۸۷٬۶۳۱
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابو جعفر' به 'ابوجعفر') |
جز (جایگزینی متن - 'می دادند' به 'میدادند') |
||
خط ۱۱۹: | خط ۱۱۹: | ||
تبیین: | تبیین: | ||
ظاهر آیه بیانگر این است که یهودیان، آیاتی از قرآن را که بیانگر درخواست قرض دادن بخداوند است بمعنای عجز الهی از بر اوردن حوائج بندگانش می دانستند ؛ نظیر آیه «مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً» ، از اینرو مسلمانان را مورد طعنه و سرزنش قرار | ظاهر آیه بیانگر این است که یهودیان، آیاتی از قرآن را که بیانگر درخواست قرض دادن بخداوند است بمعنای عجز الهی از بر اوردن حوائج بندگانش می دانستند ؛ نظیر آیه «مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً» ، از اینرو مسلمانان را مورد طعنه و سرزنش قرار میدادند در حالی که در تورات کنونی در مواردی نسبت عجز به خداوند داده شده است. | ||
خط ۱۸۴: | خط ۱۸۴: | ||
بر اساس آیه مذکور و نظائر ان یهودیان بجهت نسبت دروغینی که به خداوند متعال | بر اساس آیه مذکور و نظائر ان یهودیان بجهت نسبت دروغینی که به خداوند متعال میدادند - نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ- خود را ممتاز از دیگران دانسته و معتقد بودند که موجودات دیگر جهت خدمتگزاری به آنان خلق شدهاند از اینرو خود را قوم برگزیده خداوند میدانند. | ||
مولف تفسیر الکاشف در نقد این دیدگاه مینویسد: علاوه بر محال بودن ادعاءمذکور و بطلان عقلی ان، این ادعا نوعی افتراء به خداوند می باشد چون اینگونه امور از مسائل غیب بوده و فقط از طریق وحی می توان بدان اگاهی یافت از اینرو در آیه بعد در رد ادعای اینان می فرماید: (فَکَیْفَ إِذا جَمَعْناهُمْ لِیَوْمٍ لا رَیْبَ فِیهِ وَ وُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ ما کَسَبَتْ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ). | مولف تفسیر الکاشف در نقد این دیدگاه مینویسد: علاوه بر محال بودن ادعاءمذکور و بطلان عقلی ان، این ادعا نوعی افتراء به خداوند می باشد چون اینگونه امور از مسائل غیب بوده و فقط از طریق وحی می توان بدان اگاهی یافت از اینرو در آیه بعد در رد ادعای اینان می فرماید: (فَکَیْفَ إِذا جَمَعْناهُمْ لِیَوْمٍ لا رَیْبَ فِیهِ وَ وُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ ما کَسَبَتْ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ). | ||