confirmed
۴۱٬۴۶۲
ویرایش
←عمومیت و حتمیت مرگ
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
== عمومیت و حتمیت مرگ == | == عمومیت و حتمیت مرگ == | ||
مرگ سنّتی همگانی است و بنا بر دیدگاه خداباوران، خداوند بقا و جاودانگی حیات دنیوی را برای هیچ‌کس قرار نداده است و همگی طعم مرگ را خواهند چشید. | مرگ سنّتی همگانی است و بنا بر دیدگاه خداباوران، [[خدا|خداوند]] بقا و جاودانگی حیات دنیوی را برای هیچ‌کس قرار نداده است و همگی طعم مرگ را خواهند چشید. | ||
don Juan Matus (دون خوان ماتوس): مرگ هرگز توقف نمی‌کند. فقط گاهی چراغ‌هایش را خاموش می‌کند<ref> کاستاندا، کارلوس، حقیقتی دیگر بازهم گفت‌وشنودی با دون خوان، ترجمۀ ابراهیم مکلّا تهران: نشر دیدار1382- صفحه 56</ref>. | don Juan Matus (دون خوان ماتوس): مرگ هرگز توقف نمی‌کند. فقط گاهی چراغ‌هایش را خاموش می‌کند<ref> کاستاندا، کارلوس، حقیقتی دیگر بازهم گفت‌وشنودی با دون خوان، ترجمۀ ابراهیم مکلّا تهران: نشر دیدار1382- صفحه 56.</ref>. | ||
{{شعر}}{{ب |چرا ز قافله یک کس نمی‌شود بیدار؟ |که رخت عُمر ز کی باز می‌برد طرار }}{{پایان شعر}} | {{شعر}}{{ب |چرا ز قافله یک کس نمی‌شود بیدار؟ |که رخت عُمر ز کی باز می‌برد طرار }}{{پایان شعر}} | ||
{{شعر}}{{ب |چرا ز خواب و ز طرار می‌نیازاری؟ |چرا ازو که خبر می‌کند کنی آزار؟<ref> مولوی، جلال‌الدین محمد، دیوان کبیر شمس، طلایه - تهران، چاپ: اول، 1384. غزل 1134</ref>. | {{شعر}}{{ب |چرا ز خواب و ز طرار می‌نیازاری؟ |چرا ازو که خبر می‌کند کنی آزار؟<ref> مولوی، جلال‌الدین محمد، دیوان کبیر شمس، طلایه - تهران، چاپ: اول، 1384. غزل 1134.</ref>. | ||
}}{{پایان شعر}} | }}{{پایان شعر}} | ||