confirmed، مدیران
۳۷٬۴۰۴
ویرایش
←اتهام کفر
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
به موجب قرارداد مزبور، به جز شهرهای ساحلی [[الجزایر]] که در اشغال فرانسویان باقی ماند، تمامیت ارضی این کشور، به‌عنوان یک کشور عربی مستقل به ریاست امیر عبدالقادر رسمیت می‌یافت. وی که برای تأمین هزینه‌های نگاهداری نیروهای خود از مالیات‌های اسلامی، مانند [[خمس]] و [[زکات]] استفاده می‌کرد، در این دوره سکه‌هایی موسوم به «محمدیه» ضرب کرد و تشکیلات نظامی از جمله کارخانه‌های اسلحه سازی دایر نمود. | به موجب قرارداد مزبور، به جز شهرهای ساحلی [[الجزایر]] که در اشغال فرانسویان باقی ماند، تمامیت ارضی این کشور، به‌عنوان یک کشور عربی مستقل به ریاست امیر عبدالقادر رسمیت می‌یافت. وی که برای تأمین هزینه‌های نگاهداری نیروهای خود از مالیات‌های اسلامی، مانند [[خمس]] و [[زکات]] استفاده می‌کرد، در این دوره سکه‌هایی موسوم به «محمدیه» ضرب کرد و تشکیلات نظامی از جمله کارخانه‌های اسلحه سازی دایر نمود. | ||
== اتهام کفر == | |||
در حالی که امیر، صریحاً فرانسویان اشغالگر را | در حالی که امیر، صریحاً فرانسویان اشغالگر را «[[کافر|کافر حربی]]» می‌دانست و در مقابله با آنها تنها دو راه «پیروزی» یا «[[شهید|شهادت]]» را برای [[مسلمان|مسلمانان]] [[الجزایر]] می‌شناخت، گروهی از بزرگان قبایل این سرزمین، و حتی برخی از نزدیکان خود وی (مانند حاج موسی، از رؤسای قبیله) که به مفهوم و مضمون سیاسی معاهده امیر با فرانسویان پی‌نبرده بودند، او را به لحاظ عقد قرار داد با [[کافر|کفار]]، به [[کفر]] و الحاد متهم کردند و از او جدا شدند. | ||
== شکست فرانسویان == | == شکست فرانسویان == | ||