ابوموسی اشعری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوموسی اشعری''' از [[اصحاب]] [[رسول خدا (ص)]] بود که به واسطه تاثیرش در امر [[حکمیت]] پس از [[جنگ صفین]] و انتقال [[خلافت]] به [[بنی امیه]]<nowiki/>شهرت خاصی یافت. وی در دانش قضا تبحر داشت.  

بر اساس اسناد متقن تاریخی [[علی (ع)]] به اختیار خود حکمیت را نپذیرفت؛ بلکه آن را بر وی تحمیل کردند. هنگامی که معاویه به این نتیجه رسید که تاب مقاومت در برابر سپاه امام (ع) را ندارد و در صورت ادامه جنگ، پیروزی امام قطعی است، با پیشنهاد [[عمرو بن عاص]]، دو حیله شیطانی خطرناک در پیش گرفت:  

هر دو نیرنگ او با کمک عوامل نفوذی که در سپاه امام داشت، نتیجه داد. نیرنگ نخست، <big>بالا بردن قرآن</big> بر نیزه ها و دعوت کردن امام (ع) به حکمیّت [[قرآن]] بود که جنگ را متوقّف کرد و نیرنگ دوم، حکمیّت بود که خیلی پیچیده تر اجرا شد، به گونه ای که سرانجامْ بخشی از کارآمدترین نیروهای امام را رو در روی او قرار داد به همان دلیل که امام بعدها ناچار شد در [[واقعه نهروان]] با یاران خود بجنگد، در [[واقعه صِفّین]] نیز چاره ای جز پذیرش فشار آنان و تن دادن به حکمیّت نداشت. جمله معروف امام هنگام پذیرش حکمیّت که: <big>تا دیروز، فرمانده بودم و امروز فرمانبر گشته و تا دیروز، خود، نهی کننده بودم و امروز، نهی شده ام</big> <ref>ابو جعفر اسکافى، المعیار والموازنة، ترجمه دامغانى ، ناشر، نشر نى، ص154</ref> نشان دهنده این واقعیت تلخ است. بر این اساس اصل حکمیت برامام تحمیل شد. <ref>جعفرسبحانی فروغ ولایت، انتشارات صحیفه، ص 591</ref>

بر اساس گزارشهای متعدد تاریخی، امام علی(ع) موافق انتخاب ابوموسی نبود، چون امام با ساده لوحی وی آشنا بود، <ref>جعفر شهیدی، علی از زبان علی (ع)، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1378، چاپ نهم، ص 124</ref> لذا [[عبدالله بن عباس]] را پپشنهاد کرد: من ابن عباس را براى داورى بر مى گزینم. اما یاران امام گفتند کسى را انتخاب کنید که نسبت به تو و معاویه یکسان باشد. هر دو داور نمی تواند از یک قبیله باشند. اشعث گفت عمر و عاص و عبدالله بن عباس هر دو از قبیله مضر هستند و دو فرد مضرى نباید با هم به داورى بنشینند. اگر یکى مضرى باشد (مثلاً عمر و عاص) حتماً باید دومى [[یمنى]] (ابوموسى اشعرى) باشد.  

لذا [[اشعث]] گفت به خدا سوگند که هرگاه یکى از آن دو حکم یمنى باشد، براى ما بهتر است، هر چند بر خلاف خواسته ى ما داورى کند. و هرگاه هر دو مضرى باشند براى ما ناخوشایند است، هر چند مطابق خواسته ى ما داورى نمایند. امام (ع)فرمود اکنون که بر ابوموسى اشعرى اصرار دارید، خود دانید؛ هر کارى مى خواهید بکنید. <ref>جعفرسبحانی، همان ص587 به بعد</ref> بر این اساس یاران امام پافشاری داشتند که یکی از حکمین یمنی باشد، لذا ابو موسی را انتخاب نمودند، از سوی دیگر یاران امام اصرار داشتند داور کسی باشد که با امام علی (ع) میانه خوبی نداشته باشد.