زین بن سمیط: تفاوت میان نسخه‌ها

زین بن ابراهیم بن زین بن محمد بن زین بن عبدالرحمن بن احمد بن عبدالرحمن بن علی بن سالم بن عبدالله بن محمد سمیط بن علی الشنحزی بن عبدالرحمن بابطینه بن احمد بن علوی بن الفقیه احمد بن عبدالرحمن بن علوی. عموی فقیه، مقدم بن محمد، صاحب میربط بن علی، آزاد شده از قسم بن علوی بن محمد.بن علوی بن عبید الله بن احمد المهاجر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریدی بن جعفر الصادق بن محمد آل باقر بن علی زین العابدین بن آل حسین السبط بن امام علی بن ابی طالب و امام علی همسر فاطمه بنت محمد سلام الله علیها .

وی سی و سومین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم از نسب اوست.

وی در سال 1357 هجری قمری / 1936م در جاکارتای اندونزی در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد و پدرش در جوانی او را به مجلس علوی بن محمد الحداد صاحب بقور می برد و گاه او را می آورد. به مدرسه علی بن عبدالرحمن الحبشی که در خانه اش در کیتنگ اقامت داشت . او به دست خواندن و نوشتن در مدارس جاوا، و قرآن کریم و علم تجوید دریافت کرده است. سپس، در 1371 ق / 1950 م، پدرش و برادرانش او را به اخراج حضرموت وقتی که او در مورد چهارده ساله بود، از ترس پس از فتنه و فساد، پدرش به اندونزی بازگشت و پدر هنوز پسرش را ندیده است و تنها پس از سالها اقامت در حرمین شریفین هنگام انجام حج به حضرموت مهاجرت کرد.

وی در خانه پدری خود در طارم اقامت گزید و طلب علم کرد و در میان مدارس آن شهر به ویژه ( رباط طارم ) رفت و آمد کرد، از این رو در آنجا جمعی از کتابها در بسیاری از زمینه ها، در اصل، فقه، واجبات، نکاح، مطالعه کرد. عرفان و نجوم و نحو و بلاغت بر بسیاری از شیوخ علم آن روزگار و مدت طلب علم او در شهر طارم حدود هشت سال بود.

پس از گذراندن هشت سالی که در طارم گذراند ، شیخ او محمد بن سالم بن حفیظ به او توصیه کرد که به شهر البیضا در منتهی الیه جنوب یمن برای تدریس در رباط آن و شرکت در فرائض دعوت الی الله در آنجا پس از درخواستی که از سوی او انجام شد ، به او توصیه کرد. مفتی البیضاء محمد بن عبدالله الحضر به آنجا رفت و در مسیر خود به شهر عدن رفت و در آنجا با سالم الشتری (مدیر سابق رباط طارم ) ملاقات کرد و سالم الشاتری واعظ و امام زمان در منطقه خور مکسر در حومه عدن . سپس از خور مکسر به پیاده روی خود ادامه دادبه شهر البیضاء که محمد الحضر او را پذیرفت و بر او شادی کرد و حضر دخترش را به ازدواج او درآورد و با روایاتش او را مجاز دانسته و حضر و حضر در برگزاری دروس علمی مورد استفاده او قرار گرفت، زیرا عازم دعوت و جلسات علمی و وعظ می شد و در سفرها و رفت و آمدها و نیز از طرف او در پاسخ به استفتائات فقهی، او را در سخنرانی عمومی وکالت می کرد. ابن سمیط بیش از بیست سال در شهر البیضاء اقامت گزید و طبق مکتب شافعی فتوا داد و جمعی از طلاب و علما و وعاظ با او فارغ التحصیل شدند و برای دعوت خدا بیرون می رفت. با تعدادی از شاگردانش به روستاهای پراکنده در اطراف شهر البیضاء رفت.

پس از بیست و یک سال اقامت در سفیدپوشان به حجاز هجرت کرد و سپس به گشایش بند عبدالرحمن بن حسن جعفری در مدینه دعوت شد ، اساساً از رمضان سال 1406 آن را آباد کرد و در سالم شرکت کرد. شاطری در تحمل بار پهلوگیری جعفری به مدت دوازده سال، سپس سالم الشتری به طارم رفت تا پس از بازگشایی به امور رباط طارم رسیدگی کند و ابن صومیت در رباط المدینه به تدریس و کارگردانی پرداخت. بسیاری از دانش پژوهان از مناطق مختلف کشورهای اسلامی به رباط آمدند و بسیاری از آنها به دست زین بن سمیت فارغ التحصیل شدند. علیرغم کثرت شاگردانش و زیاد شدن آنها و مشغله ای که به تدریس آنها داشت، علم را از تعدادی از علمای مقیم مدینه نیز می گرفت، لذا علم اصالت را از زیدان شنقیتی مالکی گرفت و می گرفت. آن را درمسجد النبی در جلسه خصوصی با ایشان. همچنین باید روی احمد بن محمد حمید الشنقیتی از ائمه زمان در علوم زبان و اصول دین کار کرد.

وی در این مدت سفرهایی به کشورهای اسلامی برای دعوت الی الله و ملاقات علما و اولیای الهی داشت و از شام و اندونزی و چندین مکان در آفریقا و غیره دیدن کرد.

از بسیاری از شیوخ گرفته شده و مورد تأیید بسیاری از علمای جهان اسلام در کشورهای مختلف از بزرگان استاد آل ابی علوی و دیگران از جمله آنان است:

احمد بن محمد حمید الشنقیتی

محمد زیدان الانصاری

او کتاب های زیادی دارد از جمله:

مجموعه بزرگی از فتاوای قانونی

سند او و شیوخ او ثابت شده است