ابراهیمیه (پیروان ابراهیم بن موسی بن جعفر): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


==تاریخچه==
==تاریخچه==
[[محمد بن ابراهيم بن اسماعيل]] معروف به [[ابن طباطبا]]، پس از خروج از  [[كوفه]] و بيعت [[ابو السرايا]] با وى، از جمله ساداتى را كه از جانب خود به حكومت بعضى از بلاد اسلام فرستاد، ابراهيم بن موسى بن جعفر برادر [[حضرت رضا (ع)]] بود. وی او را به ولايت [[يمن]] منصوب كرد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 13 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>
محمد بن ابراهيم بن اسماعيل معروف به [[ابن طباطبا]]، پس از خروج از  [[كوفه]] و بيعت [[ابو السرايا]] با وى  از جمله ساداتى را كه از جانب خود به حكومت بعضى از بلاد اسلام فرستاد، ابراهيم بن موسى بن جعفر برادر [[حضرت رضا (ع)]] بود. وی او را به ولايت [[يمن]] منصوب كرد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 13 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>
[[سید مرتضی]] متکلم بزرگ و [[سید رضی]] گرد آورنده [[نهج البلاغه]] از نسل ایشان می‌باشد.<ref>اندلسی ابن حزم، جمهرة انساب العرب، بیروت، نشر دار الکتب العلمیة، چاپ اول، سال 1403 قمری، ص 63</ref> به تصریح [[شیخ مفید]] و [[شیخ طبرسی،]] ابراهیم بن موسی  فردی شجاع و کریم بود. در نگاه [[علامه مجلسی]] نیز ابراهیم بن موسی فردی ممدوح بود.<ref>مجلسی محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، نشر موسسه الوفاء، سال 1404 هجری قمری، ج۴۸، ص۳۰۳</ref>
[[سید مرتضی]] متکلم بزرگ و [[سید رضی]] گرد آورنده [[نهج البلاغه]] از نسل ایشان می‌باشد.<ref>اندلسی ابن حزم، جمهرة انساب العرب، بیروت، نشر دار الکتب العلمیة، چاپ اول، سال 1403 قمری، ص 63</ref> به تصریح [[شیخ مفید]] و [[شیخ طبرسی،]] ابراهیم بن موسی  فردی شجاع و کریم بود. در نگاه [[علامه مجلسی]] نیز ابراهیم بن موسی فردی ممدوح بود.<ref>مجلسی محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، نشر موسسه الوفاء، سال 1404 هجری قمری، ج۴۸، ص۳۰۳</ref>


خط ۱۵: خط ۱۵:
ابراهیم بعد از این وقایع بر ضد مامون به تکاپو برخاست تا این که عیسی بن یزید جلودی او را گرفت و به [[بغداد]] فرستاد و در آن جا  توسط زهر کشته شد. اما به روایتی ابراهیم خود امان خواست و به وساطت امام رضا(علیه‌السّلام) امان گرفت و در بغداد بود تا اینکه او را با زهر کشتند.
ابراهیم بعد از این وقایع بر ضد مامون به تکاپو برخاست تا این که عیسی بن یزید جلودی او را گرفت و به [[بغداد]] فرستاد و در آن جا  توسط زهر کشته شد. اما به روایتی ابراهیم خود امان خواست و به وساطت امام رضا(علیه‌السّلام) امان گرفت و در بغداد بود تا اینکه او را با زهر کشتند.
<ref>دایره المعارف تشیع، ج۱، ص۱.</ref>
<ref>دایره المعارف تشیع، ج۱، ص۱.</ref>


==پانویس==  
==پانویس==  
Writers، confirmed، مدیران
۸۷٬۹۸۰

ویرایش