تصوف در اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدین ترتیب، ابن تیمیّه با همه صوفیه سر انکار و مخالفت ندارد.

شدیدترین حملات ابن تیمیّه بر صوفیان بخصوص بر ابن عربی در رساله‌ای است که به شیخ نصر مَنْبِجی نوشته و در آن از معتقدان به اتحاد و حلول و وحدت وجود انتقاد کرده و سخنان آنان را شبیه غالیان و نصارا دانسته است. [۴۹][۵۰]

به طور کلی ابن تیمیّه با صوفیانی که تصوف را به زعم او به فلسفه و افکار بیگانه با اسلام درآمیختند، مخالفت کرده است. [۵۲][۵۳][۵۴]

ابن تیمیّه به مسائلی مانند تفضیل ولایت بر نبوت ، و معصومیت اولیا ، که برخی عرفا بدان اعتقاد دارند، اعتراض می‌کند و این امر را محجوب داشتن پیامبر اکرم می‌داند.

ابن تیمیّه بر سر برخی از این موضوعات با طریقه‌هایی مانند شاذلیه و رفاعیه ، قلندریه و ملامتیه ( ملامیه ) مخالفت‌های شدیدی کرد.

شاگرد ابن تیمیه، ابن قَیّمِ جوزیه (متوفی ۷۵۱)، فقیه حنبلی، با برخی از نظریات ابن تیمیّه درباره صوفیان موافق بود ولی خود او از طرفداران تصوف به شمار می‌رفت و سعی در نزدیک کردن عقاید صوفیه با دیدگاه‌های اهل سنّت داشت.