۸۷٬۸۸۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
</div> | </div> | ||
'''اصحاب کساء''' به [[پیامبر خدا(ص)]]، [[امیرالمؤمنین]]، [[فاطمه زهرا(س)]]، [[امام حسن]] و [[امام حسین(ع)]] گفته می شود. | '''اصحاب کساء''' به [[پیامبر خدا(ص)]]، [[امیرالمؤمنین]]، [[حضرت فاطمه زهرا|فاطمه زهرا(س)]]، [[امام حسن]] و [[امام حسین(ع)]] گفته می شود. | ||
این پنج تن معصوم روزی با هم بودند و همه زیر یک ردا و پوششی قرار گرفتند. پیامبر خدا درباره آنان دعا کرد. سپس [[آیه قرآن]] نازل شد و اراده الهی را بر پاکی و [[طهارت]] این خاندان بیان کرد﴿ وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاةَ وَآتِینَ الزَّکَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا﴾. <ref>سوره احزاب، آیه: ۳۳</ref> | این پنج تن معصوم روزی با هم بودند و همه زیر یک ردا و پوششی قرار گرفتند. پیامبر خدا درباره آنان دعا کرد. سپس [[آیه تطهیر|آیه قرآن]] نازل شد و اراده الهی را بر پاکی و [[طهارت]] این خاندان بیان کرد﴿ وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاةَ وَآتِینَ الزَّکَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا﴾. <ref>سوره احزاب، آیه: ۳۳</ref> | ||
چون این پنج نفر زیر یک عبا و ردا خفته بودند به [[اصحاب کساء]]، [[اصحاب عبا]]، [[پنج تن آل عبا]] و [[آل عبا]] هم مشهور شدند. [[حدیث]] مفصّلی که این واقعه و فضایل این پنج [[معصوم]] را بیان می‌کند و به خواندن آن در مجالس توصیه شده، "حدیث کساء" نام دارد. آیه‌ای که درباره آنان نازل شد، دلیل [[عصمت]]<ref>ر.ک:مقاله عصمت</ref> آنان است. <ref>محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۷</ref> | چون این پنج نفر زیر یک عبا و ردا خفته بودند به [[اصحاب کساء]]، [[اصحاب عبا]]، [[پنج تن آل عبا]] و [[آل عبا]] هم مشهور شدند. [[حدیث]] مفصّلی که این واقعه و فضایل این پنج [[معصوم]] را بیان می‌کند و به خواندن آن در مجالس توصیه شده، "حدیث کساء" نام دارد. آیه‌ای که درباره آنان نازل شد، دلیل [[عصمت]]<ref>ر.ک:مقاله عصمت</ref> آنان است. <ref>محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۷</ref> | ||