۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مىکردند' به 'میکردند') |
جز (جایگزینی متن - 'مىبیند' به 'میبیند') |
||
خط ۶۲۰: | خط ۶۲۰: | ||
امام صادق علیه السلام فرمود: واى بر تو، چگونه غایب است کسى که شاهد خلق خویش است و به آنان از رگ گردن نزدیکتر است، سخنشان را مىشنود، خودشان را | امام صادق علیه السلام فرمود: واى بر تو، چگونه غایب است کسى که شاهد خلق خویش است و به آنان از رگ گردن نزدیکتر است، سخنشان را مىشنود، خودشان را میبیند و اسرارشان را مىداند؟! این مخلوق است که هرگاه از جایى انتقال یابد یک جا از او پر مىشود و جاى دیگر از او خالى مىماند، و در جایى که تازه رفته از جایى که قبلًا در آن بوده بىخبر است. اما خداى عظیمالشأن، آن فرمانرواى جزادهنده هیچ جایى از او خالى نیست و هیچ جایى هم از او پر نیست، و هیچ جایى از جایى دیگر به او نزدیکتر نیست، و آن کسى که خداوند او را با نشانههاى محکم و براهین روشن برانگیخت و او را به یارى خود تأیید نمود و براى پیامگزارى خویش برگزید، ما سخن او را دراینباره تصدیق مىکنیم که پروردگارش او را برانگیخته و با او سخن گفته است. | ||
ابن ابى العوجاء برخاست و به یارانش گفت: چه کسى مرا در دریاى این مرد درافکند؟ من از شما خواستم که برایم شرابى سرخوش کننده فراهم آورید و شما مرا در شعله آتش افکندید! | ابن ابى العوجاء برخاست و به یارانش گفت: چه کسى مرا در دریاى این مرد درافکند؟ من از شما خواستم که برایم شرابى سرخوش کننده فراهم آورید و شما مرا در شعله آتش افکندید! |