علی بن الحسین (زین العابدین): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۹: خط ۵۹:


القاب وی، [[زین العابدین]]، [[سیدالساجدین]]، [[سجاد]]، ذو الثفنات، هاشمی، علوی، مدنی، قرشی، علی اکبر است. <ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، 1379ق، ج4، ص175</ref>
القاب وی، [[زین العابدین]]، [[سیدالساجدین]]، [[سجاد]]، ذو الثفنات، هاشمی، علوی، مدنی، قرشی، علی اکبر است. <ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، 1379ق، ج4، ص175</ref>
=فلسفه اسامی و القاب امام سجاد(ع)‏=
==فلسفه اسامی آن‌حضرت==
درباره فلسفه نام‌گذاری آن‌حضرت، به «علی» باید گفت: هر اندازه محبت انسان به شخصی بیشتر باشد، اشتیاق بیشتری دارد تا یاد او را زنده نگه‌دارد؛ بنابراین، طبیعی است که انسان نام پدرش را بر فرزندانش بگذارد تا نام او را در خاطره‌ها زنده نگه‌دارد. در همین راستا امام حسین(ع) به دلیل شدت علاقه‌ش به [[امیرمؤمنان(ع)]] نام هر سه پسر خود از جمله امام سجاد(ع) را علی نهاد.
می‌گویند: [[معاویه]]<ref>ر.ک:مقاله معاویه</ref>، [[مروان بن حکم]] را به فرمانداری مدینه منصوب و به وى دستور داد که به جوانان مدینه جایزه‌اى بپردازد. امام سجاد(ع) که در آن زمان، جوانی بود می‌فرماید: «هنگامى که نزد مروان رفتم، گفت: نامت چیست؟! گفتم: «[[على بن الحسین]]»، گفت: نام برادرت چیست؟ گفتم: «على». مروان گفت: على و على؟! چرا پدرت نام همه فرزندانش را على می‌گذارد؟! سپس جایزه‌ام را داد و نزد پدرم بازگشتم و ماجرا را نقل کردم. پدرم فرمود: «واى بر پسر زن کبود چشم و دباغ باد! اگر براى من صد پسر متولد شود دوست دارم نام همه آنان را على بگذارم». <ref>کافی، ج 6، ص 19</ref>
==فلسفه القاب آن‌حضرت== 
                                                               
1. سجاد:
از مشهورترین القاب آن‌حضرت، «سجاد» است. سجده‌های طولانی و فراوان بر پیشانی آن پیشوای متقین اثر گذاشته و پوست آن زبر شده بود. این‌گونه بود که آن‌حضرت را «سجاد» و «سید الساجدین» لقب دادند. امام باقر(ع) می‌فرماید:
«پدرم هیچ نعمتی از نعمت‌های الهی را یاد نکرد، مگر این‌که [[سجده]] به جا آورد؛ هیچ آیه‌ای از ‏[[قرآن]] که در آن از سجده یاد شده بود را قرائت نکرد، مگر به سجده رفت؛ هیچ رنجی از او برطرف نشد، مگر این‌که سجده کرد؛ از هیچ نماز واجبی فارغ نشد، جز آن‌که آن‌را به سجده‌ای پیوند داد؛ موفّق به اصلاح اختلاف بین دو نفر ‏نگشت، مگر این‌که برای این توفیق، سر به سجده گذاشت؛ در همه مواضع سجود او اثر سجده آشکار بود؛ به ‏همین جهت، پدرم را سجّاد نامیده‌اند». <ref> صدوق، محمد بن على، علل الشرائع‏، ج 1، ص 232-  233، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش</ref>
2. زین العابدین:
وجود [[مقدّس]] امام سجّاد(ع)، در تمام عمرشان آن‌چنان غرق [[مناجات]] و [[دعا]] بودند که هر کجا و هر زمان نام مقدّسش برده می‌شد، گریه و زاری، اصرار و الحاح، دعا و مناجات به ذهن شنوندگان تداعی می‌شد. عمران بن سلیم می‌گوید: هر گاه زُهری از علیّ بن الحسین مطلبی نقل می‌کرد، می‌گفت: مرا زین العابدین ‏روایت کرد. یک‌بار سفیان بن عُیَیْنه به او گفت: چرا به او زین العابدین می‌گوئی؟! پاسخ داد:
از سعید بن مسیّب شنیدم که رسول خدا فرمود‎:‎ در [[روز قیامت]]، فریاد کننده‌ای آواز برمی‌آورد: زینت عبادت کنندگان کجا است؟(أیْنَ زَیْنُ الْعابِدینَ؟). سپس فرمود: چنان می‌بینم که فرزندم علی بن الحسین با تمام وقار و سکون در میان مردم محشر برای رسیدن به جایگاهش ‏قدم بر می‌دارد. <ref> صدوق، محمد بن على، علل الشرائع‏، ج 1،ص 230 ، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش</ref>
در روایت دیگری آمده است: آن‌حضرت سحرگاهی در [[محراب]] خود به تهجد می‌پرداخت که شیطانی به صورت روباه در ‏برابرش مجسّم شد تا وی را از حال خوشی که با محبوبش داشت باز دارد. آن‌حضرت کمترین توجّهی به او نکرد.
آن [[شیطان]] روباه‌نما شست پای او را گزید. باز هم امام توجهی نکرد. سپس بدنش را به درد آورد، اما امام نمازش را قطع نکرد و به قیام، قعود، ذکر و مناجاتش ادامه داد ... آنگاه گوینده‌ای غیبی ‏سه مرتبه فریاد زد‎:‎ تو حقیقتاً زین العابدین هستی؛ (أنْتَ زَیْنُ الْعابِدینَ حَقّا) از این‌رو این لقب برایش مشهور شد. <ref>کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج 2، ص 74</ref>
3. ذو الثفنات(صاحب پینه‌ها):
ثفنات جمع «ثَفِنَه»؛ به معناى پینه زانو و سینه شتر است. آن‌حضرت از بس سجده مى‌کرد، روى زانوها و دیگر سجده‌گاه‌هایش پینه مى‌بست و سالى دو بار آن پینه‌ها را مى‌تراشید. گفته شد آن‌حضرت در شبانه روز هزار رکعت نماز مى‌گزارد. و نیز گزارش شده هنگامی که او را بعد از [[شهادت]] [[غسل]]<ref>ر.ک:مقاله غسل</ref> می‌دادند، آثاری از پینه مثل زانوهاى شتر بر دو شانه او دیدند. به خانواده‌اش گفتند: این آثار چیست؟ گفتند: از آذوقه و خوراکی است که شبانه بر شانه مى‌کشید و به بینوایان می‌داد. <ref>علل الشرائع، ج 1، ص 233</ref>


=صفات و ویژگی های اخلاقی امام سجاد(ع)=
=صفات و ویژگی های اخلاقی امام سجاد(ع)=
confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۴

ویرایش