confirmed، مدیران
۳۶٬۱۹۳
ویرایش
←احزاب و تشکلات سیاسی و اجتماعی
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
شهر کربلا علاوه بر وجود حرم امام حسین (علیه السلام) و حضرت عباس (علیه السلام) اماکن زیارتی دیگر دارد که بیشتر آن به واقعه کربلا مربوط می‌شود. [[خیمه‌گاه]]، [[تل زینبیه]] و مرقد [[حر بن یزید ریاحی]] از آن جمله است. در نزدیکی حرم امام حسین (علیه السلام) دو مقام [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیه السلام)]] و مقام [[حجت بن الحسن (مهدی)|امام زمان]] وجود دارد که در فرهنگ شیعه دارای احترام و زیارت‌گاه آنان است. | شهر کربلا علاوه بر وجود حرم امام حسین (علیه السلام) و حضرت عباس (علیه السلام) اماکن زیارتی دیگر دارد که بیشتر آن به واقعه کربلا مربوط می‌شود. [[خیمه‌گاه]]، [[تل زینبیه]] و مرقد [[حر بن یزید ریاحی]] از آن جمله است. در نزدیکی حرم امام حسین (علیه السلام) دو مقام [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیه السلام)]] و مقام [[حجت بن الحسن (مهدی)|امام زمان]] وجود دارد که در فرهنگ شیعه دارای احترام و زیارت‌گاه آنان است. | ||
== احزاب و تشکلات سیاسی و اجتماعی == | == احزاب و تشکلات سیاسی و اجتماعی == | ||
شهر کربلا در دو | شهر کربلا در دو قرن اخیر به دلیل اقامت [[مرجع تقلید|مراجع تقلید]] شیعه و رونق [[حوزه علمیه کربلا]] نقش مهمی در تحولات سیاسی و اجتماعی عراق ایفا کرد. فعالیت تشکیلات سیاسی اجتماعی در کربلا با تحولات سیاسی عراق و گاه ایران همراه بود. واکنش علمای ساکن در نجف و کربلا در قبال [[جنبش مشروطه ایران]] از آن جمله است. ماجرای مشروطه همان‌گونه که علما و حوزه نجف را متلاطم کرد بر کربلا نیز تأثیر گذاشت با این تفاوت که کربلایی‌ها موضع منفی نسبت به مشروطه داشتند. | ||
کربلا در | کربلا در قرن بیستم و به طور خاص در دوره اشغال عراق توسط [[بریتانیا]] نیز شاهد شکل‌گیری احزاب و جریان‌های متعدد یا تأسیس شاخه‌ای از احزاب فعال عراق بود. مرجعیت شیعه در کربلا و حوزه علمیه این شهر همکاری‌های سیاسی، فکری و فرهنگی با برخی از جریان‌های فعال در کربلا داشتند. | ||
استقلال عراق و خروج بریتانیا از این کشور از اصلی‌ترین اهداف جریان‌های عراق در نیمه نخست قرن بیستم بود. جمعیة الإتحاد و الترقی و الجمعیة الوطنیة الإسلامیة از این نوع بودند. جمعیة الوطنیه توسط محمدرضا شیرازی فرزند محمدتقی | استقلال عراق و خروج بریتانیا از این کشور از اصلی‌ترین اهداف جریان‌های عراق در نیمه نخست قرن بیستم بود. جمعیة الإتحاد و الترقی و الجمعیة الوطنیة الإسلامیة از این نوع بودند. جمعیة الوطنیه توسط محمدرضا شیرازی فرزند [[محمد تقی شیرازی|محمدتقی شیرازی]]، [[مرجع تقلید|مرجعیت]] شیعه در کربلا، و جمعی از روحانیان شیعه در کربلا با هدف مبارزه با حضور [[بریتانیا]] در ۱۹۱۷م تأسیس شد. این تشکیلات پس از [[فتوا|فتوای]] [[جهاد]] [[محمد حسن شیرازی|میرزای شیرازی]] نقش مهمی در برپایی انقلاب ۱۹۲۰ عراق داشت. | ||
با تشکیل گروهک‌های مختلف [[کمونیسم|کمونیستی]]، در سایه استقلال عراق شاخه‌ای از احزاب کمونیستی نظیر «حزب الشیوعی» در شهرهای کربلا و نجف فعالیت و طیف وسیعی از جوانان را به خود جذب می‌کردند. حوزه و مرجعیت در نجف و کربلا برای مقابله با تهدید گسترش کمونیسم برای اسلام به فکر ایجاد تشکیلاتی افتادند. | با تشکیل گروهک‌های مختلف [[کمونیسم|کمونیستی]]، در سایه استقلال عراق شاخه‌ای از احزاب کمونیستی نظیر «حزب الشیوعی» در شهرهای کربلا و نجف فعالیت و طیف وسیعی از جوانان را به خود جذب می‌کردند. حوزه و مرجعیت در نجف و کربلا برای مقابله با تهدید گسترش کمونیسم برای اسلام به فکر ایجاد تشکیلاتی افتادند. | ||
این تشکیلات با نام [[حزب الدعوه الاسلامی|حزبُ الدّعوَةِ الاسلامیة]] در ۱۹۵۶م تأسیس شد. یکی از نخستین نشست‌های حزب الدعوه در کربلا برگزار شد. شماری از رهبران سیاسی این حزب نظیر [[ابراهیم جعفری]] و [[نوری مالکی]] از اهالی کربلا بودند. پس از [[حزب الدعوه الاسلامی|حزب الدعوه]] نیز در ۱۹۶۲م سازمان عمل اسلامی وابسته به [[خاندان شیرازی]] در کربلا تأسیس شد. | این تشکیلات با نام [[حزب الدعوه الاسلامی|حزبُ الدّعوَةِ الاسلامیة]] در ۱۹۵۶م تأسیس شد. یکی از نخستین نشست‌های [[حزب الدعوه الاسلامی|حزب الدعوه]] در کربلا برگزار شد. شماری از رهبران سیاسی این حزب نظیر [[ابراهیم جعفری]] و [[نوری مالکی]] از اهالی کربلا بودند. پس از [[حزب الدعوه الاسلامی|حزب الدعوه]] نیز در ۱۹۶۲م سازمان عمل اسلامی وابسته به [[خاندان شیرازی]] در کربلا تأسیس شد. | ||
در دوران حکومت [[حزب بعث|بعث]] به ریاست [[صدام حسین]] نیز برخی از علما و روحانیون شیعی عراقی مجلس اعلای اسلامی عراق را تأسیس کردند. پس از سقوط حکومت صدام جریان‌های شیعی متعددی در عراق شکل گرفت که بسیاری از آنها شاخه‌ای در کربلا ایجاد کردند و به فعالیت‌های سیاسی فرهنگی مشغول شدند. از جمله این تشکیلات می‌توان به [[سازمان بدر]] عراق و [[جریان صدر]] اشاره کرد<ref>[https://fa.wikishia.net/ برگرفته شده از مقاله کربلا]</ref>. | |||
== حوزه‌ها و مراکز علمی == | == حوزه‌ها و مراکز علمی == | ||
پیشینه [[علوم اسلامی|علوم دینی اسلامی]] در کربلا به قرن‌های نخستین قمری با حضور اصحاب برخی امامان معصوم (علیه السلام) و راویان شیعه برمی‌گردد. آنان در این دوره به تربیت شاگرد در کربلا اشتغال داشتند. [[عبدالله بن جعفر حمیری]] از نزدیکان به [[علی بن محمد (هادی)|امام هادی (علیه السلام)]] و [[حسن بن علی (عسکری)|امام حسن عسکری (علیه السلام)]]، شاگردان متعددی را در این شهر تربیت کرده است. پس از دوره غیبت فقهایی نظیر [[نجاشی]]، [[سید بن طاووس|سیدبن طاووس]]، [[شهید اول]] و [[ابن‌فهد حلی]] در این شهر کسب علم کردند. | پیشینه [[علوم اسلامی|علوم دینی اسلامی]] در کربلا به قرن‌های نخستین قمری با حضور اصحاب برخی امامان معصوم (علیه السلام) و راویان شیعه برمی‌گردد. آنان در این دوره به تربیت شاگرد در کربلا اشتغال داشتند. [[عبدالله بن جعفر حمیری]] از نزدیکان به [[علی بن محمد (هادی)|امام هادی (علیه السلام)]] و [[حسن بن علی (عسکری)|امام حسن عسکری (علیه السلام)]]، شاگردان متعددی را در این شهر تربیت کرده است. پس از دوره غیبت فقهایی نظیر [[نجاشی]]، [[سید بن طاووس|سیدبن طاووس]]، [[شهید اول]] و [[ابن‌فهد حلی]] در این شهر کسب علم کردند. | ||