confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
(←پنجم) |
(←●ششم) |
||
خط ۱۴۳: | خط ۱۴۳: | ||
خداوند از این فراوانی سرزمینی به عنوان سرزمین مبارک یاد میکند. این واژه هر چند اختصاص به نعمتهای مادی ندارد بلکه برکات معنوی را شامل میشود، در هر حال به فراوانی نعمتهای این سرزمین اشاره مستقیمی نیز میکند<ref>(اسراء آیه۱)</ref>. | خداوند از این فراوانی سرزمینی به عنوان سرزمین مبارک یاد میکند. این واژه هر چند اختصاص به نعمتهای مادی ندارد بلکه برکات معنوی را شامل میشود، در هر حال به فراوانی نعمتهای این سرزمین اشاره مستقیمی نیز میکند<ref>(اسراء آیه۱)</ref>. | ||
==== | === ششم === | ||
قداست فلسطین در آیات قرآن | |||
در تمام آیاتی که ارتباط به سرزمین فلسطین دارد سخن از دو وصف قداست و مبارک است. به این معنا که این سرزمین افزون بر ویژگی مبارک بودن سرزمینی مقدس است. قداست ویژگی انحصاری این سرزمین است. البته قداست سرزمین اختصاص به شهر قدس و بیتالمقدس نداشته بلکه در آیات قرآنی به بخشهای دیگری از سرزمین فلسطین این صفت داده شده است. از آن میان میتوان به آیه ۱۱ و | ==== قداست فلسطین در آیات قرآن ==== | ||
در تمام آیاتی که ارتباط به سرزمین فلسطین دارد سخن از دو وصف قداست و مبارک است. به این معنا که این سرزمین افزون بر ویژگی مبارک بودن سرزمینی مقدس است. قداست ویژگی انحصاری این سرزمین است. البته قداست سرزمین اختصاص به شهر قدس و بیتالمقدس نداشته بلکه در آیات قرآنی به بخشهای دیگری از سرزمین فلسطین این صفت داده شده است. از آن میان میتوان به آیه ۱۱ و ۱۲[[سوره طه]] اشاره کرد که میفرماید: {{متن قرآن |فلما اتیها نودی یا موسی انی انا ربک فاخلع نعلیک انک بالواد المقدس طوی |سوره = طه |آیه = ۱۱ و ۱۲ }} پس زمانی که موسی به سرزمین مقدس درآمد از سوی خدا موسی خوانده شد که من خود پروردگار توام؛ پس کفش هایت را بر کن؛ زیرا تو در سرزمین و وادی مقدس طوی هستی. | |||
در این آیه به صراحت سرزمین و وادی طوی به عنوان سرزمین مقدس مورد تاکید قرار گرفته و به جهت همین قداست از وی خواسته شده تا کفش هایش را به احترام و قداست سرزمین از پای خویش درآورد. | در این آیه به صراحت سرزمین و وادی طوی به عنوان سرزمین مقدس مورد تاکید قرار گرفته و به جهت همین قداست از وی خواسته شده تا کفش هایش را به احترام و قداست سرزمین از پای خویش درآورد. | ||
در آیه ۳۰ سوره قصص همین سرزمین به سرزمین مبارک نیز ستوده و توصیف شده است که بیان خصوصیت و ویژگی دیگری برای این سرزمین است. : | در آیه ۳۰ [[سوره قصص]] همین سرزمین به سرزمین مبارک نیز ستوده و توصیف شده است که بیان خصوصیت و ویژگی دیگری برای این سرزمین است. : {{متن قرآن |فلما اتیها نودی من شاطی الواد الایمن فی البقعة المبارکة... |سوره = قصص |آیه = ۳۰ }} | ||
به هر حال از آیات قرآن بر میآید که سرزمین فلسطین سرزمین مقدسی است و این تقدس و قداست اختصاصی به شهر بیتالمقدس و یا وادی طوی در سرزمین سینا ندارد. هرچند که قداست طوی به جهاتی مورد تاکید قرار گرفته است. | به هر حال از آیات قرآن بر میآید که سرزمین فلسطین سرزمین مقدسی است و این تقدس و قداست اختصاصی به شهر بیتالمقدس و یا وادی طوی در سرزمین سینا ندارد. هرچند که قداست طوی به جهاتی مورد تاکید قرار گرفته است. | ||
در سخنان موسی(علیه السلام)همه سرزمینی که مردم بنی اسرائیل مامور شدند تا پس از رهایی از دست فرعونیان در آن سکونت گزینند و زیست کنند، سرزمین مقدس دانسته شده است؛ <ref>(مائده آیه ۲۱)</ref> | در سخنان موسی(علیه السلام)همه سرزمینی که مردم بنی اسرائیل مامور شدند تا پس از رهایی از دست فرعونیان در آن سکونت گزینند و زیست کنند، سرزمین مقدس دانسته شده است؛ <ref>(مائده آیه ۲۱)</ref> {{متن قرآن |یا قوم ادخلوا الارض المقدسة ...|سوره = مائده |}} بنابراین همه سرزمین فلسطین مقدس و مبارک است. | ||
در آیه ۱۳۷ اعراف : | در آیه ۱۳۷ اعراف : {{متن قرآن |واورثنا القوم الذین کانوا یستضعفون مشارق الارض و مغاربها التی بارکنا فیها ...» و نیز یونس آیه ۹۳ :«ولقد بوانا بنی اسرائیل مبوا صدق و رزقناهم من الطیبات ...» و اسراء آیه ۱۰۴ : {{متن قرآن |وقلنا من بعده لبنی اسرائیل اسکنوا الارض فاذا جاء وعد الاخرة...» سرزمین فلسطین و شرق و غرب آن به عنوان سرزمین مبارک یاد شده است که زمانی بنی اسرائیل از آن بهرهمند شدند تا خداوند نعمت وعده داده خویش را بر آنان به بهترین وجه به کمال برساند. | ||
در حقیقت در اختیار گرفتن حکومت منطقه فلسطین و پیرامون آن از آن رو به بنی اسرائیل داده شد که خداوند از سوی موسی به آنان وعده داده بود تا آن حضرت(علیه السلام)را در جنگ با فرعون یاری داده و همراه او باشند. این گونه بود که خداوند به وعده خویش عمل کرد و آنان را وارث آن سرزمین مقدس و مبارک گرداند.<ref>(اعراف آیه ۱۳۷)</ref> | در حقیقت در اختیار گرفتن حکومت منطقه فلسطین و پیرامون آن از آن رو به بنی اسرائیل داده شد که خداوند از سوی موسی به آنان وعده داده بود تا آن حضرت(علیه السلام)را در جنگ با فرعون یاری داده و همراه او باشند. این گونه بود که خداوند به وعده خویش عمل کرد و آنان را وارث آن سرزمین مقدس و مبارک گرداند.<ref>(اعراف آیه ۱۳۷)</ref> | ||
اگر به پیشینه این توصیف در گزارشهای قرآنی بپردازیم در مییابیم که این سرزمین در زمان حضرت ابراهیم(علیه السلام)به عنوان سرزمین مبارکی مسکن آن حضرت انتخاب شده است. خداوند در آیه ۷۱ سوره انبیاء درباره مهاجرت حضرت ابراهیم از سرزمین بابل پس از آتش سوزی مشهور و رهایی از آن میفرماید: | اگر به پیشینه این توصیف در گزارشهای قرآنی بپردازیم در مییابیم که این سرزمین در زمان حضرت ابراهیم(علیه السلام)به عنوان سرزمین مبارکی مسکن آن حضرت انتخاب شده است. خداوند در آیه ۷۱ سوره انبیاء درباره مهاجرت حضرت ابراهیم از سرزمین بابل پس از آتش سوزی مشهور و رهایی از آن میفرماید: {{متن قرآن |و نجیناه و لوطا الی الارض التی بارکنا فیها للعالمین؛» ما ابراهیم را به همراه لوطا از دست دشمنان کافرش نجات داده و به سوی سرزمین بردیم که آن را برای جهانیان مبارک گردانیدیم. | ||
نکته جالب در این آیه آن است که این سرزمین خاص را که حضرت ابراهیم و یارانش را به آن جا کوچانده و از بدی دشمنانش رهایی بخشیده، سرزمینی مبارک برای جهانیان دانسته است. از این رو میتوان گفت که خاص قوم و قبیله و یا دینی نیست و همه انسانها بلکه جهانیان از جن و انس از آن سود میبرند و از برکات آن استفاده میکنند. | نکته جالب در این آیه آن است که این سرزمین خاص را که حضرت ابراهیم و یارانش را به آن جا کوچانده و از بدی دشمنانش رهایی بخشیده، سرزمینی مبارک برای جهانیان دانسته است. از این رو میتوان گفت که خاص قوم و قبیله و یا دینی نیست و همه انسانها بلکه جهانیان از جن و انس از آن سود میبرند و از برکات آن استفاده میکنند. | ||
برخی از مفسران به جهت آن که شرایع آسمانی و قوانین وحیانی الهی در این سرزمین بر جهانیان نازل شده را علت اصلی آن دانستهاند که خداوند این سرزمین را برای جهانیان مبارک دانسته است؛ زیرا همه ادیان توحیدی الهی از این سرزمین به جهان گسترش یافته و همگان از آن بهرهمند شدهاند. <ref>(الکشاف؛ زمخشری، ج ۳ ص ۱۲۶)</ref> | برخی از مفسران به جهت آن که شرایع آسمانی و قوانین وحیانی الهی در این سرزمین بر جهانیان نازل شده را علت اصلی آن دانستهاند که خداوند این سرزمین را برای جهانیان مبارک دانسته است؛ زیرا همه ادیان توحیدی الهی از این سرزمین به جهان گسترش یافته و همگان از آن بهرهمند شدهاند. <ref>(الکشاف؛ زمخشری، ج ۳ ص ۱۲۶)</ref> |