غزوه بدر: تفاوت میان نسخه‌ها

۵٬۷۱۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۷ سپتامبر ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰۳: خط ۱۰۳:


و آن قدر دست هایش را به دعا بلند نگاه داشت که ردایش از دوش مبارک افتاد.
و آن قدر دست هایش را به دعا بلند نگاه داشت که ردایش از دوش مبارک افتاد.
=پرچم دار و قهرمان نمونه جنگ بدر=
پرچم دار و علم دارِ رسول خدا (ص) در جنگ بدر [[علی (ع)]] بود. <ref>ابن‌هشام، السیرة‌النبویه، ج ۱، ص ۶۱۲ ـ ۶۱۳؛ هیثمی، مجمع‌ الزوائد، ج ۶، ص ۹۲ ـ ۹۳</ref>
[[ابن سعد]] در [[الطبقات الکبری]] از [[قتاده]] روایت می کند که: صاحب لِواء رسول خدا (ص)  در روز بدر و در هر جنگ دیگر، [[علی بن ابی طالب(ع)]] بود. <ref>ابن‌ سعد، الطبقات‌ الکبری، ج ‌۳، ص ۱۶</ref>
[[طبری]] در تاریخِ خود نقل کرده است که، صاحبِ لواء رسول الله (ص) ، علی بن ابی طالب  (ع) و صاحب رایتِ (پرچم) اَنصار، [[سَعْدِ بْنِ عُباده]] بود. <ref>طبری، تاریخ، ج ۲، ص ۱۳۸</ref>
قهرمان و یگانه [[مجاهد]] و فداکارِ این غزوه و غزواتِ دیگر، [[امیرالمؤمنین(ع)]] بود. با اینکه هنوز سنّ آن حضرت به بیست نرسیده و پیش از این غزوه در جنگ و نبرد دیگری شرکت نکرده بود، مردانگی ها و شجاعت هایی که از او ظاهر شد، از افراد باسابقه و رزمندگان و مردان سالخورده ظاهر نگشت. سهم آن حضرت در این میدانِ [[جهاد]]، از لحاظ عددِ کسانی که مجاهدان اسلام، از مشرکین کشتند تقریباً برابر با سهام دیگران شد. طبق روایتِ الإرشاد، سی و شش نفر از نامداران مشرکین، به اتّفاق اَقوال، به دست امیرالمؤمنین (ع) کشته شدند؛ به جز گروهی دیگر که در قاتلان آنها اختلاف شده، و غیر از کسانی که آن حضرت با دیگران در قتلشان شرکت داشت. <ref>مفید، الارشاد، ج ۱، ص ۷۰ ـ ۷۲</ref>
آیه: «هذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُوا فی رَبِّهِمْ؛ <ref>آیه 19 سوره حج</ref> این دو [گروه] دشمنان یکدیگرند که درباره پروردگارشان باهم ستیزه می کنند»، در مورد مبارزه حضرت علی (ع) با [[وَلید بن عُتْبه]] و [[حمزه با عُتْبه]] و [[عبیدة بن حارث بن عبدالمطلب]] در این غزوه نازل شد. <ref>بخاری، صحیح، ج ۵، ص ۶ ـ ۷؛ مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۸، ص ۲۴۶؛ فرات کوفی، تفسیر، ص ۲۷۱ ـ ۲۷۲؛ طبری، جامع‌ البیان، ج ۱۷، ص ۱۷۲ـ ۱۷۳؛ واحدی، اسباب‌ النزول، ص ۲۳۱؛ طبرسی، مجمع‌ البیان ج ۷، ص ۱۳۹</ref>
[[معاویه]] گفت: «[[علی]] را در این غزوه دیدم مانند شیر، هیچ کس در نبرد با او ایستادگی نمی کرد، مگر آنکه او را می کشت؛ و بر چیزی نمی زد مگر آن که آن را پاره می‌ساخت. <ref>ابونعیم اصفهانی، حلیة‌ الأولیاء، ج ۹، ص ۱۴۵؛ فیروزآبادی، فضائل‌ الخمسه، ج ۲، ص ۳۱۶ – ۳۱۷</ref>
در این غزوه بود که صدای آسمانی شنیده شد: «لا سَیفَ إِلّا ذو الْفَقارِ وَلافَتی إِلّا عَلِی» <ref>۱۰- طبری، تاریخ، ج ۲، ص ۱۹۷</ref>
در غزوه بدر بود که جبرئیل، [[میکائیل]] و [[اسرافیل]]، هریک با گروه خود از فرشتگان، هنگامی که [[علی (ع)]] برای آوردن آب برای [[پیغمبر (ص)]] و اصحاب رفته بود، ادای احترام کرده و [[سلام]] کردند. <ref>ابن‌ عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج ۴۲، ص ۳۳۷؛ طبری، ذخائر العقبی، ص ۶۸؛ ابن‌ دمشقی، جواهر المطالب، ج ۱، ص ۹۱؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج ۱۰، ص ۴۲۱</ref>
[[سید حمیری]] در این اشعار به این فضیلت اشاره کرده است:
اُقْسِمُ بِاللهِ وَآلائِهِ
وَالْمَرءُ عَمّا قالَ مسْؤُولٌ
إِنَّ عَلِی بْنَ أَبی طالِبٍ
عَلَی التُّقی والبِرُّ مَجْبُولٌ
«به [[خداوند]] و نعمت هایش [[قسم]] یاد می کنم که هرکس نسبت به گفته خویش مسئول است، به درستی که طینت [[علی بن ابی طالب]] بر [[تقوا]] و نیکی سرشته شده است».
وی به [[خداوند]] و نعمت هایش قسم یاد می کند که هرکس نسبت به گفته خویش مسئول است و به درستی که طینت علی بن ابی طالب بر تقوا و نیکی سرشته شده است. تا آن‌که می گوید:
«ذاکَ الَّذی سَلَّمَ فی لَیلَةٍ
عَلَیهِ میکالُ وَجبْریلُ
میکالُ فی أَلْفٍ وَجَبْریلُ فی
أَلْفٍ وَیتْلُوهُمُ سرافیلُ
او آن کسی است که در یک شب بر او میکائیل و جبرئیل درود فرستادند؛ میکائیل همراه با هزار [[ملک]] و جبرئیل هم با هزار ملک که اسرافیل به دنباله آنها آمد». <ref>طوسی، الامالی، ص ۱۹۷ ـ ۱۹۸؛ طبری، بشارة المصطفی، ص ۹۴ ـ ۹۵؛ اربلی، کشف‌ الغمه، ج ۲، ص ‌۱۸ ـ ۱۹</ref>


=پانویس=
=پانویس=
confirmed
۳۸٬۰۶۴

ویرایش