۸۸٬۰۸۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازى''' (م ۱۰۵۰ ق) | '''صدر الدین محمد بن ابراهیم شیرازى''' (م ۱۰۵۰ ق) معروف به صدر المتألهین و ملاصدرا، فیلسوف بزرگ جهان اسلام و صاحب مکتب فلسفى حکمت متعالیه است. از او تألیفات عدیده ای که غالب آنها به شیوه فلسفی نگاشته شده است، برجای مانده است. کارهای او را می‌توان نمایش دهندهٔ نوعی تلفیق از هزار سال تفکر و اندیشهٔ اسلامی پیش از زمان او به حساب آورد. | ||
صدرالمتألهین در [[اصفهان]] تحصیل نمود و [[شیخ بهایی]]<ref>ر.ک:مقاله شیخ بهایی</ref> و میرداماد برجسته ترین اساتید او بودند. او همچنین مدتی را روستای کهک [[قم]]<ref>ر.ک:مقاله قم</ref> و در انزوا بسر برد که برجسته ترین آثار او و نیز تربیت شاگردانی همچون [[فیض کاشانی]] و [[فیاض لاهیجی]] حاصل این دوران از زندگی اوست. از آثار مشهور او می توان اسفار اربعه، تفسیر قرآن و شرح اصول کافی را نام برد | صدرالمتألهین در [[اصفهان]] تحصیل نمود و [[شیخ بهایی]]<ref>ر.ک:مقاله شیخ بهایی</ref> و میرداماد برجسته ترین اساتید او بودند. او همچنین مدتی را روستای کهک [[قم]]<ref>ر.ک:مقاله قم</ref> و در انزوا بسر برد که برجسته ترین آثار او و نیز تربیت شاگردانی همچون [[فیض کاشانی]] و [[فیاض لاهیجی]] حاصل این دوران از زندگی اوست. از آثار مشهور او می توان اسفار اربعه، تفسیر قرآن و شرح اصول کافی را نام برد | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
پس از اصفهان، دوباره به شیراز بازگشت. وی در شیراز در مدرسه خان تدریس می‌کرد.<ref>تاریخ آثار العجم، ص۴۹۵، ذیل مدرسه خان شیراز</ref> در شیراز برخی از علما وی را آزار دادند و او شیراز را به سوی کهک یکی از روستاهای اطراف قم ترک کرد<ref>سید ابوالحسن قزوینی، سه مقاله و دو نامه، بی تا، ص۲</ref> و سال‌ها در انزوا به ریاضت و تزکیه پرداخت. پس از این دوران وی به تألیف و تأسیس مکتب فلسفی خود روی آورد و تا پایان عمر بدان مشغول بود. مطابق برخی اسناد وی بخش پایانی زندگی را در قم گذراند. | پس از اصفهان، دوباره به شیراز بازگشت. وی در شیراز در مدرسه خان تدریس می‌کرد.<ref>تاریخ آثار العجم، ص۴۹۵، ذیل مدرسه خان شیراز</ref> در شیراز برخی از علما وی را آزار دادند و او شیراز را به سوی کهک یکی از روستاهای اطراف قم ترک کرد<ref>سید ابوالحسن قزوینی، سه مقاله و دو نامه، بی تا، ص۲</ref> و سال‌ها در انزوا به ریاضت و تزکیه پرداخت. پس از این دوران وی به تألیف و تأسیس مکتب فلسفی خود روی آورد و تا پایان عمر بدان مشغول بود. مطابق برخی اسناد وی بخش پایانی زندگی را در قم گذراند. | ||
=مراحل زندگی علمی= | =مراحل زندگی علمی= | ||