي الامال، انتشارات فراروي، 1381، ص 1317، ف 7، ب 14.</ref>. و «وادي است چهار فرسخ دورازمدينه درمسير مكه و مدينه<ref> خراساني، جواد، مهدي منتظر، بنياد پژوهش هاي علمي فرهنگي نور الاصفياء، ص 242.</ref>.» | ||
== معنای اصطلاحی == | |||
مقصود از «خسف بيداء» آن است كه لشكر سفياني پس از قتل و غارت درمدينه در تعقيب حضرت مهدي(عج)به سوي مكه حركت ميكنند و چون به سر زمين «بيداء» برسند در آنجا همه لشكر، به جز دو نفر يا سه نفر، دچار «خسف» خواهند شد و در زمين فرو خواهند رفت. | |||
«خسف بيداء» در وقتي واقع ميشود كه حضرت ظهور كرده و آغاز به قيام ننموده است. بنا به روايت حذيفه يماني، نخستين لشكري كه سفياني به جانب مدينه گسيل داشته پس از مدتي به جانب شام حركت ميكنند و لشكريان حق، آن ها را از دم تيغ ميگذرانند. سفياني در پي اين شكست لشكر دومي به مدينه اعزام مي كند كه آن ها سه روز مدينه را مورد تجاوز و غارت قرار داده و آن گاه مدينه را به قصد مكه ترك ميكنند و در بيابان «بيداء» ميان مكه و مدينه به فرمان خداوند, با وارد آمدن ضربتي بوسيله جبرئيل بر زمين، همه در كام زمين فرو مي روند<ref>مجلسي، محمد باقر، بحار الانوار، ج 52. ص 186.</ref>. | |||
== پانویس == | == پانویس == |