۸۷٬۸۸۶
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ي' به 'ی'
جز (جایگزینی متن - 'رده:عالمان شیعه' به 'رده: عالمان رده: عالمان شیعه') |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
=اساتید= | =اساتید= | ||
محمد حسین نائینی؛ صدر در نجف از وی کسب علم کرده است<ref>امین٬ مستدرکات | محمد حسین نائینی؛ صدر در نجف از وی کسب علم کرده است<ref>امین٬ مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۵۰</ref>. | ||
حسن شوشتری کربلایی؛ استاد صدر در کربلا بود<ref>سبحانی٬ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱۴(القسم | حسن شوشتری کربلایی؛ استاد صدر در کربلا بود<ref>سبحانی٬ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱۴(القسم الثانی)، ۱۴۱۸ق، ص۷۵۴</ref>. | ||
[[آقا ضیاء عراقی]] | [[آقا ضیاء عراقی]] | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
آقا رضا همدانی مولف مصباح الفقیه | آقا رضا همدانی مولف مصباح الفقیه | ||
سید محمد بحر العلوم صاحب بلغة الفقیه<ref>سبحانی٬ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱۴(القسم | سید محمد بحر العلوم صاحب بلغة الفقیه<ref>سبحانی٬ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱۴(القسم الثانی)، ۱۴۱۸ق، ص۷۵۶</ref> | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
| خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
=هجرت به ایران= | =هجرت به ایران= | ||
صدر در سال ۱۳۳۹ق رهسپار [[ایران]] شد. در این مدت، علاوه بر تدریس، به موعظه و ارشاد مردم نیز همت گماشت. آن ایام با خشکسالی مصادف بود و او توانست، با اقدامات پیگیر و گردآوری اعانه، بسیاری از مستمندان را از خطر مرگ نجات بخشد. وی ده سال بعد بار دیگر به [[نجف اشرف]] برگشت و به تحصیل و تدریس نشست<ref>امین٬ طبقات أعلام | صدر در سال ۱۳۳۹ق رهسپار [[ایران]] شد. در این مدت، علاوه بر تدریس، به موعظه و ارشاد مردم نیز همت گماشت. آن ایام با خشکسالی مصادف بود و او توانست، با اقدامات پیگیر و گردآوری اعانه، بسیاری از مستمندان را از خطر مرگ نجات بخشد. وی ده سال بعد بار دیگر به [[نجف اشرف]] برگشت و به تحصیل و تدریس نشست<ref>امین٬ طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق٬ ج۱۵، ص۹۴۴</ref>.صدر بار دیگر به [[قم]] آمد. اما وقتی برای زیارت به [[مشهد]] رفت به جهت تقاضای طلاب و مردم مشهد در آن شهر ماندگار شد. وی در مشهد به تدریس پرداخت و در مسجد گوهر شاد حرم رضوی اقامه نماز می‌کرد<ref>امین٬ طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق٬ ج۱۵، ص۹۴۴</ref>. | ||
=مرجعیت= | =مرجعیت= | ||
| خط ۱۰۳: | خط ۱۰۳: | ||
صدرالدین صدر مورد توجه آیت الله حائری بود. موسس [[حوزه علمیه قم]] عبدالکریم حائری یزدی در دوران کهنسالی خود نگران آینده حوزۀ تازه تاسیس بود. او به منظور تقویت حوزه علمیه قم و تامین آینده آن، از صدر برای اقامت در [[قم]] دعوت کرد. وی با اعزام گروهی به مشهد او را به قم فرا خواند. صدر علاوه بر تدریس سطوح عالی، از مشاوران حائری شمرده می‌شد و در امور حوزه نیز به او کمک می‌کرد. آیت الله حائری، صدر را وصی خود قرار داد و به پیشنهاد صدر، سید محمد حجت نیز به وصایت وی برگزیده شد<ref>امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ص۴۹-۵۰ | صدرالدین صدر مورد توجه آیت الله حائری بود. موسس [[حوزه علمیه قم]] عبدالکریم حائری یزدی در دوران کهنسالی خود نگران آینده حوزۀ تازه تاسیس بود. او به منظور تقویت حوزه علمیه قم و تامین آینده آن، از صدر برای اقامت در [[قم]] دعوت کرد. وی با اعزام گروهی به مشهد او را به قم فرا خواند. صدر علاوه بر تدریس سطوح عالی، از مشاوران حائری شمرده می‌شد و در امور حوزه نیز به او کمک می‌کرد. آیت الله حائری، صدر را وصی خود قرار داد و به پیشنهاد صدر، سید محمد حجت نیز به وصایت وی برگزیده شد<ref>امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ص۴۹-۵۰ | ||
</ref>. | </ref>. | ||
پس از وفات عبدالکریم حائری یزدی، مرجعیت و زعامت حوزه به آیات عظام حجت، خوانساری و صدر رسید و این سه معروف به مراجع ثلاث شدند. این مدیریت ده سال طول کشید<ref>امین٬ طبقات أعلام | پس از وفات عبدالکریم حائری یزدی، مرجعیت و زعامت حوزه به آیات عظام حجت، خوانساری و صدر رسید و این سه معروف به مراجع ثلاث شدند. این مدیریت ده سال طول کشید<ref>امین٬ طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق٬ ج۱۵، ص۱۱۶۷</ref>هنگامی که [[آیت الله سید حسین بروجردی]] برای معالجه به [[تهران]] آمد، صدر، از وی خواست به قم بیاید. پس از ورود او جایگاه نماز جماعت خود در حرم حضرت معصومه را به آیت الله بروجردی واگذار کرد؛ از ریاست حوزه فاصله گرفت و به پشتیبانی گسترده از [[آیت الله بروجردی]] بسنده کرد. او در تبیین فلسفه این کار، این آیه قرآن را ذکر می‌کرد: تِلْک الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لَا یرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا ۚ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ ﴿۸۳﴾ (ترجمه: آن سرای آخرت را برای کسانی قرار می‌دهیم که در زمین خواستار برتری و فساد نیستند، و فرجام [خوش] از آنِ پرهیزگاران است.)[ قصص–۸۳] <ref>امین، سید حسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ص۵۰؛ هزار، علیرضا، دانشوران قم، ص۱۴۹</ref>. | ||
آیت الله سید حسین قمی٬ که به صدر اجازه اجتهاد داده بود٬ در احتاطات مقلدینش به او ارجاع می داد<ref>امین٬ طبقات أعلام | آیت الله سید حسین قمی٬ که به صدر اجازه اجتهاد داده بود٬ در احتاطات مقلدینش به او ارجاع می داد<ref>امین٬ طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق٬ ج۱۵، ص۹۴۵</ref>. | ||
=فرزندان= | =فرزندان= | ||
| خط ۱۷۱: | خط ۱۷۱: | ||
رساله در حقوق زن | رساله در حقوق زن | ||
اصول العقائد؛<ref>حکیم٬المفصل | اصول العقائد؛<ref>حکیم٬المفصل فی تاریخ النجف الأشرف، ۱۴۲۷ق، ج۷، ص۳۲۷ (دو مورد اخیر)</ref> | ||
=وفات= | =وفات= | ||