مجلس اعلای شیعیان لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹۱: خط ۹۱:


همه امور با موفقیت تمام پشت سر گذاشته می‌شد، در این میان مجلس اعلا احتیاج مبرم به یک رئیس مقتدر، با هوش و دارای کمالات معنوی، علمی، سیاسی و اجتماعی داشت که جز خود سید موسی کسی دیگر، چنین اوصاف را در خود جمع نکرده بود. بی‌درنگ طی یک نشست جدی و با شرکت تمام اعضای هیأت شرعی و اجرایی مجلس، روز جمعه ۶ ربیع‌الاول ۱۳۸۹ق      <ref>مطابق با ۲/۳/۱۳۴۸ش و ۲۳ مه ۱۹۶۹م</ref> وی به عنوان نخستین رئیس مجلس اعلای شیعیان انتخاب گردید. بر اساس قانون تصویب شده در مجلس شورای لبنان، مدت این ریاست شش سال تعیین شده بود، ولی روز پنج‌شنبه ۲۹ صفر ۱۳۹۳ق. <ref>مطابق با سال ۱۳۵۲ش و ۲۹ مارس ۱۹۷۳م</ref> به اتفاق آرای هیأت رئیسه مجلس اعلا، مدت ریاست تغییر یافت، و تا سن ۶۵ سالگی سید موسی صدر، این ریاست به وی واگذار شد. <ref>همان مدرک، ص۵۸. روشن است که این تصمیم (تغییر مدت) به خاطر صلاحیت، کاردانی و خدمات ارزنده‌ای بود که وی در مدت چهار سال از خود نشان داده بود (که در فصل‌های آینده به آن اشاره خواهد شد) و اعضای مجلس و مردم را بیش از پیش به خود امیدوار نموده بود. برای اطلاع خوانندگان یادآوری می‌شود: تا سال ۱۳۷۲ش، گرچه پانزده سال از ناپدید شدن امام موسی صدر سپری گردید ولی او همچنان در این مدت رئیس مجلس اعلای شیعیان لبنان به شمار می‌رفت و چون وی در این سال به سن ۶۵ سالگی قدم گذاشته بود. برابر تصویب‌نامة یاد شده، مدت ریاست امام موسی صدر به پایان خود رسید. به همین جهت در این سال اعضای هیأت شرعی و اجرایی مجلس تشکیل جلسه داده و به پاس احترام و قدردانی از خدمات بی‌نظیر این روحانی نستوه، دوباره وی را به عنوان رئیس افتخاری و نیز دانشمند برجسته «شیخ محمد مهدی شمس‌الدین» را که قبلاً نایب رئیس مجلس بود به طور رسمی به عنوان رئیس اجرایی مجلس اعلای شیعیان لبنان، انتخاب نمودند. شیخ شمس‌الدین شب پنجشنبه ۲۲/۱۰/۱۳۸۷۹ برابر ۱۶ شؤال ۱۴۲۱ در اثر بیماری ریوی دارفانی را وداع کرد.</ref> البته در رابطه با این مصوبه نیز کارشکنی‌های گسترده‌ای از سوی مخالفین او به ویژه کامل اسعد و طرفداران وی صورت پذیرفت ولی هیچ‌کدام کارساز نشد. <ref> در این مورد، ر. ک یاران امام، ویژة امام موسی صدر، ج۲ و ۱ که تفصیل مخالفت‌های آنان، توسط عوامل ساواک به طور مرتب به ایران گزارش شده است و در این دو جلد آمده است</ref>
همه امور با موفقیت تمام پشت سر گذاشته می‌شد، در این میان مجلس اعلا احتیاج مبرم به یک رئیس مقتدر، با هوش و دارای کمالات معنوی، علمی، سیاسی و اجتماعی داشت که جز خود سید موسی کسی دیگر، چنین اوصاف را در خود جمع نکرده بود. بی‌درنگ طی یک نشست جدی و با شرکت تمام اعضای هیأت شرعی و اجرایی مجلس، روز جمعه ۶ ربیع‌الاول ۱۳۸۹ق      <ref>مطابق با ۲/۳/۱۳۴۸ش و ۲۳ مه ۱۹۶۹م</ref> وی به عنوان نخستین رئیس مجلس اعلای شیعیان انتخاب گردید. بر اساس قانون تصویب شده در مجلس شورای لبنان، مدت این ریاست شش سال تعیین شده بود، ولی روز پنج‌شنبه ۲۹ صفر ۱۳۹۳ق. <ref>مطابق با سال ۱۳۵۲ش و ۲۹ مارس ۱۹۷۳م</ref> به اتفاق آرای هیأت رئیسه مجلس اعلا، مدت ریاست تغییر یافت، و تا سن ۶۵ سالگی سید موسی صدر، این ریاست به وی واگذار شد. <ref>همان مدرک، ص۵۸. روشن است که این تصمیم (تغییر مدت) به خاطر صلاحیت، کاردانی و خدمات ارزنده‌ای بود که وی در مدت چهار سال از خود نشان داده بود (که در فصل‌های آینده به آن اشاره خواهد شد) و اعضای مجلس و مردم را بیش از پیش به خود امیدوار نموده بود. برای اطلاع خوانندگان یادآوری می‌شود: تا سال ۱۳۷۲ش، گرچه پانزده سال از ناپدید شدن امام موسی صدر سپری گردید ولی او همچنان در این مدت رئیس مجلس اعلای شیعیان لبنان به شمار می‌رفت و چون وی در این سال به سن ۶۵ سالگی قدم گذاشته بود. برابر تصویب‌نامة یاد شده، مدت ریاست امام موسی صدر به پایان خود رسید. به همین جهت در این سال اعضای هیأت شرعی و اجرایی مجلس تشکیل جلسه داده و به پاس احترام و قدردانی از خدمات بی‌نظیر این روحانی نستوه، دوباره وی را به عنوان رئیس افتخاری و نیز دانشمند برجسته «شیخ محمد مهدی شمس‌الدین» را که قبلاً نایب رئیس مجلس بود به طور رسمی به عنوان رئیس اجرایی مجلس اعلای شیعیان لبنان، انتخاب نمودند. شیخ شمس‌الدین شب پنجشنبه ۲۲/۱۰/۱۳۸۷۹ برابر ۱۶ شؤال ۱۴۲۱ در اثر بیماری ریوی دارفانی را وداع کرد.</ref> البته در رابطه با این مصوبه نیز کارشکنی‌های گسترده‌ای از سوی مخالفین او به ویژه کامل اسعد و طرفداران وی صورت پذیرفت ولی هیچ‌کدام کارساز نشد. <ref> در این مورد، ر. ک یاران امام، ویژة امام موسی صدر، ج۲ و ۱ که تفصیل مخالفت‌های آنان، توسط عوامل ساواک به طور مرتب به ایران گزارش شده است و در این دو جلد آمده است</ref>
=اولین حکومت [[فقیه]]=
آن ایام تشکیل مجلس اعلی شیعه در واقع به منزله یک حکومت بود که شاید برای نخستین بار در طول تاریخ شیعه به دست پرتوان یک فقیه زمان‌شناس و جامع شرایط در لبنان پایه‌گذاری می‌شد. در طول تاریخ حکومت‌های شیعه زیادی به عرصه آمدند ولی اغلب بنیان‌گذاران آن افراد غیرفقیه ـ سیاسی، نظامی و... ـ بودند که به خاطر انگیزه‌های غیر دینی و احیاناً واهی اقدام به تشکیل آن کردند، ولی این‌بار حکومتی در قلب دولت لبنان به بار نشست که با اشراف کامل و مدیریت مستقیم مجتهد جامع شرایط اداره می‌شد. یکی از امتیازات مهم حکومت فوق این بود که گر چه در ظاهر به عنوان مجلس اعلای شیعیان مطرح بود و اختصاص به طائفه شیعه داشت اما در واقع بنیان‌گذار و دست‌اندرکاران آن برای تمام لبنان تلاش می‌کردند و به اندازه تمام دستگاه‌های دولتی اعم از ریاست جمهوری، نخست وزیری و مجلس لبنان کارآیی مفید از خود نشان دادند و بیشتر از رئیس جمهور، نخست‌وزیر و نمایندگان مجلس در عمران و آبادانی کشور کوشیدند.
طرح‌های عمرانی، اقتصادی، فرهنگی، نظامی و دفاعی این مجلس که از اندیشه‌های ناب سید موسی صدر تراوش می‌یافت در جهت بهبود اوضاع معیشتی و رشد علمی و فرهنگی مردم انقلاب بزرگی به وجود آورد، به طوری که بعداً این طرح‌ها از سوی رجال سیاسی و دولت‌مردان لبنان مورد توجه و الگو قرار گرفت. در اثر تلاش‌های شبانه‌روزی و مستمر سید موسی صدر این تلاش‌ها اثرات مثبت و حیات‌بخش خود را نشان داد و علاوه بر شیعیان، تمام مسلمانان و حتی مسیحیان نیز از آن بهره‌مند شدند. از همه مهم‌تر یک نوع همزیستی کم‌نظیر و تاریخی در میان مسلمان و مسیحیان در زیر سایه این حکومت به وجود آمد که در نوبة‌خود قابل توجه و تأمل است. در آن مقطع اهمیت موضوع به قدری روشن و چشمگیر بود که برای دشمنان و مخالفان بسیار شکننده و رعب‌آور و نگران کننده جلوه می‌نمود و در قلب دوستان و همفکران نیز نور امید و نشاط می‌آفرید.
[[آیت‌الله هاشمی رفسنجانی]] در بخشی از خاطرات دوران انقلاب به این امر مهم اشاره کرده و چنین می‌نویسد:
«.... لبنان برای ما آن روز‌ها بیشتر از این جهت جالب و پر جاذبه بود که در آنجا یک روحانی شیعه و ایرانی یک تشکیلات رسمی به نام «مجلس اعلای شیعیان» داشت که یک نوع حکومت بود. چنین چیزی در آن روز‌ها در جای دیگری از دنیا نداشتیم...» <ref>هاشمی رفسنجانی، دوران انقلاب، ج۱، ص۲۷۶</ref>
در اهمیت این موضوع همین بس، وقتی حضرت [[امام خمینی (رضوان‌الله تعالی علیه)]] بحث تئوری و نظری [[ولایت فقیه]] و [[حکومت اسلامی]] را در سال تحصیلی ۱۳۴۸ در [[حوزه علمیه نجف]] توان می‌فرمایند همزمان با آن سید موسی صدر این تئوری را به مرحله عمل نشاند و فعالیت‌های حکومتی خود را تحت عنوان «مجلس اعلای شیعیان» آغاز نمود. البته او از مدت‌ها پیش در این امر مهم با [[حضرت امام خمینی]] تبادل نظر داشته و نتیجه کارهای خود را در لبنان به سمع و نظر معظم له می‌رسانده است. چنان که مأموران ساواک یکی از این دیدار‌ها و تبادل نظر‌ها را که چند روز پیش از افتتاح مجلس اعلا، به صورت خصوصی و طولانی در بیت امام خمینی در [[نجف]] انجام گرفته، گزارش کرده‌اند. <ref>ر. ک: یاران امام، به روایت اسناد ساواک، ویژه امام موسی صدر، کتاب هفدهم، ج۱، ص۹۸</ref>
بنابراین چون حضرت امام خمینی از عمق فعالیت‌های سرنوشت‌ساز و از درایت سیاسی و مدیریت توانمند سید موسی صدر آگاهی کامل داشت، نسبت به شخصیت و موقعیت وی عنایت خاصی از خود نشان می‌داد. به طوری که آیت‌الله سید محمد علی ابطحی نقل می‌کرد: روزی در نجف به حضرت امام خمینی عرض کردم آقا! فرض کنیم که انشاءالله بر طاغوت ایران غلبه کردی و سرنگون شد، آیا کسی را دارید به جای آن در رأس امور کشور بگذارید و او هم بتواند به خوبی از عهده اداره کشور برآید؟ دیدم ایشان نظر به آقا موسی دارند و فرمودند: آقا موسی رفیق خودت. بعد گفتم: آقا موسی دیگر لبنانی شده است و لبنانی‌ها وی را‌‌‌‌ رها نمی‌کنند. ایشان فرمودند: این‌ها سهل است درست می‌شود. <ref> آیت‌الله ابطحی اصفهانی یکی از شخصیت‌های برجستة حوزة علمیة اصفهان، قم و نجف است که در نجف اشرف با امام موسی صدر هم مباحثه بوده است و هم اکنون در قم به تدریس خارج فقه و اصول اهتمام دارد</ref>


=منابع=
=منابع=
confirmed، مدیران
۳۷٬۴۵۷

ویرایش