ثوریه: تفاوت میان نسخه‌ها

«ثوریه» مذهبی فقهی است که شامل پیروان ابو عبد اللّه سفیان بن سعید ثورى كوفى می شود.

سفیان بن سیعد را از آن جهت ثوری می خوانند  که یکى از اجداد او ثور بن عبد منات نام داشت. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 132

ثوری در سال 96 در [[كوفه]] متولد شد و در همان جا علم حدیث را آموخت. او مردى زاهد و بى ‏اعتناى به خلفا و درباریان بود بنا بر این مورد تعقیب دو خلیفه عباسى منصور و مهدى قرار گرفت و ناچار به ترک وطن شد و مدتى در [[يمن|یمن]] و [[حجاز]] و در [[مکه]] بسر برد. در آن شهر بر وى سخت گرفتند و به [[بصره]] رفته و در آن شهر ساکن شد. وی سر انجام در شعبان سال 161 هجرى و در 64 سالگی درگذشت و در همان جا به خاك سپرده شد.

ثوری در فقه از پیروان [[اهل حديث|اهل حدیث]] بود و از ثقات آن طایفه به شمار مى ‏رفت. بعضى او را برتر از مالك بن انس دانسته ‏اند.

[[ابن ندیم]] از بعضى از مؤلفات او یاد كرده كه از جمله آن ها «الجامع الكبیر و الجامع الصغیر» و «كتاب الفرائض» و دو رساله دیگر است.

وى تفسیرى بر [[قرآن]] نوشته است كه [[ابو اسحاق ثعلبى]] به آن استشهاد كرده است. امّا در علم كلام سفیان ثوری از «[[صفاتيه|صفاتیه]]» بود و صفاتى را كه براى خداوند در قرآن كریم آمده از خصائص ذات او مى‏ دانست. او در روایات فقهى غالبا به رویه شیخین استناد مى ‏كرد. وى ترجیح مى ‏داد كه بسمله را با بانگى خفیف تلاوت كند و جهاد را تا روز قیامت باقى و واجب مى ‏دانست. وى مى ‏گفت یك [[مسلمان]] بایداز [[اولو الامر]] اطاعت نماید، خواه متّصف به عدل باشد یا جور. با این حال او  به [[شيعه|شیعه]] تمایل داشت و به قول صاحب كتاب «طبقات الحفاظ» [[امام جعفر صادق]] (ع) یكى از شیوخ او بود. البته بعضى گفته‏ اند كه او زیدى مذهب بود و چون مردى زاهد و گوشه‏ گیر بود [[صوفيه|صوفیه]] او را از پیشوایان پیشین خود شمرده‏ اند. چنان كه شیخ [[فريد الدين عطّار نيشابورى|فرید الدین عطّار نیشابورى]] در كتاب «[[تذكرة الاولياء|تذكرة الاولیاء]]» او را از بزرگان صوفیه دانسته است. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 132 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارات</ref>