حسین نوری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حسین محدث نوری''' فرزند محمد تقی محدث نوری مازندرانی طبرسی و نوهٔ علی محمد مازندرانی طبرسی مستوفی، محدث و چهره سرشناس علمای [[مذهب شیعه|شیعه]] در قرن چهاردهم هجری بود. این [[فقیه]] [[مذهب شیعه|امامیه]]، مفسر و شاعر در ۱۸ [[شوال]] ۱۲۵۴ قمری در روستای یال رود از توابع نور مازندران به دنیا آمدو در ۲۷ [[جمادی الثانی|جمادی]] ۱۳۲۰ هجری قمری در [[نجف]] درگذشت. وطن زمستانه خاندان نوری روستای سعادت آباد؛ از روستاهای بخش چمستان نور است. از القاب وی می‌توان به خاتم المحدثین، علامه نوری، میرزای نوری، محدث نوری و حاجی نوری اشاره کرد. وی دائی و پدر همسر [[شیخ فضل الله نوری]] بود. محدث نوری در سن ۶۴ سالگی در [[سامرا]] در اثر مسمومیت درگذشت. آرامگاه او در [[نجف]] و در حرم مولا [[علی بن ابی‌طالب|علی بن ابی‌طالب(علیه‌السلام)]] قرار دارد.

«ایشان دائما ملتزم به وظائف شرعی خود بود و هر ساعتی از روزش را به کار خاصی اختصاص می‌داد. چنانچه هر روز بعد از [[نماز]] عصر تا نزدیک غروب به کتابت مشغول می‌شد و پس از [[نماز عشاء]] تا وقت خواب را نیز به مطالعه اختصاص می‌داد. دو ساعت قبل از فجر بر می‌خاست و یک ساعت قبل از فجر به حرم مطهر مشرف می‌شد و در زمستان و تابستان پشت «باب القبله» مشغول به خواندن [[نافله شب]] می‌گشت تا این که درب حرم گشوده می‌گشت و ایشان همواره نخستین فردی بود که در آن هنگام وارد حرم می‌شد... کمی قبل از طلوع خورشید به خانه بر می‌گشت و مستقیم به کتابخانه بزرگش که شامل هزاران کتاب نفیس و آثار نادر یا منحصر به فرد بود، رفته و .... تا کمی قبل از زوال مشغول به کار کتابت بود... اما برنامه‌ریزی روزهای [[جمعه]] او متفاوت بود. بدین گونه که بعد از بازگشت از حرم شریف به مطالعه کتاب‌های مقتل پرداخته، سپس به مجلس عمومی‌ای که برای ذکر [[اهل بیت|اهل بیت (علیه‌السلام)]] ترتیب داده بود می‌رفت و به ذکر مصیبت می‌پرداخت. پس از پایان یافتن مجلس مشغول وظایف خاص روز جمعه و نوافل می‌گشت و بعد از [[نماز عصر]] هم به حرم مطهر مشرف می‌شد و مشغول به دعاهای مأثور می‌گشت تا غروب آفتاب<ref> طهرانی، شیخ آغا بزرگ، همان، ص 547</ref>».

# حاج [[شیخ عباس قمی]]،  

# حجم این کتاب تقریباً به اندازه حجم [[وسائل الشیعه]] است که شامل 23 هزار حدیث می‌باشد و طبق ترتیب کتاب «وسائل» گردآوری شده است.

«این کتاب در اعتبار مانند سایر جوامع حدیثی متأخر است... از استاد خود [[محمد کاظم خراسانی]] صاحب [[کفایه]] شنیدم که وی منبر تدریس در برابر دانش جویان خود که تعداد آنها به 500 یا بیشتر می‌رسید از کسانی که یا [[مجتهد]] بودند یا نزدیک به [[اجتهاد]]. چنین گفت که برای مجتهد در عصر ما حجت تمام نمی‌شود قبل از رجوع به «مستدرک» و اطلاع بر احادیثی که در آن است». و خود او نیز شخصاً ملتزم به همین روش بود. چرا که من در مجالس خصوصی تدریسش حضور داشتم و این روش را خودم از او مشاهده کردم. و هم چنین استاد ما [[شریعت اصفهانی|شیخ الشریعه اصفهانی]] روزی فرمود:

وی هم چنین در این کتاب وجود همسر و فرزندان را برای آن حضرت ثابت می‌کند<ref> نوری، میرزاحسین، نجم الثاقب، انتشارات مسجد مقدس جمکران، قم، 1375، صص 15 ـ 22</ref>. این کتاب که به زبان فارسی نوشته شده است، توسط انتشارات [[مسجد مقدس جمکران]] چاپ شده است.

 

[[رده:شخصیت‌ها]]