۸۸٬۰۰۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'علاقه مند' به 'علاقه‌مند'
جز (جایگزینی متن - 'می نویسد' به 'می‌نویسد') |
جز (جایگزینی متن - 'علاقه مند' به 'علاقه‌مند') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
=زندگی نامه= | =زندگی نامه= | ||
او در سن جوانی و زمانی که در مقطع دبیرستان بود با شخصی به نام ابراهیم یحیی آشنا شد همین آشنایی او را به مباحث حدیثی | او در سن جوانی و زمانی که در مقطع دبیرستان بود با شخصی به نام ابراهیم یحیی آشنا شد همین آشنایی او را به مباحث حدیثی علاقه‌مند کرد به تدریج مطالعات حدیثی خود را شروع کرد. پس از مدتی نزد [[سیداحمد محمد صقر]] از جمله عالمان حدیث رفت و جدی تر از پیش، برخی دروس حدیث را از وی فراگرفت. محمود سعید ممدوح تلمذ از اساتید و مشایخ متعدد و به نامی را تجربه کرده است اما در میان اساتید متعدد وی [[عبدالعزیز غماری]] و [[عبدالله غماری]] دو شیخ و استاد برجسته و تاثیرگذار ممدوح بوده‌اند. این عالم شافعی دکترای خود را از [[دانشگاه ملک محمد الخامس المغرب]] در سال 1405ه.ق. با عنوان الاتجاهات الحدیثیة فی القرن الرابع عشر به اتمام رساند.<ref>ممدوح، محمود سعید، الاتجاهات الحدیثیة فی القرن الرابع عشر،ناشر: دار البصائر، قاهره، چاپ اول، 1430ه.ق. ص1.</ref> | ||
او در سال 1401 به [[عربستان]] رفت و در خلال سال‌های 1401 قمری تا 1406 قمری ساکن [[مکه مکرمه]] و مجاور بیت الله شد. در این مدت از دروس علماء شافعی همچون عبدالله لحجی، شیخ اسماعیل الزین، شیخ احمد جابر، شیخ محمد عوض منقش زبیدی حاضر شده و علومی همچون حدیث، فقه شافعی، توحید، نحو، صرف و بلاغت را آموخت. ممدوح در مدت سکونت در مکه رسائل و کتاب‌هایی همچون «وصول التَّهانی - سُنیة السُّبحة و تنبیه المسلم بتعدی الألبانی على صحیح مسلم» را نوشت. با بروز نشانه‌های نبوغ و درایت علمی ممدوح به وی کرسی درس در مدرسه دارالعلوم دینیه مکه داده شد. اما این درس چندان دوام نیافت. اندکی ممدوح به دلیل سعایت برخی وهابیان بازداشت شد و مدت 2 هفته را در زندان به سر برد در نهایت سال 1406 قمری وادار به خروج از مکه شده و به [[دبی]] رفت و به عنوان محقق در وزارت اوقاف امارات مشغول به کار شد. ممدوح در کتاب "نثر الجواهر و الدرر فی علماء القرن الرابع عشر"درباره خروجش از مکه گفته است: ((واجبرت علی الخروج من مکة المکرمة، اخرجنی منها..... هدانی الله و ایاهم)) حضور ممدوح در دبی چندان طول نکشید به ناچار پس از مدتی به مصر بازگشت. محمود سعید ممدوح در سال 1427ه.ق. به مصر برگشت و از سال1428الی 1435 به عنوان مشاور علمی [[موسسه اقرا]] مشغول به کار است.<ref>المرعشلی، یوسف، نثر الجواهر و الدرر فی علماء القرن الرابع عشر، ص2154 و 2155.</ref> | او در سال 1401 به [[عربستان]] رفت و در خلال سال‌های 1401 قمری تا 1406 قمری ساکن [[مکه مکرمه]] و مجاور بیت الله شد. در این مدت از دروس علماء شافعی همچون عبدالله لحجی، شیخ اسماعیل الزین، شیخ احمد جابر، شیخ محمد عوض منقش زبیدی حاضر شده و علومی همچون حدیث، فقه شافعی، توحید، نحو، صرف و بلاغت را آموخت. ممدوح در مدت سکونت در مکه رسائل و کتاب‌هایی همچون «وصول التَّهانی - سُنیة السُّبحة و تنبیه المسلم بتعدی الألبانی على صحیح مسلم» را نوشت. با بروز نشانه‌های نبوغ و درایت علمی ممدوح به وی کرسی درس در مدرسه دارالعلوم دینیه مکه داده شد. اما این درس چندان دوام نیافت. اندکی ممدوح به دلیل سعایت برخی وهابیان بازداشت شد و مدت 2 هفته را در زندان به سر برد در نهایت سال 1406 قمری وادار به خروج از مکه شده و به [[دبی]] رفت و به عنوان محقق در وزارت اوقاف امارات مشغول به کار شد. ممدوح در کتاب "نثر الجواهر و الدرر فی علماء القرن الرابع عشر"درباره خروجش از مکه گفته است: ((واجبرت علی الخروج من مکة المکرمة، اخرجنی منها..... هدانی الله و ایاهم)) حضور ممدوح در دبی چندان طول نکشید به ناچار پس از مدتی به مصر بازگشت. محمود سعید ممدوح در سال 1427ه.ق. به مصر برگشت و از سال1428الی 1435 به عنوان مشاور علمی [[موسسه اقرا]] مشغول به کار است.<ref>المرعشلی، یوسف، نثر الجواهر و الدرر فی علماء القرن الرابع عشر، ص2154 و 2155.</ref> | ||