جریان سلفی در اندونزی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

فعالیت های وهابیت از سوی دولت سعودی عمدتا از سال ۱۳۹۰ق/۱۹۷۰م/ ۱۳۶۹ش شروع شد که کار خود را با ایجاد ارتباط با چندین سازمان سلفی و حتی برخی جریان های معتدل، در عرصه‌های آموزشی آغاز کرد و تلاش کرد تا فقه حنبلی را در کنار فقه شافعی - که مسلمانان اهل سنت اندونزی عمدتا پیرو این فقه هستند - در برخی از مدارس علمیه که پسانترن خوانده می شوند قرار دهد.

سازمان رابطة العالم الاسلامی در سال ۱۳۸۹ق/۱۹6۹م/۱۳4۸ش در جاکارتا تأسیس کرد و مسئولیت این دفتر بر عهده محمد نصیر از رهبران  اسلامی اندونزی که ارتباطات نزدیک و خوبی را با سعودی ها داشت گذاشته شد. محمد نصیر در سال ۱۹۱۳ق/۱۹۹۳م/ ۱۳۷۲ش از دنیا رفت تا آن زمان هم چنان رئیس این مجموعه بود. وی توانست مبالغ هنگفتی را از سعودی ها جهت ساختن  و بازسازی مساجد و سایر فعالیت ها در اندونزی دریافت کند.

دهه ۸۰ دوره پر رونق ترویج اسلام وهابی در مناطق مختلف اندونزی بود و به همین دلیل گرایش به وهابیت در اندونزی در این دهه بیشتر شد. توزیع هزاران کتاب مجانی اعم از قرآن و یا کتابهای مؤسس وهابیت محمد بن عبدالوهاب و دیگر وهابیان از جمله این فعالیت هاست. مولف کتاب «اندونیسیا بین الحملات التنصیریة و الدعوة الاسلامیة من منتصف القرن العشرین الى اواخره» می‌نویسد: « مصادر مالی دعوت اسلامی در اندونزی نامعلوم است، اما موقوفات بسیار فراوانی برای این موسسات صورت گرفته است. کمکهای مردمی، کمکهای دولت اندونزی و کمک های کشورهای خارجی از مجموعه منابع مالی دعوت اسلامی در اندونزی است.

مرکزی دیگری که با فعالیت های وهابی و سلفی مرتبط است، موسسه وحدت اسلامی است که به صورت رسمی در سال ۱4۲۳ق/۲۰۰۲م/۱۳۸۱ش در شهر ماکاسار تأسیس شد، ولی به گفته یکی از رهبرانش، از اواسط دهه ۸۰ فعالیت خود را آغاز کرده است. شکل گیری سازمان وحدت اسلامی به دلیل اختلافات داخلی ای بود که میان اعضای سازمان نهضت محمدیه درباره پذیرش یا عدم پذیرش مبانی قانون اساسی اندونزی پدید آمد. آن عده ای که این مبانی را نپذیرفتند دست به تأسیس سازمان «وحدت اسلامی» زدند. این موسسه که دغدغه اصلی اش آموزش و تبلیغ است دارای یک مدرسه شبانه روزی است و در کنار آن سازماندهی تعدادی از خطبا و سخنرانان اسلامی را برعهده دارد.

اگرچه موسسه حرمین به طور رسمی نمایندگی و شعبه ای در اندونزی ندارد، ولی چندین موسسه هم چون مدرسه اسلامی المناهل که از حمایت مالی آنان برخوردارند؛ نمایندگان غیر رسمی آنان محسوب می شوند. اگرچه تا سال ۱4۲۵ق/۲۰۰4م/۱۳۸۳ش نامی از مدرسه المناهل در میان نبود، ولی در این سال سازمان ملل متحد لیستی از موسسات مرتبط با فعالیت های تروریستی را منتشر کرد که یکی از این موسسات همین المناهل بود و به همین دلیل فعالیت این موسسه به اتفاق موسسه حرمین ممنوع اعلام شد. در اینجا شاید مناسب باشد ذکری هم از مدرسه اسلامی حرمین به میان آید. مسئولیت این مؤسسه را هدایت نور وحید بر عهده دارد. وی فارغ التحصیل از کشور عربستان سعودی است و اخیرا به عنوان رئیس یکی از دو مجلس کشور اندونزی برگزیده شد. در سال ۱4۲5ق/۲۰۰4م/۱۳۸۳ش سازمان ملل متحد مدعی شد که این مدرسه به عنوان شعبه موسسه سعودی حرمین، با شبکه های تروریستی مرتبط است، ولی هدایت نور وحید هرگونه ارتباطی را با موسسه سعودی تکذیب کرد و البته پس از آن سازمان ملل از ادعای خود دست کشید. لازم به ذکر است اخیرا تحولاتی در حزب مترقی عدالت به رهبری هدایت نور وحید رخ داده و از بنیادگرایی نزدیک به وهابیت به سوی اخوان المسلمین پیدا کرده است و نیز به تعامل با دیگر جریانات موجود در اندونزی پرداخته است.

از دیگر موسساتی که تحت تأثیر وهابیت قرار دارند، جبهه مدافعان اسلام است که در سال ۱4۰۱ق/۱۹۸1م/۱۳6۰ش توسط فردی به نام حبیب رزق تأسیس شد که عقاید تند و افراطی در خصوص امر به معروف و نهی از منکر دارد. اوفار التحصیل دانشکده علوم عربی و اسلامی جاکارتاست. این جبهه در سال‌های ۱4۲۳ق/ ۱۳۸۱ / ۰۲۰۰۲ م- ۱4۲4ق/۲۰۰۳م /۱۳۸۲ش و به خصوص در ماه مبارک رمضان حملات متعددی را به مراکز شبانه و سایر مراکزی که در آنها گناه و معصیت صورت می گرفت سازماندهی کردند. ظاهرا او و گروهش در حوادث آتش زدن منازل فرقه قادیانیه که اخیرا اتفاق افتاد در اندونزی نیز نقش داشته اند. این نوع حرکت دقیقا برگرفته از فعالیت هایی گروه متوی در عربستان است که این گروه در عربستان سعودی قانون و شرعا مجاز است که به دستگیری افراد مست و یا کسانی که به مساجد جهت اقامه نماز جماعت نمی روند و یا برخلاف شعایر دینی عمل می‌کنند، اقدام کند.

یکی دیگر از این سازمان‌ها جبهه حزب الله است . این جبهه که در سال 1419ق/ ۱۹۹۹م/۱۳۷۸ش تأسیس شد نیز از گروه‌های تندرو و افراطی اندونزی به شمار می‌رود. موسس این گروه، چچپ بوستومی نام دارد که از منطقه بانتن می‌باشد. هدف این موسسه احیای سازمانی است با همین نام که در سالهای آغازین استقلال اندونزی فعال بوده است. نروی بوناسیو، دبیرکل این موسسه بر این اعتقاد است که وضعیت فعلی اندونزی همانند وضعیت دوره انقلاب و استقلال است و مسلمانان همگی باید در جبهه ای واحد بر علیه دشمن خدا متحد و یکپارچه شوند چرا که این امر خود نوعی جهاد به شمار می‌رود. منظور اینان دشمن خدا کسانی اند که مراکز فساد و عیش و نوش و فعالیت های آلوده به گناه را سازماندهی می‌کنند.

در کنار این فعالیت ها و نیز مجله خود، بولتن هفتگی ای را منتشر می کند که در هنگام نماز جمعه در مساجد توزیع می شود. مطالب این بولتن عمدتا به جنبه های معنوی و عبادی اسلام می پردازد.

در پایان مقاله؛ بی مناسبت نیست به گونه‌ای گذرا به تأثیر سید قطب و اخوان المسلمین در اندونزی بپردازیم. نیازی به ذکر ندارد که اگر چه میان وهابیت و گرایش اخوان المسلمین و پیروان سید قطب اشتراکاتی وجود دارد ولی نقاط افتراق آنها هم کم نیست. علمای وهابی معاصر معمولا اخوانی ها را مورد انتقاد قرار می‌دهند و با آنها مخالفت می‌کنند. در فتاوای روحانیون وهابی موارد متعددی را می‌توان یافت که اینان، مردم را از متابعت اخوانی ها منع می‌کنند و آنها را منحرف از اسلام می‌دانند و مدعی اند که اولا اخوان المسلمین از اسلام به عنوان ابزاری برای دست یابی به اهداف سیاسی خود استفاده می کند و ثانیا قرائت های نوینی را از اسلام ارائه می‌دهد. و اما جهت مشترک اینان این است که هر دو معتقدند که عقب افتادگی مسلمانان از قافله پیشرفت به دلیل مهجوریت آموزه های قرآن و سنت است و برای دست یابی به این پیشرفت باید مجددا بازگشت به قرآن و سنت نمود. دیدگاه های سید قطب و اخوان المسلمین تأثیر قابل توجهی در کشور اندونزی و به خصوص در میان نسل جوان داشته است.این تاثیر را از آغاز دهه ۸۰ که فعالیت های اسلامی دانشجویان در دانشگاه های سکولار اندونزی آغاز شد می‌توان مشاهده کرد.