۸٬۲۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
=مهاجران به حبشه= | =مهاجران به حبشه= | ||
در سالهای نخستین [[بعثت]] [[پیامبر]] (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و دعوت عمومی او، [[مسلمانان]] در اقلیت شدیدی قرار داشتند، [[قریش]] به قبائل عرب توصیه کرده بود که هر کدام، افراد وابسته خود را که به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ایمان آورده است تحت فشار شدید قرار دهند و به این ترتیب هر یک از مسلمانان از طرف قوم و قبیله خود، تحت فشار قرار داشت. آن روز تعداد مسلمانان برای دست زدن به یک "جهاد آزادیبخش" کافی نبود، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) برای حفظ این گروه کوچک، و تهیه پایگاهی برای مسلمانان در بیرون حجاز، به آنها دستور مهاجرت داد، و حبشه را برای این مقصد انتخاب کرد و فرمود: | در سالهای نخستین [[بعثت]] [[پیامبر]] (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و دعوت عمومی او، [[مسلمانان]] در اقلیت شدیدی قرار داشتند، [[قریش]] به قبائل عرب توصیه کرده بود که هر کدام، افراد وابسته خود را که به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) [[ایمان]] آورده است تحت فشار شدید قرار دهند و به این ترتیب هر یک از مسلمانان از طرف قوم و قبیله خود، تحت فشار قرار داشت. آن روز تعداد مسلمانان برای دست زدن به یک "جهاد آزادیبخش" کافی نبود، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) برای حفظ این گروه کوچک، و تهیه پایگاهی برای مسلمانان در بیرون حجاز، به آنها دستور [[مهاجرت]] داد، و حبشه را برای این مقصد انتخاب کرد و فرمود: | ||
«در آنجا زمامدار صالحی است که از ستم و ستمگری جلوگیری می‌کند، شما آنجا بروید تا خداوند فرصت مناسبی در اختیار ما بگذارد.» | «در آنجا زمامدار صالحی است که از ستم و ستمگری جلوگیری می‌کند، شما آنجا بروید تا خداوند فرصت مناسبی در اختیار ما بگذارد.» | ||
منظور پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نجاشی بود (نجاشی اسم عامی بود همانند "کسری" که به تمام سلاطین حبشه گفته می‌شد، اما اسم نجاشی معاصر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اصحمه که در زبان حبشی به معنی عطیه و بخشش است بود). یازده مرد و چهار زن از مسلمانان در ماه رجب سال پنجم بعثت عازم حبشه شدند و از طریق دریا با کرایه کردن کشتی کوچکی راه حبشه را پیش گرفتند. چیزی نگذشت که "جعفر بن ابو طالب" و جمعی دیگر از مسلمانان به حبشه رفتند و به آنان پیوستند.[۲] | منظور پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) [[نجاشی]] بود (نجاشی اسم عامی بود همانند "کسری" که به تمام سلاطین حبشه گفته می‌شد، اما اسم نجاشی معاصر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اصحمه که در زبان حبشی به معنی عطیه و بخشش است بود). یازده مرد و چهار زن از مسلمانان در ماه رجب سال پنجم بعثت عازم حبشه شدند و از طریق دریا با کرایه کردن کشتی کوچکی راه حبشه را پیش گرفتند. چیزی نگذشت که "[[جعفر بن ابو طالب]]" و جمعی دیگر از مسلمانان به حبشه رفتند و به آنان پیوستند.[۲] | ||
==اسامی مهاجران به حبشه== | ==اسامی مهاجران به حبشه== | ||
عثمان و همسرش رقیه دختر پیامبر، زبیر بن | [[عثمان]] و همسرش رقیه دختر پیامبر، [[زبیر بن عوام]]، [[عبد الله بن مسعود]]، [[عبد الرحمن بن عوف]]، [[ابو حذیفه بن عتبه]] و همسرش سهله، [[سهل بن عمرو]]، [[مصعب بن عمیر]]، [[ابو سلمه بن عبدالاسد]] و همسرش ام سلمه، [[عثمان بن مظعون]]، [[عامر بن ربیعه]] و همسرش لیلی دختر ابی خیثمه، [[حاطب بن عمرو]] و [[سهل بن بیضاء]].. پس از آنان جعفر بن ابی طالب، و بدنبال او مسلمانان دیگر که درمجموع ۸۲ تن مرد- به استثنای زنان و کودکان- در کشور نجاشی پناهنده شدند. [۳] | ||
==برخورد نجاشی با مهاجران به حبشه== | ==برخورد نجاشی با مهاجران به حبشه== | ||