confirmed، مدیران
۳۷٬۴۴۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱۴: | خط ۱۱۴: | ||
بر این پایه، [[انبیای الهی]] و اوصیای آنان که به قلّه حکمت علمی و عملی و حقیقی دست یافته اند، از جانب خداوند متعال، مأمور آموختن علم و حکمت به جامعه بشر شده اند. | بر این پایه، [[انبیای الهی]] و اوصیای آنان که به قلّه حکمت علمی و عملی و حقیقی دست یافته اند، از جانب خداوند متعال، مأمور آموختن علم و حکمت به جامعه بشر شده اند. | ||
=تقسیمات حکمت در نزد حکماء= | |||
[[خواجه طوسی]] در کتاب [[اخلاق ناصری]] حکمت را به دو شاخه حکمت نظری و حکمت عملی تقسیم می‌نماید و هر شاخه به زیربخش‌های کوچکتری به صورت زیر تقسیم می‌نماید: | |||
==حکمت نظری== | |||
در دانستن موجوداتی است که وجود آن‌ها وابسته به حرکات ارادی افراد بشر نباشد. | |||
"علم مابعدالطبیعه": در شناخت موجوداتی که آمیختگی ماده شرط وجود آن‌ها نباشد. علم به موجوداتی که بی‌آمیختگی ماده ممکن نباشند و خود دو شاخه دارد. | |||
"ریاضی": آمیختگی ماده در تعقل و تصور آن شرط نیست. | |||
"علم طبیعی": جز با مخالطت ماده معلوم نباشد. | |||
==حکمت عملی== | |||
در دانستنِ صلاحِ اموری است که به اراده و کردارهای انسان وابسته است. | |||
"تهذیب اخلاق": که به امور انفرادی مربوط است. | |||
آنچه به جماعت و مشارکت وابسته‌است و خود دو شاخه دارد: | |||
"تدبیر منازل": مربوط است به مشارکت در منزل و خانه. | |||
"سیاست مدن": مربوط است به مشارکت در اجتماعات بزرگتر. <ref>اخلاق ناصری، خواجه نصیرالدین طوسی، تصحیح و توضیح مجتبی مینوی و علیرضا حیدری، خوارزمی، تهران، چاپ ششم، 1385</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||