انقلاب الجزایر: تفاوت میان نسخه‌ها

انقلاب الجزایر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۷

۷۳ بایت اضافه‌شده ، ۲ ژوئیه

←‏جنگ‌های امیر عبدالقادر با فرانسویان

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۳۵۲

ویرایش

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 == جنگ‌های امیر عبدالقادر با فرانسویان ==
-(Abd-el-KAadir) «امیر عبدالقادر» فرزند محی‌الدین از اعراب ناحیه «اران» و از طایفه «مرابطون» بود. او فردی با معلومات و به مبانی [[اسلام]] مومن بود.
+(Abd-el-KAadir) «[[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]]» فرزند محی‌الدین از اعراب ناحیه «اران» و از طایفه «مرابطون» بود. او فردی با معلومات و به مبانی [[اسلام]] مومن بود.
 او برای [[جهاد]] علیه فرانسویان قبایل الجزایری را متحد ساخت و شکست سختی به فرانسویان در ۱۸۳۷ وارد آورد به طوری که طی قرارداد ۲۸ می ۱۸۳۷ دولت فرانسه مجبور شد که به جز بخش ساحلی، بقیه الجزایر را به امیر عبدالقادر بسپارد. اما امیر عبدالقادر بعد از این قرارداد، اعلام کرد که قوای فرانسه باید ساحل الجزایر را نیز ترک کند، لذا دولت فرانسه نیرویی به فرماندهی ژنرال «بوژو» (Gen –Bugeaud) با ۱۱۵ هزار نیرو از طریق بندر «طنجه» در [[مراكش|مراکش]] قوای عبدالقادر را به محاصره درآورد و باعث شکست وی در ۱۸۴۵ شد.
-ولی عبدالقادر برای جمع‌آوری نیرو به کوهستان‌های الجزایر رفت و توانست تجدیدقوا کرده و راه سپاهیان فرانسه را به سمت جنوب مسدود کند. اما به‌واسطه آن‌که امیر مراکش مرزهای کشور خویش را روی سربازان عبدالقادر بست، امیر عبدالقادر دچار شکست شد و سربازان فرانسوی او را اسیر کردند. با شکست او، الجزایر کاملا به تصرف فرانسه درآمد. امیر عبدالقادر به [[دمشق]] منتقل شد و تا آخر عمر در [[تبعید]] به سر برد و در ۱۸۸۳ در آن شهر درگذشت.
+ولی عبدالقادر برای جمع‌آوری نیرو به کوهستان‌های الجزایر رفت و توانست تجدیدقوا کرده و راه سپاهیان فرانسه را به سمت جنوب مسدود کند. اما به‌واسطه آن‌که امیر [[مراکش]] مرزهای کشور خویش را روی سربازان عبدالقادر بست، امیر عبدالقادر دچار شکست شد و سربازان فرانسوی او را اسیر کردند. با شکست او، الجزایر کاملا به تصرف فرانسه درآمد. امیر عبدالقادر به [[دمشق]] منتقل شد و تا آخر عمر در [[تبعید]] به سر برد و در ۱۸۸۳ در آن شهر درگذشت.
 دولت فرانسه از این جهت، اکثر کشورهای شمالی آفریقا به‌ویژه الجزایر را مستعمره خویش گردانید که از این سرزمین برای اسکان فرانسویان جهت «کوچ‌نشینی» (colonizer) و چنگ انداختن به بارورترین زمین‌های زراعتی استفاده کنند. از طرفی دولت فرانسه، هنگام بروز [[جنگ جهانی اول]]، جوانان الجزایری را به جبهه‌های جنگ [[اروپا]] می‌فرستاد.
@@ خط ۳۶: / خط ۳۶: @@
 بعد از آن‌که او به زندان افتاد فردی به نام «عبدالحمیدبن بادیس» به کمیسر عالی فرانسه در الجزایر پیشنهاد کرد که در تمامی مدارس و در همه سطوح [[قرآن]] و زبان عربی در کنار زبان فرانسه تدریس شود. او خواسته‌های خود را در مجله‌ای به نام «شهاب» منتشر کرد.
-در این هنگام به موازات مبارزات مصالی الحاج و عبدالحمیدبن بادیس، فرحت عباس تحصیل کرده فرانسه و عضو حزب «اتحاد مردم الجزایر» که توانسته بود در ۱۹۴۶ به عضویت مجلس موسسان فرانسه پذیرفته شود، وارد صحنه شد. او ضمن آن‌که پایبند افکار اسلامی بود، از افکار مصالی الحاج که دربردارنده شعار «اسلام دین ما، عربی زبان ما» و «زمین متعلق به زارعان»، پشتیبانی می‌کرد.
+در این هنگام به موازات مبارزات مصالی الحاج و عبدالحمیدبن بادیس، [[فرحات عباس|فرحت عباس]] تحصیل کرده فرانسه و عضو [[حزب اتحاد مردم الجزایر]] که توانسته بود در ۱۹۴۶ به عضویت مجلس موسسان فرانسه پذیرفته شود، وارد صحنه شد. او ضمن آن‌که پایبند افکار اسلامی بود، از افکار مصالی الحاج که دربردارنده شعار «اسلام دین ما، عربی زبان ما» و «زمین متعلق به زارعان»، پشتیبانی می‌کرد.
 فرحت عباس جنبش دانشجویان مسلمان را در پاریس تشکیل داده بود. وی برای جلب پشتیبانی سوسیالیست‌های فرانسه از جنبش آزادی‌خواهی مردم الجزایر تمایلات سوسیال دموکراسی پیدا کرد.