احمد بن علوان: تفاوت میان نسخه‌ها

۶٬۴۱۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''احمد بن علوان''' احمد بن علوان امام صوفیه و فیلسوف آنها در عصر حکومت رسولی...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن علوان.jpg|جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی|مسجد و مقبره احمد بن علوان در روستای یفرس]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!أحمد بن علوان بن عطاف بن يوسف
|-
|نام‎های دیگر
|قطب صفي الدين أبو العباس
|-
|درگذشت
|655ق
|}
</div>
'''احمد بن علوان''' احمد بن علوان امام [[صوفیه]] و فیلسوف آنها در عصر حکومت رسولی در [[یمن]] بود. در دامان ریاست و علم رشد کرد و پدرش در خدمت سلطان و از کاتبان او بود. شیخ هم در خدمت سلطان راه پدر را در پیش گرفت اما تحت تأثیری [[طریقت]] [[تصوف]] به راه صوفیه روی آورد و به تنهایی و عبادت پرداخت و به علاقمند به وعظ معروف بود. در وعظ خود از روش [[ابن جوزی]] پیروی می کرد تا اینکه او را جوزی یمن نامیدند.
'''احمد بن علوان''' احمد بن علوان امام [[صوفیه]] و فیلسوف آنها در عصر حکومت رسولی در [[یمن]] بود. در دامان ریاست و علم رشد کرد و پدرش در خدمت سلطان و از کاتبان او بود. شیخ هم در خدمت سلطان راه پدر را در پیش گرفت اما تحت تأثیری [[طریقت]] [[تصوف]] به راه صوفیه روی آورد و به تنهایی و عبادت پرداخت و به علاقمند به وعظ معروف بود. در وعظ خود از روش [[ابن جوزی]] پیروی می کرد تا اینکه او را جوزی یمن نامیدند.
او رساله ها و کتاب های زیادی دارد که در مجلداتی جمع آوری شده است، از جمله کتاب (الفتوح المصونة والأسرار المخزونة) و همچنین دیوان اشعار او که بیشتر آنها در  موضوعات تصوف آمده است.
او رساله ها و کتاب های زیادی دارد که در مجلداتی جمع آوری شده است، از جمله کتاب (الفتوح المصونة والأسرار المخزونة) و همچنین دیوان اشعار او که بیشتر آنها در  موضوعات تصوف آمده است.
خط ۴۴: خط ۵۷:
=آثار فکری و علمی=
=آثار فکری و علمی=


طریقت: ابن علوان می خواست بار دیگر در میدانی  که برای آن  همه توان خود را مصروف ساخت یعنی  همان دعوت به سوی خدا با رویکرد [[عرفان]] و متصوفین باشد. او به تصوف و صوفیان به چشم منتقدی منصف می نگریست و دچار افراط و تفریط نمی شد. زیرا او به تصوفی ناب مبتنی بر رویکرد کتاب و [[سنت]]  پرداخته است.
==طریقت==
 
ابن علوان می خواست بار دیگر در میدانی  که برای آن  همه توان خود را مصروف ساخت یعنی  همان دعوت به سوی خدا با رویکرد [[عرفان]] و متصوفین باشد. او به تصوف و صوفیان به چشم منتقدی منصف می نگریست و دچار افراط و تفریط نمی شد. زیرا او به تصوفی ناب مبتنی بر رویکرد کتاب و [[سنت]]  پرداخته است.
 
==فقر==
 
انصاف او را بر آن داشت تا پیروان خود را با حق رو به رو كند و آنان را خطاب قرار دهد، بدان معنی  كه فقر نه از تراشيدن ريش ، پابرهنه بودن، نه از بد اخلاقى و گستاخى،  نه از بي پروا خوردن مسکر و نه ارتکاب به موسیقی و لهو ولعب  و نه به احکامی که با احکام الهی منافات دارد و بر خلاف سنت پیامبرش صلی الله علیه و آله و سلم که بی همتاست  بلکه فقر به علم طریقت و عمل  و ایمان وبه سبب توفیقی است که از جانب خداوند به او ارزانی می شود.
 
ایشان به همگان از جمله کسانی که عرفان را به عنوان آموزه عملی و معرفتی، آراء و عقاید و الگوی عبادت و تقوا مناسب همگان نمی‌پذیرند، این شعر را مطرح کرد:اگر آنچه را که من می گویم بگیری، فردا پیروز می شوی و اگر امتناع کنی، پروردگار عرش به من پاداش خواهد داد.ابن علوان خصوصیتی داشت که بدنبال آن بود و به آن نیز رسید و آن این بود که اندیشه‌اش ماننده مائده ای باقی بماند که همه بتوانند از آن بهرمند گردند.عبدالهادی بن محمد السودی در شعر خود در مدح ابن علوان این حقیقت را تأیید می کند:مردم با یکدیگر اختلاف دارند مگر در محبت نسبت به که این خود مایه پیوندی بین ایشان شده است.
 
از آنجایی که شیخ احمد بن علوان یک سلسله صوفیانه با الگوی شناخته شده برای صاحبان فرقه های صوفیانه ایجاد نکرد.گرچه خودش از مکتب قادریه بهره برده بود.اما او قبل از شکل به محتوا تاکید داشت.و اگر هر یک از مشایخ اهل طریقت، وسیله و هدفی داشته باشد که از احکام اسلام و نیازهای زمان و مکان به دست می آید، لکن محبت به خدا و رسول و مؤمنان عمده ترین وسیله ای است که باید بر آن تمسک جست. همچنین هدفی که برای آن تلاش کرد کسب معرفت الهی بود. همان طور که ابن علوان خودش نکته ای داشت و می گفت: حبّ مذهب و دین من است، پس از آن به فلسفه پرداخت، و معتقد بود هر گفتار ، کردار ، اعمال و عقیده در خدمت این محبت به [[خدا]] و رسول است.
 
=تالیفات=
 
1) كتاب التوحيد الأعظم
2) كتاب الفتوح المصونة والأسرار المخزونة
3) كتاب المهرجان
همه آنها حول محور [[تصوف]]، سلوک، معرفت و عقیده است که توسط مرکز مطالعات و تحقیقات [[یمن]] در صنعا چاپ و منتشر شده است.
 
=مقبره=
 
این بقعه در مسجد احمد بن علوان روستای یفرس مرکز ناحیه جبل حبشی در 23 کیلومتری جنوب غربی شهر تعز قرار دارد.روستایی است با مناظر زیبا که دکتر عبدالعزیز المقالح در قصاید خود به آن پرداخته است.
 
واما گنبد بقعه که در همان قسمت نمازخانه قرار دارد، مساحت وسیعی به ابعاد (20در60 متر) را اشغال کرده و در چیدمان مسجد گنجانده شده بود به طوری که دو گنبد مجاور هم وجود دارد یکی از گنبدها  برای نماز و دیگری محل دفن اموات است.
 
این مسجد دارای تعدادی عناصر معماری است که نشان دهنده معماری در آن دوره در یمن است و همچنین وجود تزئینات مختلف تحت تأثیر سبک های وارداتی و غیر بومی است.به ویژه سبک های تزئینی هندسی که با سبک های یمنی در نواحی تهامیه آمیخته شد و این سبک تزئینی منحصر به فرد را به وجود آورده است..
زیارت بسیاری از مردم به بقعه احمد بن علوان همچنان ادامه دارد.
 
هر سال در نیمه ماه ربیع الاول زیارتی برگزار می‌شد و منابع تاریخی آن را «يوم الجمع المبارك»
نامیده‌اند.
 
این بقعه در سبک معماری و تزیین یکی از آثار برجسته [[اسلامی]] است که مسجد و گنبد حرم بر روی تپه ای مرتفع ساخته شده و از ضلع غربی با پلکانی سنگی به آن راه دارد و از سه در ورودی می توان وارد شد نمازخانه مستطیلی به ابعاد (24*15 متر) است که با گنبد بزرگی پوشیده شده و در طرفین آن چهار گنبد کوچک کروی شکل بر روی طاق های بزرگ با چهار ستون قرار دارد.
 
و در وسط دیوار [[قبله]]، محراب واقع شده است در سمت راست آن نیز منبری چوبی که بر اساس متون تاریخی که بر آن حکاکی شده متعلق به دوران طاهریان است.و همچنین منقش به نقوش هندسی و گل و گیاهی است که از همان سبک تزئینی رایج در دوره طاهریان پیروی می کند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D9%84%D9%88%D8%A7%D9%86 أحمد بن علوان]</ref>.
 
=پانویس=
{{پانویس|2}}
 
[[رده: تصوف]]
confirmed
۳٬۹۰۲

ویرایش