نقش وحدت مذاهب اسلامی در انقلاب عراق (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

= نقش وحدت در تحقق انقلاب بیستم =

«شما را از مخالفت و مشاجره با یکدیگر بر حذر می دارم؛ زیرا مضر به اهداف شما و موجب تضییع حقوق شما می گردد. شما را به حفظ جان، مال و آبروی کلیه پیروان ادیان و مذاهب در سرزمینمان توصیه می نمایم» <ref>الکاتب، ۴۴ .</ref> ؛ <ref>البصیر، ۹۸ – ۹۷.</ref>

به دنبال توزیع این پیام، نشست های مهمی با شرکت رهبران [[شیعیان]] و [[اهل سنت]] در [[بغداد]] و دیگر شهرهای مقدس برگزار شد و چهار تن از رهبران دو طایفه؛ یعنی سید محمد صدر و جعفر ابوالتمن<ref>از شیعیان عراق</ref> و یوسف السویدی و علی البازرکان <ref>از اهل سنت عراق</ref>، در نزدیک کردن دیدگاه های [[شیعیان]] و [[اهل سنت]]، بسیار تأثیرگذار بودند<ref>نفیسی، عبدالله فهد (۱۳۶۴)، نهضت شیعیان در انقلاب اسلامی و عراق، ترجمه کاظم چایچیان، تهران، امیر کبیر ۱۱۹ - ۱۱۸</ref>. هم چنین اعضای [[جمعیت سری حرس الاستقلال عراق]] که اواخر ۱۹۱۹ در بغداد پدید آمد و شعبه هایی در [[کاظمین]]، [[نجف]] و [[حله]] داشت، در ایجاد اتحاد میان [[شیعیان]] و [[اهل سنت]] تأثیر گذارد. <br>