محسن بن جعفر ابو نمی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:




'''محسن بن جعفر ابو نُمیّ''' (۱۳۰۶ تا ۱۳۷۹ه.ق)، قاضی و حقوقدان، استاد مرکز علمی بن سلم و مؤسسه دینی بغیل باوزیر و صاحب بزرگترین کتابخانه در حضرموت است. او بیش از ۱۰۰ کتاب در علوم مختلف نوشته است. بسیاری از دانشجویان علوم از قوه قضائیه در حضرموت تحت حکومت القعیطیه در ساحل حضرمی با استفاده از علم و درس او فارغ التحصیل شدند.  
'''محسن بن جعفر ابو نُمیّ''' (۱۳۰۶ تا ۱۳۷۹ه.ق)، قاضی و حقوقدان، استاد مرکز علمی بن سلم و مؤسسه دینی غیل باوزیر و صاحب بزرگترین کتابخانه در حضرموت است. او بیش از ۱۰۰ کتاب در علوم مختلف نوشته است. بسیاری از دانشجویان علوم از قوه قضائیه در حضرموت تحت حکومت القعیطیه در ساحل حضرمی با استفاده از علم و درس او فارغ التحصیل شدند.  




خط ۲۰: خط ۲۰:


=نسب=
=نسب=
محسن بن جعفر بن علوی بن حسین بن عمر بن أحمد بن علوی بن أحمد بن شیخ بن أبی بكر بن علی بن عمر فدعق بن عبد الله وطب بن محمد المنفر بن عبد الله بن محمد بن عبد الله باعلوی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین السبط بن الإمام علی بن أبی طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.  
محسن بن جعفر بن علوی بن حسین بن عمر بن أحمد بن علوی بن أحمد بن شیخ بن أبی بكر بن علی بن عمر فدعق بن عبد الله وطب بن محمد المنفر بن عبد الله بن محمد بن عبد الله باعلوی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین السبط بن الإمام علی بن أبی طالب، و امام علی همسر [[فاطمه]] دختر [[محمد]] صلی الله علیه و آله است.  


او سی و چهارمین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است.  
او سی و چهارمین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است.  


=تولد و تربیت=
=تولد و تربیت=
او در شهر گیل باوزیر در هادراموت در شب ۱۲ پنج شنبه بهار اول به دنیا آمد، گفته شده است که در سال ۱۳۰۶ ه.ش تصویب شده است و احتمال می رود که قبل از سال ۱۳۰۰ ه .خ برای سن بزرگ ترین فرزندانش به دنیا آمده باشد. او در اطاعت و نزدیکی، ادبیات و آفرینش بزرگ شد و تعدادی از نویسندگان گائلیک را مکرراً برای دریافت خواندن قرآن و یادگیری نوشتن گرافی تکرار کرد. هنگامی که شیخ محمد بن عمر بن سلام العقیلی به گیل بن ابی طالب بازگشت، به گیل باوزیر بازگشت و مؤسسه خود را در سال ۱۳۲۰ ه .ش تأسیس کرد که یکی از اولین هایی بود که در آن ثبت نام کرد و در آن زمان چهارده ساله بود و با فارغ التحصیلی کاملاً به او وابسته بود و علم زیادی از او گرفت.
او در شهر غیل باوزیر در [[حضرموت]] در شب ۱۲ پنج شنبه زبیع الاول سال ۱۳۰۶ه.ق مطابق با سال 1887 میلادی به دنیا آمد. گفته شده است که با توجه به سن پسر بزرگش به احتمال قبل از سال ۱۳۰۰ه.ق متولد شده باشد. او در همان شهر در حالت عبادت خداوند، ادب و اخلاق بزرگ شد و در تعدادی از مکتب های قرآن برای یادگیری خواندن قرآن و یادگیری خوشنویسی آموزش دید. هنگامی که شیخ محمد بن عمر بن سلم العقیلی (از نسل  عقیل بن ابی طالب) به غیل باوزیر آمد و مؤسسه خود را در سال ۱۳۲۰ ه.ق تأسیس کرد که یکی از اولین هایی بود که در آن ثبت نام کرد و در آن زمان چهارده ساله بود و با فارغ التحصیلی کاملاً به او وابسته بود و علم زیادی از او آموخت.


ورود شیخ محمد بن عمر بن عوض بن بکران بن سلام (متوفی در سال ۱۳۲۹ ه .خ) به شهر الغال اولین نقطه عطف کیفی در زندگی او بود، جایی که رابطه علمی بین پسر و استادش شیخ طباصر النبوگ در اوایل، جایی که دانش آموز هفده سال در نوشتن نامه هایی در علومی که به دست شیخ ش تحصیل می کرد، و باز شدن آن نامه ها «شاخه برگی در توضیح نردبان برگی در منطق» بود که در سال ۱۳۲۲ ه .خ تکمیل شد و خالی شد. سپس در بهار سال ۱۳۲۸ ه .خ «آغاز مرید به جواهر سیستم های توهید» را نوشت. او در همان سال شروع به زیر خط زدن بیان کلمهٔ یکتاگرایی با عنوان «شرق و حاکمیت در بیان کلام شهادت» کرد.
ورود شیخ محمد بن عمر بن عوض بن بکران بن سلام (متوفی در سال ۱۳۲۹ ه .خ) به شهر الغال اولین نقطه عطف کیفی در زندگی او بود، جایی که رابطه علمی بین پسر و استادش شیخ طباصر النبوگ در اوایل، جایی که دانش آموز هفده سال در نوشتن نامه هایی در علومی که به دست شیخ ش تحصیل می کرد، و باز شدن آن نامه ها «شاخه برگی در توضیح نردبان برگی در منطق» بود که در سال ۱۳۲۲ ه .خ تکمیل شد و خالی شد. سپس در بهار سال ۱۳۲۸ ه .خ «آغاز مرید به جواهر سیستم های توهید» را نوشت. او در همان سال شروع به زیر خط زدن بیان کلمهٔ یکتاگرایی با عنوان «شرق و حاکمیت در بیان کلام شهادت» کرد.