۵٬۵۶۷
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'رده:جنبش‌ها' به 'رده:جریان‌ها و جنبش‌ها'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده:جنبش‌ها' به 'رده:جریان‌ها و جنبش‌ها') |
||
| (۴۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
|- | |- | ||
|} | |} | ||
</div> | </div>'''جریان و جنبش‌های اسلامی الجزایر''' بعد از [[استعمار فرانسه]] و انقلاب [[الجزایر]] به شکل گسترده‌ای در نظام سیاسی [[الجزایر]] نقش خود را ایفا می‌کنند. مقاله پیش رو درباره شکل‌گیری جریانهای و جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] و هچنین تعدادی از مهمترین احزاب مهم سیاسی [[الجزایر]] می‌باشد. | ||
'''جریان و | |||
مقاله پیش رو | |||
=اسلام مذهب رسمی الجزایر= | |||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:22.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|]]<br> | <div class="wikiInfo">[[پرونده:22.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|]]<br> | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
|} | |} | ||
</div> | </div>اسلام مذهب رسمی مردم [[الجزایر]] است. حدود 99 درصد مردم این کشور را مسلمانان تشکیل می‌دهند.<br> | ||
اسلام مذهب رسمی مردم [[الجزایر]] است. حدود 99 درصد مردم این کشور را مسلمانان تشکیل می‌دهند.<br> | |||
اکثریت مردم مسلمان این کشور [[سنی]] مذهب و [[مذهب مالکی|مالکی]]اند که در فروع مذهب، تابع نظرات '''مالک''' و در اصول مذهب خود طبق تذکرات [[اشعری|اشعریه]] رفتار می‌نمایند و در امور سیاسی کاملاً تابع فرامین دولت و حکومت مرکزی الجزایر می‌باشند.<br> | اکثریت مردم مسلمان این کشور [[سنی]] مذهب و [[مذهب مالکی|مالکی]]اند که در فروع مذهب، تابع نظرات '''مالک''' و در اصول مذهب خود طبق تذکرات [[اشعری|اشعریه]] رفتار می‌نمایند و در امور سیاسی کاملاً تابع فرامین دولت و حکومت مرکزی الجزایر می‌باشند.<br> | ||
این فرقه نوعاً از رفتارهای افراطی که حاکم بر نظرات [[سلفیه]] و [[وهابیت|وهابیون]] است فاصله می‌گیرند و با فرق دیگر اسلامی از جمله [[شیعیان]] با تسامح و تعامل رفتار می‌نمایند.<br> | این فرقه نوعاً از رفتارهای افراطی که حاکم بر نظرات [[سلفیه]] و [[وهابیت|وهابیون]] است فاصله می‌گیرند و با فرق دیگر اسلامی از جمله [[شیعیان]] با تسامح و تعامل رفتار می‌نمایند.<br> | ||
بقیه اهل تسنن، از پیروان [[حنفیه|حنفی‌اند]] | بقیه اهل تسنن، از پیروان [[حنفیه|حنفی‌اند]]، از نظر اقلیت مذهبی مسلمان، که از اکثریت برخوردارند، [[اباضیه]] بزرگترین این اقلیت به شمار می‌روند، آنها از نظر اجرای احکام دینی بسیار مقید و در انجام آن شدت بیشتری نسبت به دیگر افراد مسلمان به خرج می‌دهند. در این کشور همچنین چند کلیسا و پیروان مذاهب '''کاتولیک رم''' فعالیت دارند، | ||
=استعمار و اشغال فرانسه= | |||
در این کشور همچنین چند کلیسا و پیروان مذاهب '''کاتولیک رم''' فعالیت دارند، | |||
مردم مسلمان [[الجزایر]] از آغازین روزهای اشغال کشورشان توسط دولت استعماری [[فرانسه]] مبارزات آشکار و پنهان خود را آغاز کردند.<br> | مردم مسلمان [[الجزایر]] از آغازین روزهای اشغال کشورشان توسط دولت استعماری [[فرانسه]] مبارزات آشکار و پنهان خود را آغاز کردند.<br> | ||
مسلمانان [[الجزایر]] در واکنش به سلطه فرهنگی، سیاسی و اقتصادی [[فرانسه]]، دست به قیام‌های متعددی زدند که رهبری بیشتر این قیام و حرکت‌های اسلامی را علمای مذهبی برعهده داشتند. | مسلمانان [[الجزایر]] در واکنش به سلطه فرهنگی، سیاسی و اقتصادی [[فرانسه]]، دست به قیام‌های متعددی زدند که رهبری بیشتر این قیام و حرکت‌های اسلامی را علمای مذهبی برعهده داشتند. | ||
<ref>Historical Dictionary of Islamic fundamentalism, p23</ref><br> | <ref>Historical Dictionary of Islamic fundamentalism, p23</ref><br> | ||
قدیمی‌ترین قیام علیه استعمار در [[الجزایر]] منتسب به «[[امیر عبدالقادر جزایری|امیرعبدالقادر]]» است. [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]]، فرزند '''امیر محی‌الدین''' بود که خود از نواده '''مرابطون''' بود. | قدیمی‌ترین قیام علیه استعمار در [[الجزایر]] منتسب به «[[امیر عبدالقادر جزایری|امیرعبدالقادر]]» است. [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]]، فرزند '''امیر محی‌الدین''' بود که خود از نواده '''مرابطون''' بود. معنی لغوی «'''المرابطون'''» به معنی قراولانی است که اسبان خود را در سرحدات بلاد حضم حاضر نگه می‌دارند و اصطلاحاً به آنها مروجین ایمان می‌گفتند. | ||
معنی لغوی «'''المرابطون'''» به معنی قراولانی است که اسبان خود را در سرحدات بلاد حضم حاضر نگه می‌دارند و اصطلاحاً به آنها مروجین ایمان می‌گفتند. | |||
=امیر عبدالقادر اسطوره مبارز علیه استعمار= | |||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:امیر عبدالقادر جزایری.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|امیر عبدالقادر جزایری]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:امیر عبدالقادر جزایری.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|امیر عبدالقادر جزایری]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
| خط ۵۲: | خط ۳۱: | ||
طبق قراردادی جز چند بندر و بخشی از نوار ساحلی بقیه [[الجزایر]] را به او سپرد (28 مه 1837) ولی [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]] به گرفتن چند شهر قانع نشد و در 18 نوامبر 1839 بار دیگر به [[فرانسه]] اعلان جنگ داد.<br> | طبق قراردادی جز چند بندر و بخشی از نوار ساحلی بقیه [[الجزایر]] را به او سپرد (28 مه 1837) ولی [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]] به گرفتن چند شهر قانع نشد و در 18 نوامبر 1839 بار دیگر به [[فرانسه]] اعلان جنگ داد.<br> | ||
دولت [[فرانسه]] نیز سپاهی به فرماندهی ژنرال «بوژو» به جنگ ا[[امیر عبدالقادر جزایری|میرعبدالقادر]] فرستاد.<br> | دولت [[فرانسه]] نیز سپاهی به فرماندهی ژنرال «بوژو» به جنگ ا[[امیر عبدالقادر جزایری|میرعبدالقادر]] فرستاد.<br> | ||
به رغم آنکه | به رغم آنکه '''محمدثانی''' پادشاه [[مراکش]] قول مساعدت به [[امیر عبدالقادر جزایری|عبدالقادر]] داده بود، به علت آنکه [[فرانسه|فرانسویان]] بند طنجه را گلوله باران کردند، پادشاه [[مراکش]] برای حفظ تاج و تخت خویش از کمک به [[امیر عبدالقادر جزایری|امیرعبدالقادر]] خودداری کرد. | ||
<ref>فراز وفرودهای یک انقلاب"، باشگاه اندیشه به آدرس اینترنتی: | <ref>فراز وفرودهای یک انقلاب"، باشگاه اندیشه به آدرس اینترنتی: | ||
http://www.bashgah.net/fa/content/print_version/31246 (Fri Mar 7 23:52:52 2013)</ref><br> | http://www.bashgah.net/fa/content/print_version/31246 (Fri Mar 7 23:52:52 2013)</ref><br> | ||
نتیجه این امر سبب شکست [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]] در 1845 شد.[[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]] یک بار دیگر در 1847 دچار شکست شد و [[فرانسه|فرانسویان]] او را دستگیر و به [[دمشق]] واقع در [[سوریه]] تبعید کردند.<br> | نتیجه این امر سبب شکست [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]] در 1845 شد. [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]] یک بار دیگر در 1847 دچار شکست شد و [[فرانسه|فرانسویان]] او را دستگیر و به [[دمشق]] واقع در [[سوریه]] تبعید کردند.<br> | ||
[[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]] سرانجام در 1883 در 75 سالگی در [[دمشق]] وفات یافت. پس از استقلال [[الجزایر]] در '''1966''' | [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]] سرانجام در 1883 در 75 سالگی در [[دمشق]] وفات یافت. پس از استقلال [[الجزایر]] در '''1966''' برای تجلیل از مقام او بقایای جسدش را از قبر خارج کرده و طی تشریفاتی در [[الجزایر]] چون قهرمان ملی به خاک سپردند. | ||
<ref>http://www.binbadis.net/component/content/article/39-emir-abdeklader/357- amir.html</ref> | <ref>http://www.binbadis.net/component/content/article/39-emir-abdeklader/357- amir.html</ref> | ||
== | == جنبش‌ها بعد امیر عبدالقادر == | ||
پس از مرگ [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]] مبارزات و اعتراضات پراکنده‌ای وجود داشت تا اینکه، پس از جنگ جهانی اول، «'''امیر خالد'''»، نوه امیر عبدالقادر دنباله اقدامات جد خویش را گرفت. <ref>جلال یحیی، المغرب الکبیر، دوران معاصر و نقش جنبش‌های | پس از مرگ [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]] مبارزات و اعتراضات پراکنده‌ای وجود داشت تا اینکه، پس از جنگ جهانی اول، «'''امیر خالد'''»، نوه امیر عبدالقادر دنباله اقدامات جد خویش را گرفت. <ref>جلال یحیی، المغرب الکبیر، دوران معاصر و نقش جنبش‌های آزادیبخش در استقلال، الدار القومیة للطباعة و النشر، اسکندریة بخش 3 – 1996 م، ص 1043</ref><br> | ||
بعد از او '''احمد مصالی''' الحاج جنبش استقلال‌طلبانه مردم [[الجزایر]] را رهبری | بعد از او '''احمد مصالی''' الحاج جنبش استقلال‌طلبانه مردم [[الجزایر]] را رهبری کرد، او در 1927 در کنگره اتحاد علیه امپریالیسم در بروکسل شرکت کرد و در آن کنفرانس استقلال مردم [[الجزایر]] را از [[فرانسه]] خواستار شد.<br> | ||
'''احمد مصالی''' | '''احمد مصالی''' سپس در [[الجزایر]] انجمن «'''ستاره شمال آفریقا'''» را با هدف تساوی فرهنگ [[فرانسه|فرانسوی]] و '''عربی''' پایه‌ریزی کرد ولی روانه زندان شد.<br> | ||
اما نخستین انقلاب پس از این دوران طولانی انفعال‌نسبی، در سال 1324 ه.ش. (1945 م) از شهر '''قسطنطنیه''' یا قسنطنیه | اما نخستین انقلاب پس از این دوران طولانی انفعال‌نسبی، در سال 1324 ه. ش. (1945 م) از شهر '''قسطنطنیه''' یا قسنطنیه در شمال شرقی [[الجزایر]] آغاز شد.<br> | ||
در این سال که جنگ جهانی دوم در شرف پایان بود مردم [[الجزایر]] که خود را حتی‌الامکان آماده کسب استقلال کرده بودند قیام کردند، ولی [[فرانسه]] با شدت عمل غیرمنتظره در برابر این قیام ایستاد و '''45000''' | در این سال که جنگ جهانی دوم در شرف پایان بود مردم [[الجزایر]] که خود را حتی‌الامکان آماده کسب استقلال کرده بودند قیام کردند، ولی [[فرانسه]] با شدت عمل غیرمنتظره در برابر این قیام ایستاد و '''45000''' تن از مردم [[الجزایر]] را کشت. <ref>همان منبع بالا</ref> | ||
=عبدالحمید بن بادیس و نقش پُر‌رنگ در انقلاب الجزایر= | |||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:عبدالحمید بادیس.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|عبدالحمید بن بادیس ]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:عبدالحمید بادیس.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|عبدالحمید بن بادیس]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
|} | |} | ||
</div> | </div>سال‌ها پس از قیام [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]]، عالِم مذهبی شیخ «[[عبدالحمید بن بادیس]]» به همراه دوستش، شیخ '''بشیر ابراهیمی'''، که او نیز روحانی بود تلاش کردند تا با تشکیل «'''جمعیه العلماء المسلمین'''» رهبری قیام ضداستعماری به دوش بکشند<br> | ||
سال‌ها پس از قیام [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]]، عالِم مذهبی شیخ «[[عبدالحمید بن بادیس]]» به همراه دوستش، شیخ '''بشیر ابراهیمی'''، که او نیز روحانی بود تلاش کردند تا با تشکیل «''' | هر چند مشی این دو به ویژه '''بن‌بادیس''' بیشتر بر پایه آگاهی‌بخشی و فعالیت‌های فرهنگی استوار بود اما به تدریج به حوزه‌های سیاسی وارد شد به گونه‌ای برخی از اعضای این گروه با تبعیت از آراء و تفکرات [[ابن‌تیمیه]] و شاگردان شیخ[[محمد عبده]] همانند '''محمدرشید رضا''' و گروه «'''انصار اصلاحات در جهان اسلام'''» به رهبری «[[شکیب ارسلان]]»، دست به فعالیت‌های مسلحانه در [[الجزایر]] زدند. | ||
هر چند مشی این دو به ویژه '''بن‌بادیس''' بیشتر بر پایه آگاهی‌بخشی و فعالیت‌های فرهنگی استوار بود اما به تدریج به حوزه‌های سیاسی وارد شد به گونه‌ای برخی از اعضای این گروه با تبعیت از آراء و تفکرات [[ابن‌تیمیه]] و شاگردان شیخ[[محمد عبده]] همانند '''محمدرشید رضا''' و گروه «'''انصار اصلاحات در جهان اسلام'''» | |||
<ref>حسن سیدسلیمان، اسلام سیاسی در الجزایر، سند چاپ شده در کتاب اسلام در آفریقا (مدثر عبدالرحیم و التیجانی عبدالقادر)، موسسه دارالحکمة للطباعة و النشر المحدوده، خرطوم، 1992 م، ص 79 – 82</ref><br> | <ref>حسن سیدسلیمان، اسلام سیاسی در الجزایر، سند چاپ شده در کتاب اسلام در آفریقا (مدثر عبدالرحیم و التیجانی عبدالقادر)، موسسه دارالحکمة للطباعة و النشر المحدوده، خرطوم، 1992 م، ص 79 – 82</ref><br> | ||
این جمعیت در نهایت نیز با گروه‌های سیاسی و مسلح ضد استعمار مانند «'''جبهه | این جمعیت در نهایت نیز با گروه‌های سیاسی و مسلح ضد استعمار مانند «'''جبهه آزادیبخش ملی'''» ائتلاف نمود و به ابقای نقش برجسته‌ای در جنگ هشت ساله (1954 – 1962) علیه [[فرانسه]] پرداخت. | ||
=اولین حرکت اسلامگرایان و پیروزی انقلاب= | |||
[[پرونده:شکیب ارسلان.jpg|بندانگشتی|چپ|شکیب ارسلان]] | |||
با پیروزی انقلاب '''1962''' می‌توان گفت که مرحله نخست حرکت‌ها و جنبش‌های اسلامی به بار نشست اما این پایانی بر جنبش‌های اسلامی در این کشور نبود.<br> | با پیروزی انقلاب '''1962''' می‌توان گفت که مرحله نخست حرکت‌ها و جنبش‌های اسلامی به بار نشست اما این پایانی بر جنبش‌های اسلامی در این کشور نبود.<br> | ||
زیرا به دنبال قدرت گرفتن انقلابیون و انحصارطلبی ملی‌گراها در تصمیم قدرت و محدودیت‌های بسیار برای نقش‌آفرینی جریانهای اسلامگرا، بار دیگر جنبش‌های اسلامی شکل گرفتند.<br> | زیرا به دنبال قدرت گرفتن انقلابیون و انحصارطلبی ملی‌گراها در تصمیم قدرت و محدودیت‌های بسیار برای نقش‌آفرینی جریانهای اسلامگرا، بار دیگر جنبش‌های اسلامی شکل گرفتند.<br> | ||
با این تفاوت که این بار مبارزه برای بیرون راندن استعمار و به دست آوردن استقلال نبود بلکه تلاش برای جلوگیری از استبداد و حاکم کردن اهداف واقعی انقلاب بود که مهمترین آن را برابری، عدالت اجتماعی و اجرای احکام اسلامی تشکیل می‌داد.<br> | با این تفاوت که این بار مبارزه برای بیرون راندن استعمار و به دست آوردن استقلال نبود بلکه تلاش برای جلوگیری از استبداد و حاکم کردن اهداف واقعی انقلاب بود که مهمترین آن را برابری، عدالت اجتماعی و اجرای احکام اسلامی تشکیل می‌داد.<br> | ||
حرکت جدی و سازمان‌یافته جریانهای اسلامگرا پس از انقلاب از دهه 80 میلادی شکل گرفت که بار عمده آن | حرکت جدی و سازمان‌یافته جریانهای اسلامگرا پس از انقلاب از دهه 80 میلادی شکل گرفت که بار عمده آن را احزاب جدید اسلامگرا به دوش کشیدند. | ||
=دلایل شکل‌گیری جنبش‌های اسلامی= | |||
باید گفت که، مبارزات سیاسی معاصر مردم [[الجزایر]] دو انگیزه اصلی داشته است؛<br> | باید گفت که، مبارزات سیاسی معاصر مردم [[الجزایر]] دو انگیزه اصلی داشته است؛<br> | ||
'''1- بیرون راندن استعمارگران''' <br> | '''1- بیرون راندن استعمارگران''' <br> | ||
| خط ۱۰۳: | خط ۷۰: | ||
نخستین حرکت انقلابی در این کشور که به نهضت [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]] معروف است درست زمانی رخ داد که [[فرانسه|فرانسوی‌ها]] اقدام به اشغال این کشور نمودند و عبدالقادر که پیشوایی مذهبی بود دست به قیام زد.<br> | نخستین حرکت انقلابی در این کشور که به نهضت [[امیر عبدالقادر جزایری|امیر عبدالقادر]] معروف است درست زمانی رخ داد که [[فرانسه|فرانسوی‌ها]] اقدام به اشغال این کشور نمودند و عبدالقادر که پیشوایی مذهبی بود دست به قیام زد.<br> | ||
عبدالقادر با متحد ساختن قبایل و تأکید بر آموزه‌های دینی مبارزه با ظلم و نفی سلطه بیگانه قیام خود را برپا کرد، به دنبال او نیز شخصیت‌هایی چون، [[عبدالحمید بن بادیس|شیخ عبدالحمید بن بادیس]]، «'''امیرخالد الهاشمی'''»، و «[[شکیب ارسلان]]» دست به قیام و مخالفت با اشغالگران فرانسوی زدند. | عبدالقادر با متحد ساختن قبایل و تأکید بر آموزه‌های دینی مبارزه با ظلم و نفی سلطه بیگانه قیام خود را برپا کرد، به دنبال او نیز شخصیت‌هایی چون، [[عبدالحمید بن بادیس|شیخ عبدالحمید بن بادیس]]، «'''امیرخالد الهاشمی'''»، و «[[شکیب ارسلان]]» دست به قیام و مخالفت با اشغالگران فرانسوی زدند. <ref>هادی خسروشاهی، نبرد اسلام در آفریقا، ج 2، چاپ دوم، مرکز مطبوعاتی دارالتبلیغ اسلامی، قم، 1353، ص 45</ref><br> | ||
آنچه واقعیت‌های تاریخی انقلاب [[الجزایر]] نشان می‌دهد این است که در حرکت‌های ضداستعماری عامل اصلی و رهبران جنبش همگی متأثر از اسلام بوده‌اند. جریان اسلامگرا حتی پس از پیروزی انقلاب نیز رهبر اصلی مبارزات در الجزایر بوده است. | آنچه واقعیت‌های تاریخی انقلاب [[الجزایر]] نشان می‌دهد این است که در حرکت‌های ضداستعماری عامل اصلی و رهبران جنبش همگی متأثر از اسلام بوده‌اند. جریان اسلامگرا حتی پس از پیروزی انقلاب نیز رهبر اصلی مبارزات در الجزایر بوده است. | ||
=علت انقلاب توسط اسلامگرایان= | |||
=== تاثیر مؤلفه‌های داخلی الجزایر === | |||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن بلا.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|احمد بن بلا]] | |||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | |||
|- | |||
|} | |||
</div> | |||
<br> | |||
جنبش‌های اسلامی [[الجزایر]] تا پیش از '''انقلاب 1962''' تماماً متأثر از حضور نیروهای بیگانه در کشورشان بودند؛<br> | |||
تا این تاریخ، مردم همه مشکلات و بحران‌های داخلی را حاصل استعمار بیگانه می‌دانستند به همین دلیل جنبش‌های اسلامی پیش از انقلاب در [[الجزایر]] هیچ‌کدام مبتنی بر مؤلفه‌های داخلی شکل نگرفتند.<br> | |||
اما با پیروزی انقلاب به نوعی موضوع به طور کلی تغییر کرد و بیشترین سهم در بروز جنبش‌های اسلامی جدید متأثر از اوضاع نابسامان داخلی هم از حیث بی‌توجهی به خواسته‌های دینی و هم بی‌توجهی به رفاه و نابرابری‌های اجتماعی، فقدان آزادی و استبداد داخلی و فراموش کردن آرمان‌های انقلاب بوده است.<br> | |||
بررسی سیر حکومت‌های پس از انقلاب 1962 نشان می‌دهد که، طی 4 دهه اخیر پس از انقلاب [[الجزایر]] همواره شاهد نزاع میان انقلابیون برای کسب قدرت از یک‌سو و مبارزه اسلامگراها برای تغییر اوضاع از سوی دیگر بوده است. | |||
[[پرونده:شاذلی بن جدید.jpg|قاب|چپ|شاذلی بن جدید]] | |||
در واقع، [[احمد بن بلا]] با کودتایی آرام «'''عباس فرحت'''» را از قدرت کنار زد و نظام سوسیالیستی را در این کشور حاکم کرد و طی آن آزادی‌های مدنی محدود شد و نوعی حکومت استبدادی در [[الجزایر]] بنا نهاد که ده‌ها بر نظام سیاسی الجزایر سایه افکند. | |||
<ref>انقلاب الجزایر فرزندان خود را خورد"، روزنامه اعتماد ملی، شماره 961 به تاریخ 88/4/14، صفحه 12</ref><br> | |||
از سال‌های آغازین پس از انقلاب تا اوائل قرن بیست و یکم میلادی آنچه بر سر الجزایری رفته است استبداد مطلق داخلی و تشدید نابرابری‌های سیاسی و اجتماعی بوده است.<br> | |||
[[الجزایر]] که تمام زیرساخت‌هایش را در دوران مبارزه و به واسطه استثمار بی‌رحمانه فرانسوی‌ها از دست داده بود در سال‌های پس از انقلاب نیز شاهد استبداد داخلی، رکود اقتصادی و تشدید نابرابری‌های اجتماعی و در نتیجه ازدیاد پدیده فقر بود.<br> | |||
اما آنچه بیش از همه خودنمایی می‌کرد فقدان آزادی‌های سیاسی – اجتماعی و بی‌توجهی به خواسته‌های دینی مردمی بود که برای همین خواسته‌ها بیش از یک میلیون قربانی داده بودند.<br> | |||
[[احمد بن بلا]] که با کودتای '''سرهنگ بومدین''' به قدرت رسیده بود با کودتای دیگری او نیز از قدرت پایین کشیده شد.<br> | |||
پس از مرگ بومدین، شاذلی بن‌جدید با حمایت نظامیان به قدرت رسید و بار دیگر با اراده همین نظامیان و پس از آنکه خواست آزادی‌های سیاسی را ایجاد کند از قدرت کنار گذاشته شد.<br> | |||
به دنبال آن و پس از دوره‌ای کوتاه در نهایت [[بوتفلیقه]] با حمایت نظامیان و در انتخاباتی تک‌حزبی به قدرت رسید که همچنان در مسند قدرت باقی است.<br> | |||
در این سال‌ها بزرگترین رویداد، پیروزی [[جبهه نجات اسلامی الجزایر|جبهه نجات اسلامی]] در انتخابات مجلس بود که آن هم با ورود نظامیان و بازداشت رهبران این حزب فرجام بدی پیدا کرد. | |||
<ref>عبدالوهاب فراتی، رهیافتی بر علم سیاست و جنبش‌های اسلامی معاصر، انتشارات شهریار، 1378، ص 241</ref><br> | |||
در واقع شکل‌گیری و تداوم نهضت‌های اسلامی در [[الجزایر]] پس از انقلاب به طور مستقیم متأثر از استبداد داخلی، حکومت بی‌پایان نظامی‌ها و فقدان آزادی‌های سیاسی و مذهبی بوده است.<br> | |||
به همین دلیل می‌توان مؤلفه‌های برشمرده شده را اصلی‌ترین دلایل داخلی شکل‌گیری و تداوم جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] دانست. | |||
=== تاثیر مؤلفه‌های خارجی الجزایر === | |||
نقش عوامل خارجی در نهضت‌های اسلامی در [[الجزایر]] را در چند دوره و از چند منظر می‌توان مورد توجه قرار داد.<br> | |||
در نسل اول جنبش‌های اسلامی [[الجزایر]] جدای از نقش آفرینی عامل مستقیم خارجی یعنی استعمار به عنوان محرک اصلی، توجه به تأثیرگذاری جریانهای فکری و همچنین تحولات منطقه‌ای و جهانی امری اجتناب‌ناپذیر است.<br> | |||
رهبران نسل اول جنبش‌های اسلامی در الجزایر – مانند [[امیر عبدالقادر جزایری|امیرعبدالقادر]] و [[بن بادیس|بن‌بادیس]] و '''ابراهیمی''' – تأثیرپذیری مستقیمی از مکتب ضداستعماری مصر داشته‌اند.<br> | |||
<br> | |||
آنها به شدت از افکار شخصیت‌‌ای ضداستعماری و مذهبی مصری چون [[سیدقطب]]، [[حسن البنا|حسن‌البناء]] و [[محمد عبده]] تأثیر پذیرفته و آن را سرلوحه کار خود قرار دادند. | |||
<ref>حسن سیدسلیمان، اسلام سیاسی در الجزایر، سند چاپ شده در کتاب اسلام در آفریقا (مدثر عبدالرحیم و التیجانی عبدالقادر)، مؤسسه دارالحکمة للطباعة و النشر المحدوده، خرطوم، 1992م، ص 80</ref><br> | |||
الجزایری‌های جوان‌تر – نسل پس از [[بن بادیس|بن‌بادیس]] – نیز به گونه‌ای دیگر از مصری‌ها برای پیشبرد اهداف جنبش خود بهره بردند آنگاه که، با به قدرت رسیدن [[جمال عبدالناصر]] در [[مصر]]<br> | |||
ایده‌های بلندپروازانه [[جمال عبدالناصر]] برای اتحاد جهان عرب و ناسیونالیسم عربی و همچنین مخالفت او با کشورهای غربی، امکانات فراوانی برای انقلابیون [[الجزایر]] پدید آمد تا بتوانند به کمک [[جمال عبدالناصر]] به سازماندهی فعالیت‌های خود بپردازند. | |||
<ref>امیرحسین دهقان، انقلاب خونین در شمال آفریقا، روزنامه اعتماد ملی، 1388/04/14</ref><br> | |||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:جبهه آزادیبخش وطنی الجزایر.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|جبهه آزادیبخش ملی]] | |||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | |||
|- | |||
|} | |||
</div><br>در اول نوامبر 1954 پس از آنکه دومین بیانیه نظامی '''جبهه آزادیبخش ملی''' از رادیو قاهره منتشر شد.<br> | |||
آنها عملیات چریکی و مسلحانه را از کوه‌های «'''کابیلی'''» در [[الجزایر]] آغاز کردند. برای رزمندگان الجزایری منطقه «'''کابیلی'''» و [[مصر]] «[[جمال عبدالناصر]]» پناهگاه خوبی بود.<br> | |||
همچنین مبارزه مردم [[ایران]] به رهبری دکتر «'''محمد مصدق'''»، مبارزات مردم [[مصر]] به رهبری «[[جمال عبدالناصر]]» و برخی دیگر از کشورها برای استقلال و ملی کردن ثروت خود آموزش مهمی برای انقلابیون [[الجزایر]] بود.<br> | |||
استقلال [[چین]] و [[هند]] - دو پرجمعیت‌ترین کشور جهان – در روحیه مردم شمال آفریقا برای کسب استقلال اثر فراوانی گذاشت و آنها نیز درصدد کسب حقوق خود شدند.<br> | |||
این‌ها در واقع اثرپذیری سلبی و ایجابی نسل اول جنبش‌های اسلامی [[الجزایر]] از عوامل خارجی بود اما نسل دوم جنبش‌های اسلامی در الجزایر را شاید بتوان بیش از هر عامل دیگری متأثر از انقلاب اسلامی در ایران دانست.<br> | |||
در واقع روح و هدف‌گذاری دور جدید قیام اسلامگرایان در [[الجزایر]] در دهه 90 میلادی – هر چند تسریع‌کننده آن فروریختن نظام دوقطبی و از بین رفتن بلوک شرق به رهبری شوروی سابق بود – به شدت تحت تأثیر آموزه‌های انقلاب اسلامی 1979 قرار داشت.<br> | |||
به عبارتی آنگاه که انقلابیون [[ایران]] با پیروزی خود و تشکیل حکومت اسلامی نشان دادند که ایجاد حکومت دینی پایدار قابل تحقق است نسل جدید جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] نیز به این رویکرد متمایل گردیده و با دمیده شدن روح جدید در آن و تغییر شیوه مبارزه کوشید تا با پیروزی در انتخابات مجلس الجزایر به سوی ایجاد حکومت اسلامی گام بردارد که با حضور و کودتای نظامیان ناکام ماند اما این باور و خواسته بیش از پیش تقویت شد. | |||
<ref>احمد موصللی، موسوعة الحرکات الاسلامیة فی الوطن العربی و ایران و ترکیا، مرکز دراسات الوحدة العربیه، بیروت 2004؛ صص 178 –</ref> <br> | |||
179 | |||
برهه تاریخی سومی که جریانهای اسلامگرا با تاسی از عامل خارجی فعالیت‌های خود را تشدید کردند به حوادث ناشی از موج جدید بیداری اسلامی در آغاز دهه دوم قرن بیست و یک برمی‌گردد.<br> | |||
به دنبال آغاز موج بیداری اسلامی در کشورهای عربی مانند [[تونس]]، [[لیبی]] و [[مصر]] جریان‌ها و احزاب اسلامگرا در الجزایر بار دیگر فعال شده و خواهان ایجاد تغییرات اساسی در حکومت [[الجزایر]] شدند.<br> | |||
برای نمونه، «[[فاتح ربیعی]]»، دبیر کل «[[حزب اسلامی النهضه الجزایر|جنبش النهضة]]» الجزایر در موضعی شفاف خواستار این شد که تا انتخاب پارلمان جدید – که به تدوین قانون اساسی و بازنگری در همه قوانین پیشین خواهد پرداخت – اصلاحات موردنظر «[[عبدالعزیز بوتفلیقه]]»، رئیس‌جمهور الجزایر متوقف شود. | |||
<ref>به نقل از خبرگزاری فرانسه مورخ سوم دی‌ماه سال 1390</ref><br> | |||
در همین باره خبرگزاری رویترز، نوشت: «بهار عربی (بیداری اسلامی)، درهای [[الجزایر]] را به صدا درآورده است، اما مقامات نمی‌توانند تصمیم بگیرند که آیا به آن اجازه وارد شدن بدهند و یا مانع آن شوند.<br> | |||
از میان همسایگان شمالی [[تونس]]، تنها [[الجزایر]] از شورش‌ها و اعتراضات در امان مانده است. شورش‌هایی که در سال گذشته، باعث برکناری رهبران [[تونس]]، [[مصر]]، [[لیبی]] و [[یمن]] شد و اکنون [[سوریه]] با آن درگیر است.» | |||
<ref>بهار عربی پشت دروازه‌های الجزایر"، خبرگزاری رویترز، روز سه‌شنبه 21 فوریه 2012 (2 اسفند 1390)</ref><br> | |||
=اصول و اهداف انقلاب جنبش‌های اسلامگرایان= | |||
برای بررسی ریشه‌ها، اصول و اهداف جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] توجه به یک موضوع اهمیت بسیار دارد و آن اینکه جنبش‌های اسلامی در الجزایر را باید در دو برهه تاریخی از هم جدا کرد.<br> | |||
===1-دوران پیش از انقلاب === | |||
در این دوران فلسفه شکل‌گیری جنبش‌های اسلامی و به دنبال آن حرکت‌های ملی‌گرایانه متأثر از موضوع استعمار بوده و هدف اصلی همه جنبش‌های مردمی اعم از اسلامگرا و ملی‌گرا کسب استقلال بود.<br> | |||
رهبران اسلامگرا همانند [[امیر عبدالقادر جزایری|امیرعبدالقادر]] و [[بن بادیس|بن‌بادیس]] و اسلاف آنها شالوده جریان خود را با آموزه‌های دینی در آمیخته و در واقع رویکردی مذهبی به معنای عام آن را اتخاذ کردند. شالوده فکری [[امیر عبدالقادر جزایری|امیرعبدالقادر]] – به عنوان اولین رهبر جنبش اسلامی در [[الجزایر]] – مبتنی بر این بود که اسلام هویت واقعی ملت الجزایر بوده و تنها راه برچیدن استعمار بهره‌گیری از آموزه‌های دین اسلام است. | |||
<ref>امیرعبدالقادر الجزایری، فرهنگنامه علمای مجاهد: http://daneshnameh.irdc.ir/?p=167</ref><br> | |||
[[امیر عبدالقادر جزایری|امیرعبدالقادر]] نگرشی کاملاً دینی به مبارزه داشت و شعارها و اصول خود را بر اصول مذهبی استوار ساخته بود.<br> | |||
او بر این باور بود که دشمنان [[الجزایر]]، خصوصاً [[فرانسه|فرانسوی‌ها]] کافران حربی هستند و برای مقابله با آنها تنها دو راه بیشتر وجود ندارد یا پیروزی یا شهادت.<br> | |||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:اشغال فرانسه.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|نبرد اسلامگرایان الجزایر با فرانسویان]] | |||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | |||
|- | |||
|} | |||
</div><br> | |||
البته شیخ [[عبدالحمید بن بادیس|عبدالحمیدبن بادیس]]»، رهبر جمعیت علمای مسلمان الجزایر – و دومین رهبر مذهبی ضداستعماری پس از امیر عبدالقادر – ضمن تکیه بر دین مقدس اسلام برای احیای مجدد [[الجزایر]] براساس تعالیم وحی و کسب استقلال این کشور سعی کرد نگرش ملی‌گرایانه را نیز در اقدام خود لحاظ کند. (26) | |||
[[عبدالحمید بن بادیس|عبدالحمیدبن بادیس]] در مقابل فرانسوی‌ها که اشغال صدمین سالگرد [[الجزایر]] را در سال 1930 جشن و زبان عربی را ملغی اعلام کرده بود، شعار «'''الجزایر وطن من، اسلام دین من و عربی زبان من'''» را مطرح کرد.<br> | |||
[[عبدالحمید بن بادیس|عبدالحمیدبن بادیس]]ابتدا اقدام به تأسیس صدها مدرسه آزاد کرد که در آن زبان عربی، علوم دینی و علوم جدید تدریس می‌شد. | |||
<ref>محمد ابراهیم و دیگران؛ جبهه نجات اسلامی الجزایر، مؤسسه مطالعات اندیشه‌سازان نور، 1385</ref><br> | |||
توجه به سخنان [[بن بادیس|بن‌بادیس]] نشان می‌دهد که وی همزمان هم دغدغه دین دارد و هم برای حفظ زبان عربی که در واقع بخشی از هویت ملی است مبارزه می‌کند.<br> | |||
در واقع برای [[بن بادیس|بن‌بادیس]]، عربیت و اسلام دو روی سکه [[الجزایر]] مستقل بود، موضع‌گیری‌های سیاسی بن‌بادیس در سال‌های آخر زندگی، به ویژه از 1356 ق به بعد، انعطاف‌ناپذیر شد و به مبارزه مسلحانه گرایش یافت؛ بنا به گفته یکی از شاگردانش، بر آن بود که به محض اعلام جنگ [[ایتالیا]] به [[فرانسه]]، قیام خود را آغاز کند.<ref>دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، 3: 83 – 85</ref><br> | |||
در دوره پیش از انقلاب جریانهای سنتی اسلامی با تأسی از آموزه‌های دینی و تأثیرپذیری از شخصیت‌های متفکر جهان عرب همچون [[حسن البنا|حسن‌البناء]]، [[محمد عبده]] و [[رشید رضا]] تمام تلاششان خارج شدن از استبداد و استعمار بوده است؛<br> | |||
همین موضوع – یعنی حضور پررنگ استعمار بیگانه که همزمان دین و هویت ملی الجزایری‌ها را نشانه گرفته بود – دلیل اصلی ظهور و بروز جنبش‌های اسلامی شد.<br> | |||
در همین امتداد هدف اصلی جنبش‌های اسلامی مردم [[الجزایر]]، کسب استقلال از طریق مبارزه مسلحانه و جهاد علیه استعمار [[فرانسه]] و حفظ و احیاء دین بود. این رویکرد را به خوبی می‌توان در اعلامیه [[طرابلس]] که اندک زمانی پیش از استقلال الجزایر صادر شد، مشاهده کرد:<br> | |||
'''«فرهنگ الجزایر، فرهنگی ملی خواهد بود که براساس زبان عربی بنا نهاده شده است و دین اسلام از کلیه بدعت‌ها و خرافه‌گرایی‌هایی که باعث آسیب رساندن به ساحت قدسی آن می‌گردد، مبری است و این اندیشه الهی در چارچوب فرهنگ و شخصیت متبلور خواهد شد»''' <ref>مجله البیان: شماره 23، 48 (پرونده حوادث الجزایر)</ref><br> | |||
===2-توسعه جنبش‌های اسلامی پس از انقلاب === | |||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:فرحت عباس.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|فرحت عباس]] | |||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | |||
|- | |||
|} | |||
</div><br> | |||
دومین دوره شکل‌گیری و توسعه جنبش‌های اسلامی در [[الجزایر]] را باید به سال‌های پس از 1962، یعنی دوران خروج اشغالگران فرانسوی و به قدرت رسیدن انقلابیون دانست.<br> | |||
بعد از پیروزی انقلاب و کسب استقلال، نیروهای ملی‌گرا که فعالیت‌های چشمگیری در سال‌های پایانی قیام مردم [[الجزایر]] داشته و از سوی نیروهای تکنوکرات را در اختیار داشتند توانستند قدرت را قبضه کنند. پیش از پیروزی انقلاب و در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم '''فرحت عباس''' که تحصیلکرده فرانسه و '''عضو حزب اتحاد مردم الجزایر''' بود جنبش دانشجویان مسلمان را در پاریس تشکیل داد او در خلال جنگ جهانی دوم «'''حزب بیانیه آزادی مردم الجزایر'''» را بنیاد نهاد و خواهان آزادی [[الجزایر]] در قالب یک جمهوری شد.<br> | |||
این سازمان فعالیت‌های نظامی و سیاسی را به طور همزمان در برنامه خویش جهت رسیدن به آزادی [[الجزایر]] گنجانده بود.<br> | |||
آنها توانستند «'''جبهه آزادیبخش ملی'''» را در 1954 تشکیل دهند، همچنین درون این جبهه سیاسی یک جبهه نظامی به نام «'''ارتش آزادیبخش الجزایر'''» تشکیل دادند.<ref>امیرحسین دهقان، پیشین</ref><br> | |||
در واقع این گروه بعد از پیروزی انقلاب بیشترین نقش و سهم را در ساختار قدرت [[الجزایر]] به دست آوردند ولی به رغم داشتن گرایش‌های اسلامی در ابتدای شکل‌گیری، پس از آنکه به قدرت رسیدند، تغییر خط و مشی داده و به سوی نوعی استبداد حزبی با گرایش‌های غیرمذهبی و سوسیالیستی حرکت کردند.<br> | |||
این موضوع سبب شد تا دور تازه جنبش اسلامی در [[الجزایر]] با رویکرد تلاش برای حاکمیت دین در جامعه الجزایر شکل بگیرد.<br> | |||
جریانهای اسلامگرا در این دوره نسبت به اعطای آزادی‌های سیاسی – اجتماعی و اجرای حدود اسلامی اصرار داشته و خواستار دگرگونی سریع در همه ابعاد جامعه و تأسیس حکومت اسلامی از طریق جهاد و یا مبارزه انتخاباتی شدند.<ref> | |||
Ben Bella and the FLN”, 2003. [Online}. Available: http://www.countrystudies. us/Algeria/37. htm [7 May 2005]</ref><br> | |||
مبانی، اصول و اهداف شکل‌گیری نسل دوم جنبش‌های اسلامی الجزایر – جنبش‌های پس از استقلال – را به خوبی می‌توان از میثاق‌نامه‌ها و اساسنامه‌های احزاب و جریانهای اسلامگرا استخراج کرد.<br> | |||
«'''انجمن الدعوة'''» که به عنوان یکی از احزاب شاخص اسلامگرا در سال 1989 م به ریاست «شیخ [[احمد سحنون]]» و با حضور شخصیت‌هایی چون [[محفوظ نحناح]]، [[عباس مدنی]]، [[عبدالله جاب‌الله]]، [[علی بلحاج]] و '''محمدسعید''' تأسیس شد. <ref>مجله البیان: شمارگان 23 و 48</ref><br> | |||
مهمترین اهداف خود را این گونه اعلام می‌دارد:<br> | |||
1. اصلاح وضعیت عقیدتی جامعه<br> | |||
2. دعوت به اخلاق اسلامی<br> | |||
3. بهبود اوضاع اقتصادی از هم پاشیده الجزایر<br> | |||
4. جهاد علمی. ««جبهه نجات اسلامی»، <br> | |||
به عنوان اصلی‌ترین حزب اسلامگرای الجزایر پس از انقلاب، که پس از رایزنی‌های فراوان میان داعیان رجوع به فرهنگ اسلامی و از دل '''انجمن الدعوه''' به رهبری [[عباس مدنی]] و شیخ [[علی بلحاج]] پا به عرصه ظهور نهاد. | |||
در افکار و آراء دینی خود را متأثر از شیخ[[بن بادیس]] و '''ابراهیمی''' دانسته و قائل به بازگشت به کتاب و سنت و روش سلف صالح معرفی کردند.<br> | |||
آنها همچنین تفکرات انقلابی موجود در نوشته‌های [[حسن البنا|حسن‌البناء]] و [[قطب|سیدقطب]] را مبنای عمل خود قرار دادند.<ref>مؤسسه مطالعات و تحقیقات یافا، انقلاب اسلامی الجزایر، متن کامل برنامه سیاسی جبهه نجات اسلامی، قاهره، 1991 م، ص 3 – 5</ref><br> | |||
به اعتقاد [[جبهه نجات اسلامی الجزایر|جبهه نجات اسلامی]]، اسلام در حصار زمان و مکان نمی‌گنجد و محدود به حوزه‌ای خاص نمی‌گردد بلکه صلاحیت حضور در کلیه عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی... را دارا می‌باشد.<br> | |||
ضرورت اجرای شریعت اسلامی، فراهم کردن آزادی ملت و رفع ظلم و استبداد، تکیه بر اقتصاد اسلامی و منع تعاملات حرم، و تلاش برای وحدت مسلمانان از جمله اصول این حرکت دانسته شده است. <br> | |||
در همین خصوص، «'''شیخ عبدالباقی صحراوی'''» به عنوان مسن‌ترین عضو برجسته [[جبهه نجات اسلامی الجزایر|جبهه نجات اسلامی]]، در بدو تأسیس جبهه، تلاش برای وحدت اسلامی، ارائه راه‌حل‌های اسلامی برای زندگی انسانی، جایگزین کردن اعتدال و میانه‌روی سیاسی به جای سرکوب و خشونت، تأمین منابع امت اسلامی [[الجزایر]] و ارائه راه نجات اسلامی به مردم را از هدف‌های جبهه نجات اسلامی ذکر می‌کند. | |||
<ref>جنبش‌ها و نهضت‌های سیاسی اسلام معاصر، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، زمزم هدایت، 1390 ص 113</ref><br> | |||
در یک جمع‌بندی کلی می‌توان گفت به رغم تنوع بالا در میان جریانهای اسلامگرا در دوران پسا استقلال در [[الجزایر]] مبنا و انگیزه اصلی جنبش‌های اسلامی را می‌توان تلاش برای بازگشت به اسلام و آموزه‌های اسلامی در عرصه‌های مختلف دانست.<br> | |||
این مبانی در اهداف گروه‌ها و احزاب اسلامگرا که همان تلاش سخت و نرم در دو جبهه مبارزات مسلحانه – تا پیش از دهه 90 میلادی – و مبارزات سیاسی در قالب رقابت‌های انتخاباتی به ویژه انتخابات پارلمانی برای کسب قدرت و در نهایت استقرار حکومتی دینی تجلی یافته است. | |||
به گونه‌ای که [[عباس مدنی]] پس از پیروزی در انتخابات سال 1992 به صراحت از برنامه‌های حزب برای استقرار حکومتی دینی مشابه آنچه در [[ایران]] رخ داده است سخن گفت. | |||
<ref>جمعی از نویسندگان، انقلاب اسلامی؛ چرایی و چگونگی رخداد آن، نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه‌ها، قم، 1378، ص 213</ref><br> | |||
=انقلاب اسلامی ایران و تاثیر در الجزایر= | |||
[[انقلاب اسلامی ایران و تاثیر در الجزایر]] یکی از موضوعاتی است که در کشورهای عربی به خصوص در الجزایر به خاطر اهداف مشترکی که با جریانهای اسلامی‌داشته، تاثیر بسزایی داشته است. | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:الجزایر]] | |||
[[رده:جریان‌ها و جنبش‌ها]] | |||
[[رده:جریان‌ها و جنبش‌ها]] | |||