حمله سایبری به حزب‌الله لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

پیجرها یا بیپرها که بیشتر در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی محبوبیت داشتند، دستگاه‌هایی هستند که قادر به دریافت پیام‌های کوتاه و سیگنال‌های فراخوانی از طریق ارتباطات رادیویی بودند. این دستگاه به دلیل سادگی، قابلیت اطمینان و توانایی دریافت پیام‌ها بدون نیاز به پوشش داده‌ای گسترده، به ویژه در دورانی که تکنولوژی تلفن همراه هنوز در دسترس عموم قرار نگرفته بود، در میان نهادهای نظامی و نیمه‌نظامی محبوبیت داشتند. در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی، پیجرها در شرایطی که دیگر ابزارهای ارتباطی شکست می‌خوردند یا در دسترس نبودند، اغلب توسط نیروهای نظامی استفاده می‌شدند. این دستگاه‌ها می‌توانستند در شرایط جنگی و مناطق دورافتاده که دسترسی به شبکه‌های تلفن همراه محدود است، به خوبی کار کنند.

پیجرها به دلیل ساده بودن و عدم اتصال مستقیم به اینترنت یا شبکه‌های پیشرفته، کمتر قابل ردیابی و شنود هستند. این دستگاه‌ها برخلاف گوشی‌های هوشمند یا رادیوهای پیشرفته، سطح کمتری از سیگنال‌های الکترونیکی تولید می‌کنند که می‌تواند توسط سیستم‌های شنود یا جاسوسی شناسایی شود. پیجرها قابلیت ارسال پیام‌های ساده را دارند که برای نیازهای فوری و تاکتیکی کافی است. در شرایط جنگی یا عملیاتی، انتقال سریع و امن پیام‌های ساده کافی است. به همین علت مورد استفاده نیروهای حزب‌الله بوده است. هرچند استفاده از این دستگاه در لبنان رایج است و غیر از نیروهای حزب‌الله سایر شهروندان نیز از آن استفاده می‌کنند.

نظریه دیگری را روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال به نقل از شرکت امنیتی لوبک اینترنشنال اعلام کرد که دلیل انفجار دستگاه های ارتباطی در لبنان به احتمال زیاد نرم افزار مخرب بوده است و این نرم افزار دمای باتری ها را افزایش داده است، که منجر به انفجار آنها شد.