۱۷۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
[http://www.isrjournals.com/fa/essay/205-essay-farsi-57.html برگرفته از مقاله تحولات بحرین علی اکبر اسدی] | [http://www.isrjournals.com/fa/essay/205-essay-farsi-57.html برگرفته از مقاله تحولات بحرین علی اکبر اسدی] | ||
=مهم ترین حکومت ها و یا سلسله های حکومتی= | =مهم ترین حکومت ها و یا سلسله های حکومتی= | ||
حکومت | |||
بحرین در دوره هخامنشی بخشی از ایران بود. با پیدایش اسلام، این سرزمین تحت حاکمیت دولت‌های اسلامی قرار گرفت. از اواخر قرن سوم، بحرین تحت سلطه حکومت قرامطه در آمد. [۸] عبدالله بن علی بن ابراهیم عیونی در سال ۴۶۶ق، از ضعف دولت قرمطی استفاده کرد و با تجهیز نیرو توانست این دولت را سرکوب کند و دولت شیعی عیونی را در این منطقه برپا نماید. این دولت تا سال ۶۴۱ یعنی مجموعاً ۱۷۵ سال دوام آورد. محدوده حکومت اینان از جایی که امروزه کویت نامیده می‌شود آغاز و تا سرزمینی برابر قطر فعلی امتداد داشت.[۹] پس از دولت عیونی، حاکمیت ایران دوباره به بحرین بازگشت. [۱۰] در دهه سوم قرن دهم، با حمله پرتغالی‌ها، بحرین به مدت یک قرن تحت سیطره آنان درآمد، اما درسال ۱۰۳۱ق شاه عباس صفوی با بیرون راندن پرتغالی‌ها، بر بحرین سیطره یافت و دوباره بحرین جزء سرزمین ایران شد، اما غالباً حاکمان محلی عرب داشت. [۱۱] در دوران حکومت صفوی و پس از آن، این منطقه گاهی به اشغال خوارج عمان درمی‌آمد[۱۲] تا اینکه نادرشاه، بحرین را از اشغال خوارج آزاد کرد[۱۳] و حکومت بحرین را به آل مذکور سپرد.[۱۴] این خاندان، حکومت بحرین را در اختیار داشتند تا اینکه در اواخر قرن دوازدهم قمری، خاندان آل خلیفه حکومت را در بحرین به دست گرفتند. | |||
سلسله آل خلیفه | |||
خاندان آل خلیفه | |||
آل خلیفه، سلسله‌ای مالکی مذهب از عرب‌های عتوبی عربستان هستند که در نخستین سال‌های قرن ۱۸ میلادی به کرانه‌های جنوبی خلیج فارس کوچیدند و در حدود ۱۱۹۶ هجری قمری مجمع الجزایر بحرین را تصرف کردند، اما به اسم ایران بر بحرین حکومت می‌کردند. با این حال وابسته شدن حاکمان آل خلیفه به انگلستان[۱۵] در نهایت سبب شد که بحرین در ۲۲ مرداد ۱۳۵۰ هجری شمسی رسماً استقلال خود را در برابر ایران اعلام کند. بحرین در ۲۵ آذر همان سال رسماً عضو سازمان ملل متحد شد و به عنوان یکصد و بیست و نهمین عضو آن درآمد. از آن پس روز ۱۶ دسامبر ـ ۲۵ آذر ـ روز ملی بحرین شناخته می‌شود.[۱۶] | |||
در فهرست ذیل، نام حاکمان بحرین آمده است: | |||
محمد بن خلیفه (۱۱۹۰- ۱۱۹۹ ق) | |||
خلیفه بن محمد بن خلیفه (۱۱۹۰-۱۱۹۷ ق) | |||
این دو نفر، نخستین حاکمان آل خلیفه هستند که البته در بحرین حکومت نداشتند و محل حکومت آنان زباره بوده است. | |||
احمد بن محمد(|۱۱۹۶-۱۲۱۱ ق) | |||
سلمان بن احمد(۱۲۱۱-۱۲۳۶ ق) | |||
عبدالله بن احمد(۱۲۳۶-۱۲۵۸ ق) | |||
محمد بن خلیفه(۱۲۵۸-۱۲۸۶ ق) | |||
عیسی بن علی(۱۲۸۶-۱۳۴۱ ق) | |||
حمد بن عیسی(۱۳۴۱-۱۳۶۱ ق) | |||
سلمان بن حمد(۱۳۶۱-۱۳۸۱ ق) | |||
عیسی بن سلمان(۳۸۱- ۱۴۱۹ ق)[۱۷] | |||
حمد بن عیسی(۱۴۱۹ -) | |||
=پادشاه فعلی و سابق= | =پادشاه فعلی و سابق= | ||
=نظام اقتصادی = | =نظام اقتصادی = | ||