۲۲٬۰۳۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
=== بزرگترین جنگ === | === بزرگترین جنگ === | ||
بزرگترین و طولانیترین جنگ در پاراچنار در سال 2007 م، رخ داد. این جنگ بعد از حمله [[ایالات متحده آمریکا|آمریکا]] به [[افغانستان]] در اوائل دهه 2000 م، و انحلال دولت [[طالبان]] در آن کشور ـ و به تبع ـ فرار [[القاعده]] و عرب افغانها و تروریستهای پاکستانی از افغانستان به [[پاکستان]] رخ داد. در آن دوره عملیاتهای بزرگ تروریستی در پاکستان انجام شد و طالبان پاکستانی به وجود آمد و باز هم هدف کوچاندن شیعیان بود و حتی به گفته برخی نظامیان در حال خدمت در منطقه ناآرام «سوات» چادرهایی با نام «کمپ پاراچنار» در اختیار نظامیان قرار گرفته بود که قرار بود مورد استفاده قرار بگیرد که مقاومت مردم این منطقه باعث ناکامی مجدد این توطئه شده بود. در جنگ سال 2007 م، ناتو در آن سوی مرز مستقر بود و از این برنامه حمایت میکرد. | بزرگترین و طولانیترین جنگ در پاراچنار در سال 2007 م، رخ داد. این جنگ بعد از حمله [[ایالات متحده آمریکا|آمریکا]] به [[افغانستان]] در اوائل دهه 2000 م، و انحلال دولت [[طالبان]] در آن کشور ـ و به تبع ـ فرار [[القاعده]] و عرب افغانها و تروریستهای پاکستانی از افغانستان به [[پاکستان]] رخ داد. در آن دوره عملیاتهای بزرگ تروریستی در پاکستان انجام شد و طالبان پاکستانی به وجود آمد و باز هم هدف کوچاندن شیعیان بود و حتی به گفته برخی نظامیان در حال خدمت در منطقه ناآرام «سوات» چادرهایی با نام «کمپ پاراچنار» در اختیار نظامیان قرار گرفته بود که قرار بود مورد استفاده قرار بگیرد که مقاومت مردم این منطقه باعث ناکامی مجدد این توطئه شده بود. در جنگ سال 2007 م، ناتو در آن سوی مرز مستقر بود و از این برنامه حمایت میکرد. | ||
در این جنگ ـ بر اثر مقاومت مردم ـ کار به جایی رسید که ارتش پاکستان و [[ناتو]] هم به این نتیجه رسیدند برای نابودی برخی مراکز [[تروریسم|ترور]] در منطقه کُرّم سفلی، باید به شیعیان پاراچنار کمک کنند و افسران ارتش به تماشای عملیات شیعیان مینشستند. البته کمکهای ناتو پذیرفته نشد و مقداری سلاح از طرف ارتش پاکستان مورد استفاده قرار گرفت. در کُرم سفلی مراکز آموزش عملیات انتحاری به دست شیعیان نابود شد و [[ابولیث اللیبی]]، که مرد شماره چهار [[القاعده]] بود، کشته شد. [[امیر طالبان کُرم]]، در همان منطقه کشته شد و البته در خود پاراچنار تعداد زیادی عرب و سودانی و فرانسوی و چچنی و... نیز کشته شدند و ارتش آنها را در مناطق نظامی و در گورهای دستهجمعی دفن کرد. اجساد تعدادی از | در این جنگ ـ بر اثر مقاومت مردم ـ کار به جایی رسید که ارتش پاکستان و [[ناتو]] هم به این نتیجه رسیدند برای نابودی برخی مراکز [[تروریسم|ترور]] در منطقه کُرّم سفلی، باید به شیعیان پاراچنار کمک کنند و افسران ارتش به تماشای عملیات شیعیان مینشستند. البته کمکهای ناتو پذیرفته نشد و مقداری سلاح از طرف ارتش پاکستان مورد استفاده قرار گرفت. در کُرم سفلی مراکز آموزش عملیات انتحاری به دست شیعیان نابود شد و [[ابولیث اللیبی]]، که مرد شماره چهار [[القاعده]] بود، کشته شد. [[امیر طالبان کُرم]]، در همان منطقه کشته شد و البته در خود پاراچنار تعداد زیادی عرب و سودانی و فرانسوی و چچنی و ... نیز کشته شدند و ارتش آنها را در مناطق نظامی و در گورهای دستهجمعی دفن کرد. اجساد تعدادی از اعضای [[القاعده]] را ـ که در [[مسجد]] کشته شده بودند ـ با بالگرد به اسلامآباد منتقل کردند تا بگویند که اینها اعضای القاعده هستند و توسط ارتش به هلاکت رسیدهاند و کمکهای آمریکایی را جذب کنند، چون قول داده بودند با القاعده مبارزه کنند؛ البته این سؤال در جای خود بیپاسخ مانده که آنها را چه کسی به مرکز پاراچنار منتقل کرده بود و دلیل این کار چه بوده است؟ | ||
== دلیل کینه ورزی == | == دلیل کینه ورزی == |