احزاب سیاسی آذربایجان: تفاوت میان نسخه‌ها

=احزاب جمهوری آذربایجان=

1- حزب حاکم واحزاب طرفدارآن.2-احزاب مخالف دولت.

رسول قلی یف دراوایل ریاست جمهوری حیدرعلی یف مدتی بر مسند ریاست پارلمان آذربایجان تکیه زد ولی در نتیجه بروزاختلاف میان او و رئیس جمهور،وی راهی امریکا شده و تا امروز درهمانجا بسرمی برد.

اخیرا درکادر رهبری این حزب اختلافاتی رونما شده که سبب انشعاب این حزب گردید.سردار جلال اوغلوکه معاون رهبرحزب بود با رسول قلی یف دچار اختلافات شدید شد وبا متهم نمودن یکدیگر باعث انشعاب در حزب شدند.

حزب دموکرات از اوان تأسیس تا امروز تمایلات شدیدی به غرب داشته وگرایش به غرب را نسخه شفا بخش برای مردم آذربایجان میداند.حزب دموکرات یک حزب ذی نفوذ در آذربایجان بوده وطرفداران زیادی دربین مردم دارد،هرگاه رسول قلی یف اجازه فعالیت سیاسی در آذربایجان داشته باشد بدون شک یکی از رقبای جدی الهام علی یف خواهد بود.

امروز اکثر آثار فرهنگی و باستانی که در موزه های دنیا به نام «پرس» ارایه می شوند، هیچ تعلقی به فارس ها ندارند و آثار ترک ها هستند.  

اسلام در حال پیوند دادن میلیون ترک با فارس ها، در چارچوب «یک ملت» است. از این نظر، مهمترین عاملی که باید به آن متکی باشیم، عامل زبان است، زبان مادری. بزرگترین تکیه گاه ملت و دولت، زبان مادری است. جای شکرش باقی است که این زبان در آذربایجان شمالی، زبان دولتی است. این واقعیت، با گذشت زمان، برادران جنوبی مان را نیز تحت تاثیر خود قرار خواهد داد. »

در سال ۱۹۴۶ به هنگام عقب نشینی نیروهای آمریکایی، انگلیسی و فرانسوی از ایران، سید جعفر پیشه وری ( سرکرده فرقه دموکرات در غائله تجزیه آذربایجان از ایران) تصمیم به الحاق آذربایجان جنوبی به ترکیه گرفته و به آنکارا هیأت فرستاده بود. متاسفانه این هیات پذیرفته نشد.  

باکو پر است از کانون های شیطان که به نام مرکز فرهنگی و سازمان دینی ایران تاسیس شده اند و می خواهند دولت لائیکی را که ما پس از مبارزه دویست ساله مان تاسیس کرده ایم، به زور از بین ببرند و به لانه خرافات و مرثیه خوانی تبدیل کنند و به حال و روز خودشان بیاندازند. به محض اینکه مطلبی در این باره می گوییم، گله جانوران را می ریزند بر سرمان.<ref>http://www.ghatreh.com/news/nn38875300

اغتشاشات در برخی شهرهای ایران ناشی از پس رفت اقتصاد ایران است. وی آذری های ایران را به تلاش برای برقراری لائیسم، جدایی طلبی و به اصطلاح یکی شدن با جمهوری آذربایجان فراخواند.

به نظر من، آذربایجانی های جنوبی باید به همراه فارس ها صاحب شیوه ها و سنن آزادی های دموکراتیک بشوند. بدون داشتن این شیوه ها و سنن، دستاوردهای بزرگ بعضا برای ملت ها خوشبختی به بار نمی آورد. مثلا، اگر رژیم سیاسی در دولت های جدید که در سایه برخی تلاش های تندروانه و تجزیه ها شکل خواهد گرفت، از رژیم موجود که فارس ها آن را شکل داده اند، بی رحم تر و خشن تر خواهد بود، در این صورت من این را برای هیچ فرد آذربایجانی آرزو نمی کنم. درست نیست ما خارج از گود مشورت بدهیم، اما به اعتقاد من آذربایجانی ها باید در راه حقوق خود مبارزه کنند و باید از نظر سیاسی سازمان دهی شوند. باید تلاش شود که از هر امکانی بهره مند شوند. در غیر این صورت، انتظار اینکه زمانی شرایط بین المللی مناسب ایجاد شود یا در داخل ایران تحولات به آن سمت برود که من هم به پا خیزم و دولت مستقل خودم را ایجاد کنم، رویکردی مزخرف است. به همین علت نیز من فکر می کنم که آذربایجانی ها باید به شیوه های مبارزاتی مسالمت آمیز اولویت بدهند و از خشونت ها کنار بمانند.