۱٬۵۶۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
<br> | <br> | ||
پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای انس دعا کرد و لذا او دارای مال و فرزند فراوان و طول عمر شد و علتش دعای پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در حقش بود.<ref>[http://lib.eshia.ir/44786/12/17/%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%AF%D8%B1%D9%8A%D9%8A%D9%86 مقریزی، احمد بن علی، امتاع الاسماع بما للنبی من الاحوال و الاموال و الحفدة و امتاع، ج۱۲، ص۱۷.]</ref> | پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای انس دعا کرد و لذا او دارای مال و فرزند فراوان و طول عمر شد و علتش دعای پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در حقش بود.<ref>[http://lib.eshia.ir/44786/12/17/%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%AF%D8%B1%D9%8A%D9%8A%D9%86 مقریزی، احمد بن علی، امتاع الاسماع بما للنبی من الاحوال و الاموال و الحفدة و امتاع، ج۱۲، ص۱۷.]</ref> | ||
<br> | |||
=انس و خلفا= | |||
<br> | |||
در دوران خلافت ابوبکر، انس به عنوان جمع کننده خراج از طرف خلیفه به [[بحرین]] رفت و بعد از ستاندن صدقات به [[مدینه]] بازگشت. در واقع ابوبکر او را با مشورت عمر به بحرین فرستاد و انس نیز وقتی به مدینه برگشت ابوبکر وفات کرده بود، لذا اموال را به عمر تحویل داد و با او بیعت کرد. عمر نیز آن مبالغ را که چهار هزار درهم بود به انس بخشید.<ref>[http://lib.eshia.ir/40071/6/293/%D9%84%D9%8A%D9%88%D8%AC%D9%91%D9%87%D9%87 ذهبی، شمس الدین محمد بن احمد، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، ج۶، ص۲۹۳.]</ref> | |||
<br> | |||
در دوران خلافت [[عمر بن خطاب]]، وی در جنگ شوشتر حضور داشت. در این جنگ او به همراه برادر خود از فرماندهان [[ابوموسی اشعری]] به شمار می‌رفت و فرماندهی سواره نظام را برعهده داشت. در واقع این همان جنگی بود که انس، برادر خود براء را از دست داد.<ref>[http://lib.efatwa.ir/40011/1/130/%D8%AC%D9%85%D9%8A%D8%B9 دینوری، ابوحنیفه، اخبار الطوال، ص۱۳۰.]</ref> | |||
<br> | |||
او کسی بود هرمزان، سردار ایرانی، را به مدینه نزد عمر آورد و در واقع با فتوایش جان هرمزان را نجات داد.<ref>[http://lib.efatwa.ir/40069/2/552/%D8%A8%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%B1%D9%85%D8%B2%D8%A7%D9%86 ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۵۵۲.]</ref> بعد از این جنگ، عمر ابوموسی را والی بصره کرد و طبق درخواست ابوموسی، وی سی نفر از صحابه پیامبر(ص) را به [[بصره]] برای یاری ابوموسی فرستاد که یکی از آنان انس بن مالک بود.<ref>[http://lib.eshia.ir/22009/3/183/%D8%A3%D9%86%D8%B3 طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۳، ص۱۸۳.]</ref> | |||
<br> | |||
از خصوصیات انس در این دوره این بود که وی انگشتری داشت که بر آن نقش گرگ یا روباه بود و علت آن این بوده که عمر بن خطاب نهی کرد که بر نگین انگشتری چیزی به زبان عربی بنویسند. اما بعد از مرگ عمر، بر روی انگشترش «محمد رسول الله» را نقش کرده بود و هرگاه به توالت می‌رفت آن را درمی آورد.<ref>[http://lib.eshia.ir/40238/7/22/%D8%A3%D9%8E%D9%86%D9%8E%D8%B3%D9%8E ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۲۲.]</ref> انس فردی با تقوی و مستجاب الدعوه بود. این مطلب را می‌توان از ماجرایی که در طبقات آمده فهمید. ابن سعد در کتابش آورده: یکی از سرپرستان زمین‌های انس بن مالک از خشکی و بی آبی زمین پیش او شکوه کرد. گوید: انس نماز گزارد و دعا کرد ابری پدید آمد و زمین او را پوشاند و چندان بارید که استخر از آب آکنده شد. | |||
<br> | |||
در دوران عثمان، در پی حمله به عثمان و شورش مردم برعلیه او، انس از جمله کسانی بود که به حمایت از عثمان پرداخت و در بصره در حمایت عثمان سخنرانی کرد. او در زمان خلافت عثمان، سیرین پدر [[محمد بن سیرین]] و برادرانش؛ یعنی یحیی بن سیرین و انس بن سیرین و معبد بن سیرین بزرگترین این برادران، از جمله آن اسیران بودند که اینان را انس بن مالک انصاری آزاد کرد.<ref>[http://lib.eshia.ir/40120/1/244/%D9%85%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%8A بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ص۲۴۴.]</ref> | |||
<br> | <br> | ||