۸۷٬۸۱۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''کلابیه''' از فرقههای کلامی اسلامی و از پیروان ابو | '''کلابیه''' از فرقههای کلامی اسلامی و از پیروان ابو عبدالله بن کلاب هستند که در قرن سوم هجری قمری زندگی می کرد. برخی معتقدند که [[کلام اسلامی]] از این فرقه نشات گرفته است. | ||
==شرح حال موسس== | ==شرح حال موسس== | ||
خط ۸: | خط ۸: | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
ابن کلاب معتقد بود که خداوند کلامی ندارد که مسموع (قابل شنیدن) باشد. در این صورت، [[جبرئیل]] از خداوند سخنی نشنیده بلکه آن چه را که به آن مامور بوده به واسطه [[الهام]] به [[پیامبران]] ابلاغ می کرده است. در [[قرآن]] داریم که خداوند بدون آن که سخنی بگوید به فرشتگانش الهام کرد تا سجده کنند: «اسْجُدُوا لِآدَمَ» (سوره بقره،آیه 34) و نیز به زنبور عسل الهام کرد تا در کوه ها برای خود خانه بسازند. «وَ أَوْحى | ابن کلاب معتقد بود که خداوند کلامی ندارد که مسموع (قابل شنیدن) باشد. در این صورت، [[جبرئیل]] از خداوند سخنی نشنیده بلکه آن چه را که به آن مامور بوده به واسطه [[الهام]] به [[پیامبران]] ابلاغ می کرده است. در [[قرآن]] داریم که خداوند بدون آن که سخنی بگوید به فرشتگانش الهام کرد تا سجده کنند: «اسْجُدُوا لِآدَمَ» (سوره بقره،آیه 34) و نیز به زنبور عسل الهام کرد تا در کوه ها برای خود خانه بسازند. «وَ أَوْحى رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً سوره نحل آیه 70» کلابیه همچنین معتقد بودند که کلام خداوند قایم به ذات او و ازلی است و [[تورات]]، [[انجیل|انجیل]]، [[زبور]] و [[فرقان]]، همه یک چیز بیشتر نیستند، بلکه همه آن چه را که مى شنویم و مى خوانیم، حکایت کلام خداوند است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 369 با ویرایش فنی، محتوایی و اصلاح عبارات.</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الإسلامیّین، ج ۱ ، ص ۲۴۹ - ۲۵۰</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== |