مسجد سهله: تفاوت میان نسخه‌ها

۶٬۲۵۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۶: خط ۵۶:


«مسجد ابن ظفر مسجد با برکتی است. به خدا قسم در طبقه ای از طبقات بالای این مسجد (در آسمان) سنگی بسیار بزرگ و سبز رنگ است که خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرده؛ مگر اینکه تصویری از چهرة آن پیامبر بر روی آن سنگ نقش بسته و این مسجد، همان مسجد سهله است.»<ref>میرزای نوری، مستدرک الوسائل، ج 3، ص 396</ref>
«مسجد ابن ظفر مسجد با برکتی است. به خدا قسم در طبقه ای از طبقات بالای این مسجد (در آسمان) سنگی بسیار بزرگ و سبز رنگ است که خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرده؛ مگر اینکه تصویری از چهرة آن پیامبر بر روی آن سنگ نقش بسته و این مسجد، همان مسجد سهله است.»<ref>میرزای نوری، مستدرک الوسائل، ج 3، ص 396</ref>
=فضائل مسجد سهله=
مسجد سهله از مساجد مقدس شیعه، به‌شمار می‌آید و در فضیلت و آداب آن، روایات متعددی وارد شده است که در اینجا، به تعدادی از این روایات اشاره می‌کنیم:
۱. در روایت مفصلی از امام صادق (ع) نقل شده است:
در این مسجد، منزل حضرت ابراهیم (ع) که از آن به جنگ عمالقه می‌رفت و خانه حضرت ادریس (ع) که در آن به خیاطی اشتغال داشت، قرار دارد. همچنین در آن، سنگ سبزرنگی است که صورت و شمایل همه پیامبران، بر آن نقش بسته است. زیر این سنگ، گِلی است که خداوند، پیامبران را از آن آفرید. دمیدن صور، در همین‌جا واقع می‌شود و از اینجا، به محشر راه دارد و هفتاد هزار نفر از اینجا، بدون حساب و کتاب، به بهشت وارد می‌شوند. <ref>ابن قولویه قمی، جعفر بن محمد، ترجمه کامل الزیارات، ص۸۰-۸۱، ترجمه ذهنی تهرانی</ref>
۲. در روایت مشابه دیگری، به نقل از امام صادق (ع)، آمده است:
این مسجد، خانه ادریس پیامبر (ع) است که در آن خیاطی می‌کرد و از اینجا، ابراهیم (ع) به جنگ با عمالقه و داوود (ع)، به جنگ با جالوت رفت و در آن، سنگ سبزرنگی است که صورت و شمایل همه پیامبران، بر آن نقش بسته است. <ref>شیخ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۳، ص۴۹۴</ref>
۳. در روایت دیگری از امام صادق (ع)، چنین نقل شده است:
در کوفه، مسجدی است به نام مسجد سهله که اگر عموی من زید، در آنجا نماز می‌خواند و به خدا پناه می‌برد، خداوند او را به مدت بیست سال، پناه می‌داد. و در آنجا، پایگاه سواره خضر (ع) و خانه ادریس قرار دارد.
شیخ صدوق نیز روایتی را که محتوای آن نزدیک به این روایت و روایت قبلی است، نقل کرده است. <ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۲۳۲.    </ref>
۴. در روایت دیگری از امام صادق (ع) آمده است:
«خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نفرموده؛ مگر آنکه در مسجد سهله، نماز گزارده است». <ref>ابن قولویه قمی، جعفر بن محمد، ترجمه کامل الزیارات، ص۸۲، ترجمه ذهنی تهرانی</ref>
۵. در روایت دیگری، از همان امام نقل شده است: «هیچ انسان محزونی نیست که در این مسجد، دو رکعت نماز بین نماز مغرب و عشا بخواند و خدا را دعا کند؛ مگر آنکه خداوند‌ اندوه او را برطرف می‌کند». <refشیخ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۳۸></ref>
۶. براساس روایتی از امام زین‌العابدین(ع)، هرکس در مسجد سهله، دو رکعت نماز بگزارد، خداوند عمر او را سال‌ها طولانی می‌کند. <ref>مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، ص۱۳۴</ref>
۷. در روایت دیگری، امام صادق (ع) فرموده است: «مسجد سهله، منزل صاحب ما (حضرت صاحب ‌الامر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)) است؛ پس از اینکه با اهل خود قیام کند». <ref>شیخ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۳، ص۴۹۵</ref>
۸. همچنین ابوبصیر از امام صادق (ع) روایت کرده است که حضرت فرمود: «گویا فرود آمدن قائم (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) را با خانواده‌اش در مسجد سهله می‌بینم».<ref>شیخ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۳، ص۲۵۲</ref>
۹. امیرمؤمنان، علی (ع) هنگام ترسیم خط سیر حضرت ولی عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در آستانۀ ظهور، فرمود:
گویی او را با چشم خود می‌بینم که از وادی السلام عبور کرده، بر فراز اسبی که سپیدی پاها و پیشانی‌اش همی درخشد، به سوی مسجد سهله در حرکت است و زیر لب زمزمه دارد و خدا را این‌گونه می‌خواند: لا اله الا اللّه حقا حقا... .
<ref> طبری آملی، محمد بن جریر، دلائل الامامة، ص۴۵۸</ref>
۱۰. امام صادق (علیه‌السلام) خطاب به یار با وفایش ابوبصیر فرمود:
«ای ابامحمد! گویی فرود آمدن قائم (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) را با اهل و عیالش در مسجد سهله، با چشم خود می‌بینم.» ابوبصیر عرض کرد:
«آیا محل اقامت دائمی آن حضرت، در مسجد سهله خواهد بود؟» حضرت فرمود: «آری». سپس فرمود:
مسجد سهله، اقامتگاه حضرت ادریس (ع) بود. مسجد سهله اقامتگاه حضرت ابراهیم (ع) بود. خداوند سبحانه و تعالی، پیامبری را برنینگیخت، جز این‌که در مسجد سهله نماز گزارده است.
مسجد سهله، پایگاه حضرت خضر (ع) است. کسی که در مسجد سهله اقامت کند، همانند کسی است که در خیمۀ رسول اکرم (ص) اقامت کند.
مرد و زن باایمانی یافت نمی‌شود، جز این‌که دلش به سوی مسجد سهله پر می‌زند... . <ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۹۷، ص۴۳۵، ح۳</ref>


پانویس=
پانویس=
confirmed، مدیران
۳۷٬۰۰۱

ویرایش