نخستین کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خوشبختانه امسال این مراسم، با اعلام رسمی تشکیل «[[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی|مجمع‌التقریب بین‌المذاهب الاسلامیة]]» -که برادران ما همت کردند و این کار شروع شد و باید ان‌شاءاللَّه در جهت اهداف عالیه [[اسلام]] حرکت کند - همراه است.

یکی از این دو نکته، عبارت از رفع اختلافات و تناقض‌ها و درگیری‌ها و تضاد‌ها و کارشکنی‌هاست که از قرن‌ها پیش تا امروز، میان طوایف و [[فرق و مذاهب اسلامی|فِرَق مسلمین]] وجود داشته است و همیشه هم این تناقض‌ها به ضرر مسلمین تمام شده است. اگر به تاریخ اسلام برگردیم، خواهیم دید که زمام و مبدأ همه و یا قسمت اعظم این تعارض‌ها و تناقض‌ها، به دستگاه‌های قدرت مادی برمی‌گردد. تاریخ اسلام را ملاحظه کنید، خواهید دید که از اختلافات اولیه - یعنی مسأله خلق قرآن و امثال آن - تا بقیه اختلاف‌هایی که در طول زمان، بین فِرَق اسلامی - مخصوصاً در زمان‌های بیشتری بین [[مذهب شیعه|شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] - اتفاق افتاده است، تقریباً سرنخ این اختلافات در تمام بلاد اسلامی، دست قدرت‌هاست.

البته جهالت‌های عمومی و تعصب‌های غیرمتکی به منطق و تحریک احساسات یکدیگر اثر دارد، اما اینها زمینه است و هیچکدام، آن حوادث خونین بزرگی را که ما در تاریخ مشاهده می‌کنیم، به وجود نمی‌آورد. آن حوادث بزرگ، به دستگاه ارباب قدرت برمی‌گردد که از این اختلاف، دنبال فایده می‌گشتند. [[استعمار]] که وارد [[جهان اسلام|کشورهای اسلامی]] شد - بعضی مستقیم و بعضی غیرمستقیم - واضح شد که او هم دنبال همین قضیه است. رفتار بعضی از شخصیت‌های معروف اروپایی - چه سیاسی و چه فرهنگی - خیلی عبرت‌انگیز است. به [[جمهوری عربی مصر|مصر]] که می‌رفتند، یک‌طور صحبت می‌کردند؛ به باب عالی [[عثمانی|کشور عثمانی]] که می‌رفتند، یک طور صحبت می‌کردند؛ به [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]] شیعی که می‌آمدند، طور دیگر صحبت می‌کردند. هدفشان هم به‌هم‌ریختن نظام وحدت بود که استعمار اروپا و سردمداران تمدن صنعتی، از آن می‌ترسیدند؛ حق هم داشتند که بترسند. کار خودشان را هم کردند و بین مسلمین، اختلاف عمیق و عجیبی را به وجود آوردند.