۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابو اسحاق' به 'ابواسحاق'
جز (جایگزینی متن - 'ابی طالب' به 'ابی‌طالب') |
جز (جایگزینی متن - 'ابو اسحاق' به 'ابواسحاق') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
در صدر اسلام واژه «مهدی» هم برای شخصِ هدایت‌شده و هم برای تجلیل از برخی افراد به کار می‌رفت؛ برای نمونه این عبارت درمورد پیامبر(ص)، خلفای راشدین و امام حسین(ع) به کار رفته است. <ref>حسین، جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۳۴</ref> | در صدر اسلام واژه «مهدی» هم برای شخصِ هدایت‌شده و هم برای تجلیل از برخی افراد به کار می‌رفت؛ برای نمونه این عبارت درمورد پیامبر(ص)، خلفای راشدین و امام حسین(ع) به کار رفته است. <ref>حسین، جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۳۴</ref> | ||
بنابر گفته راجکوسکی اولین کسی که مهدی را به معنای منجی به کار برد | بنابر گفته راجکوسکی اولین کسی که مهدی را به معنای منجی به کار برد ابواسحاق کعب بن ماته بن حیسوء حمیری (متوفی ۳۴ق) بود.<ref>حسین، جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۳۴</ref> | ||
مختار ثقفی با اعتقاد به اینکه محمد بن حنفیه نجات‌بخش است، او را مهدی نامید. همچنین زیدیه واژه مهدی را در همین مفهوم برای رهبران خود به کار می‌بردند. گروهی از شیعه نیز عنوان مهدی را، پس از رحلت برخی امامان، برای آنان به کار برده‌اند؛ مانند ناووسیه برای امام صادق(ع)، واقفه برای امام کاظم(ع) و برخی برای امام حسن عسکری(ع).<ref>حسین، جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۳۴-۳۶</ref> | مختار ثقفی با اعتقاد به اینکه محمد بن حنفیه نجات‌بخش است، او را مهدی نامید. همچنین زیدیه واژه مهدی را در همین مفهوم برای رهبران خود به کار می‌بردند. گروهی از شیعه نیز عنوان مهدی را، پس از رحلت برخی امامان، برای آنان به کار برده‌اند؛ مانند ناووسیه برای امام صادق(ع)، واقفه برای امام کاظم(ع) و برخی برای امام حسن عسکری(ع).<ref>حسین، جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۳۴-۳۶</ref> | ||