بوسنی و هرزگوین: تفاوت میان نسخه‌ها

|زبان های رسمی

اسلام از طریق جاده ابریشم و توسط بازرگانان ایرانی به این منطقه راه یافته است، اسلام در قرن سوم و چهارم قمری (ده میلادی) در جزیره بالکان وجود داشته است و با حمله عثمانی‌ها به این کشور گسترش یافته است. هنگام ورود عثمانی‌ها به بوسنی، اسماعیلیان در قلعه سیاه ساکن بودند. و در دوره عثمانی ساداتی از نسل حسنین (ع) در بوسنی حضور داشته‌اند.

این دو واقعه یا به بیان دیگر نفوذ اقوام یاد شده در خاک این مناطق تاثیر بسزایی بر ایلیریان گذاشت بطوریکه بسیاری از عادات و مهارتهای آنان را فراگرفتند (از جمله کوزه گری، رقص کولو، ابزار آلات مختلف، ایجاد قبرستان جهت دفن اموات و غیره).

قابل ذکر است که رومیان تاثیر محسوسی بر زندگی مردم بالکان داشتند از جمله فعالیتهای آنان می‌توان به احداث راهها، قلعه ها، معادن و شهرکها اشاره نمود. علیرغم این فعالیتها در حیات مذهبی مناطق یادشده تغییر زیادی ایجاد نگردید و ایلیریان همچنان به پایبندی به مذهب و فرهنگ کهن خویش ادامه دادند. ساکنین بوسنی باستان، یا به عبارت دیگر بوسنی که جزئی از ایالت رومی دالماتسیا محسوب میشد، با مسیحیت بسیار زود آشنا گردیدند. به موجب منابع موجود دفاتر اسقفهای کاتولیک از قرن اول پس از میلاد مسیح در سرمسکا میترویتسا، اوسیِک، و سولون وجود داشته اند. اولین اخبار موثق مربوط به سازماندهی کلیساها در این مناطق به قرن ششم بازمی‌گردد اولین شورای کلیسایی در سالهای 530 و 533 میلادی برگزار شده که اسقف آندریه بعنوان اسقف بوسنی در آن حضور داشته است.

اسقف کاتولیک در سال 1252 در منطقه جاکوو که نهایتا به مقر اصلی او تبدیل گردید، توسط کلیسای صرب تحت فشار قرار گرفت. در سال 1292 کشیشهای فرانیویی به بوسنی وارد شدند و در مقطع حکومت استپان کوتورمانیچ دوم (1314-1353) قلمرو بوسنی از رود ساوا تا دریا و از تستینا تا درینا گسترده شد. بوسنی در زمان حکومت تورتکو کوتورمانیچ اول (1353 –1391) به اوج قدرت و ترقی دست یافت. وی از سال 1377 “پادشاه صربستان، بوسنی و مناطق ساحلی” نام گرفت. مقطع مزبور را می‌توان مقطع ترقی مستمر کشور بوسنی و اوج قدرت سیاسی و گستردگی مرزی این کشور نام نهاد.

از سال 1492 در پی رانده شدن یهودیان از اسپانیا، پیروان این دین مهاجرت خود به بوسنی را آغاز نمودند. تقویت و توسعه حکومت عثمانی در مناطق مختلف بوسنی به تشکیل ایالت بوسنی در سال 1850 انجامید. این ایالت شامل 7 سنجاک بود: سنجاک بوسنی، هرزگوین، کلیس، لیس، پاکراک، پوژسکا و ازورنیک. امپراطوری عثمانی در دوران باثبات حکومت خویش بر بوسنی دستگاه دولتی را تقویت نمود و سیستم و سازماندهی اداری، نظم حقوقی، سیستم مالیاتی را در کشور برقرار نمود. همچنین در این مقطع وضعیت کشاورزی بوسنی نیز بهبود یافت. قابل ذکر است که تعداد زیادی از سربازان از مناطق مختلف بوسنی نیز جهت شرکت در جنگها و نبردهای مختلف و مقابله با ارتش اتریش-مجار و ونیز راهی جبهه های جنگ میشدند. پس از شکست عثمانیان در جنگ وین (سال 1699) ایالت بوسنی مناطق اسلاوونی و سنجاک لیک و بخشهایی از کلیس و سنجاک هرزگوین را از دست داد.

در مقطع امپراطوری اتریش-مجار در بوسنی 4 بار آمار نفوس انجام گرفت. در فاصله بین اولین و آخرین آمارگیری جمعیت کشور از 1158164 به 1808044 تن افزایش یافت. بدین ترتیب شاخص رشد جمعیت بطور سالیانه بالغ بر 06/2 درصد بوده است. هدف اصلی حکومت اتریش مجار از بدو ورود به بوسنی انضمام این کشور به قلمرو خود و اجرای طرحها و نقشه های این امپراطوری در مورد بوسنی و منطقه بالکان است که نهایتا در سال 1908 اجرا گردید.

بوسنی و هرزگوین در پی اعلام منشور اتحاد در اول دسامبر 1918 به ساختار دولت جدیدالاحداث شاهنشاهی صربها، کرواتها و اسلوونیها ملحق گردید. به موجب قانون اساسی تصویب شده در روز عید مذهبی ویدودان، بوسنی و هرزگوین یکپارچگی مرزی و اداری خود را در ساختار این دولت حفظ نمود تا اینکه در سال 1929 رژیم دیکتاتوری شاه الکساندر با تشکیل واحدهای اداری جدید (تحت عنوان بانووینه) یکپارچگی مرزی و تاریخی بوسنی را دستخوش تخریب نمود.

بوسنی و هرزگوین بمدت کوتاهی در بدو آغاز جنگ جهانی دوم به ساختار دولت مستقل جدیدالاحداث کرواسی پیوست تا اینکه در اجلاس شورای آزادیبخش مردمی ضد فاشیستی بوسنی و هرزگوین در مرکونیچ گراد مورخ 25 و 26 سال 1943 بعنوان یکی از فدراسیونهای متساوی الحقوق جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی معرفی گردید.

پس از خاتمه جنگ جهانی دوم در تاریخ 25 الی 28 آوریل سال 1945 در سومین اجلاس   شورای آزادیبخش مردمی ضد فاشیستی بوسنی، مجلس ملی بوسنی و دولت مردمی فدراسیون بوسنی و هرزگوین تشکیل گردید. بوسنی و هرزگوین بعنوان یک واحد فدرال متساوی الحقوق در ساختار یوگسلاوی بیش از هر چیز به تساوی حقوق کلیه اقوام و اقلیتهای ملی بذل توجه می‌نمود. آرمان “برابری و برادری” بعلت بافت چندقومی مشهود بوسنی با توجه کامل اجرا و اعمال می‌گردید. اعلان و اجرای اصل برابری به آحاد مردم امکان تحصیلات و حفظ سنن و فرهنگ خاص هر قوم را داد.

فروپاشی جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی و سلسله فعالیتهای مربوط به تجزیه اجزاء آن و ایجاد کشورهای جدید موجب شد که 29 فوریه و اول مارس سال 1992 همه پرسی مربوط به استقلال بوسنی و هرزگوین برگزار و بیش از 65 درصد از افراد واجد شرایط موافقت خود با استقلال کشور بوسنی در چارچوب مرزهای تاریخی تایید شده آن را اعلام نمایند. بوسنی و هرزگوین پس از برگزاری موفقیت آمیز همه پرسی در تاریخ 7 آوریل سال 1992 در سطح جهانی بعنوان یک کشور مستقل برسمیت شناخته شد. صربهای بوسنی با همیاری صربستان و مونته نگرو عدم موافقت و نارضایتی خود از ایجاد کشور مستقل و غیروابسته بوسنی و هرزگوین را به عرصه ظهور رسانیدند. هدف و تلاش اصلی آنان ایجاد کشوری بود که کلیه صربها بتوانند در آن زندگی کنند.

در همه پرسی برگزار شده در تاریخ 29 فوریه و 1 مارس سال 1992 از مجموع 3253847 رای دهنده، رقمی بالغ بر 2061932 از اتباع بوسنی موافقت خود با ایجاد کشور مستقل و یکپارچه بوسنی و هرزگوین که قومیتهای صرب، کروات و بوشنیاک و اقلیتهای مذهبی و ملی با تساوی کامل حقوق در آن به زندگی ادامه دهند، را اعلام نمودند. رقم مزبور 44/99 درصد از کل رای دهندگان را تشکیل میداد. علیرغم مخالفت شدید حزب دمکرات صرب و تهدیدات بلگراد، اکثریت مردم بوسنی و هرزگوین از کلیه اقوام رغبت دمکراتیک خود جهت استقلال کشور را صریحا اعلام نمودند. اتهامات مبنی بر اینکه مردم بوسنی و هرزگوین با این تصمیم در واقع به تجزیه از یوگسلاوی رای داده و موجبات آغاز جنگ داخلی را فراهم آوردند چیزی جز تحریف تاریخ نیست. تفکیک وتجزیه جمهوری فدرایتو سوسیالیستی یوگسلاوی تا حد زیادی با توافق قدرتهای جهانی انجام گرفت ارتش تغییر شکل داده یوگسلاوی قبل از تاریخ ذکر شده (پس از خروج از خاک اسلوونی) تجاوز خود به کرواسی را آغاز نمود. تصمیم اکثریت شهروندان بوسنیایی و هرزگوینی بیانگررغبت سیاسی آنان در وهله خطیر تاریخی و مبتنی بر واقعیات مبنی بر حاکمیت مستمر بوسنی و هرزگوین در طول تاریخ بوده است. حق بوسنی و هرزگوین جهت دستیابی به یکپارچگی و تمامیت در وهله کنونی مبتنی بر تصمیمات شورای آزادی بخش مردمی ضد فاشیستی یوگسلاوی و بوسنی و هرزگوین و موقعیت این کشور بعنوان یکی از فدراسیونهای متساوی الحقوق یوگسلاوی می‌باشد. جمهوری بوسنی و هرزگوین منادی فروپاشی یوگسلاوی نبود ولی ناچار شد که بوسیله همه پرسی از استقلال خویش دفاع نماید. بوسنی و هرزگوین با برگزاری همه پرسی به اساسی ترین شرط جهت پذیرش و به رسمیت شناخته شدن در جامعه جهانی و عضویت در سازمان ملل جامه عمل پوشانید. با این وجود شورای امنیت سازمان ملل به وظیفه خود مبنی بر دفاع از این عضو عمل نکرد و آن را در مقابل تجاوز بزرگ صربها و متعاقبا استیلای کرواتها به حال خود رها کرد و بدین ترتیب تجاوزی در ابعادی عظیم به وقوع پیوست که تخریب فوق العاده کشور و آوارگی مردم آن را در پی داشت.

بدین ترتیب صربهای بوسنی به رهبری رادووان کاراجیچ فعالیتهای خود در راستای تخریب داخلی بافت و ترکیب دولتی بوسنی و هرزگوین را با حمایت کامل و کمک صربهای صربستان و مونته نگرو آغاز نمودند. احزاب سیاسی صربستان نیز به حمایت از حزب دمکرات صرب بر خاستند (از جمله جنبش بازسازی صرب، حزب رادیاکل صرب، گروه‌های سلطنت طلب، قومیت گرایان به سرپرستی ششلی و یوویچیچ، چتنیکها، ببرهای آرکان و بسیاری از شبه نظامیان). علیرغم اینکه صربها در بدو امر سعی در معرفی این فعالیتها بعنوان مبارزه ای سیاسی جهت حفظ منافع قومی خویش داشتند بزودی محرز گردید که تدارکات زیادی جهت اعمال تجاوز بر علیه بوسنی و هرزگوین دیده و مقدمات امر را فراهم ساخته اند.

بخش اعظم بوسنی و هرزگوین را سرزمینهای کوهستانی تشکیل می‌دهد و بخشهای مسطح و صاف تنها در سواحل رودخانه ها (در شمال در سمت راست ساحل رود ساوا در منطقه بوسانسکا پوساوینا) قرار دارند. پهناورترین بخشهای مسطح سرزمین بوسنی در سواحل رودهای درینا و بوسنی (منطقه سمبریا) واقع شده‌اند. بخشهای مسطح مناطق جنوب نیز شامل 40 الی 60 کیلومتر است که بتدریج بر مساحت آن افزوده و نهایتا به مناطق کوهستانی می پیوندد. دیگر بخشهای این سرزمین شامل سلسله کوههایی است که از شمال غربی به جنوب شرقی گسترده اند.بخشهای مرکزی نیز شامل سرزمینهای صخره ای است که در فواصل مابین آنان دشتهای وسیع سواحل رودهایی که به سوی شمال در جریانند، واقع شده‌اند (سارایوو-زنیتسا-توزلا). مناطق جنوب غربی بوسنی نیز شامل سرزمینهای صخره ای است. دشتهای کوپرس (1150-1120 کیلومتر مربع)، گلاموچ (882-950 کیلومتر مربع)، دووانسکو (860-990 متر؛ 150 کیلومتر مربع)، لیوانسکو (700-740 متر؛ 380 کیلومتر مربع) و غیره نیز در این منطقه قرار دارند. شرق بوسنی منطقه ای تپه ای و کم جمعیت است که بخش اعظم آن را مناطق صخره ای، کوههای جنگلی و دامنه های عمیق تشکیل می‌دهد.

بخشهای شمالی بوسنی و هرزگوین دارای آب و هوای معتدل قاره ای و حدود 700 میلی متر بارندگی می‌باشد. بخشهای غربی دارای 1000 میلی متر بارندگی و میزان بارندگی، در بخشهای مرکزی که دارای آب و هوای کوهستانی هستند بالغ بر 750 الی 1200 میلی متر می‌باشد. منطقه هرزگوین دارای آب و هوای مدیترانه ای و تابستانهای گرم و زمستانهای معتدل است و بارندگیها اغلب مربوط به نیمه دوم سال می‌باشد.

بخش اعظم آب موجود در کشور مربوط به رود ساوا (947 کیلومتر ) می‌باشد که رودهای اونا (214 کیلومتر)، ورباس (240 کیلومتر)، بوسنی (271 کیلومتر) و درینا (346 کیلومتر) به آن می ریزند. تنها رود نرتوا (218 کیلومتر) به دریای آدریاتیک می ریزد. رودهای کوچک زیرزمینی بسیاری نیز وجود دارد که به نرتوا و دریای آدریاتیک می ریزند.

بوسنی و هرزگوین دارای منابع غنی ذغال سنگ، آهن، بوکسیت، قلع، روی، سنگ نمک و مقادیری پیروفیلیت، باریت، آزبست، کائولین و گچ می‌باشد. این کشور همچنین واجد منابعی که بعنوان مصالح ساختمانی از آنها استفاده می‌شود نیز می‌باشد ( از جمله: سنگهای تزئینی، آهک، خاک رس، شن ریز و درشت و دولومیت). جنگلهای وسیع این کشور و رودخانه های عریض آن (رود نرتوا، بوسنی، راما، ورباس، اونا، تربیشنیتسا) نیز از منابع طبیعی بوسنی محسوب شده و پتانسیل بسیار عظیمی در راستای تولید برق و راه اندازی توربینهای آبی محسوب میشوند (علی الخصوص رود درینا). بوسنی همچنین واجد دریاچه های طبیعی نیز می‌باشد و دریاچه های مصنوعی نیز در پی سدبندی رودهای درینا، ورباس، راما، تربیشنیتسا و نرتوا ایجاد گردیده است. دریاچه مصنوعی مودراتس واقع در حوالی توزلا و چند دریاچه دیگر نیز جهت تولید آب صنعتی ایجاد شده است.

 

جمعیت بوسنی به موجب آمار نفوس سال 1991 بالغ بر 4364574 تن و پراکندگی جمعیت بالغ بر 85 تن در هر کیلومتر مربع بوده است. تعداد خانواده ها بالغ بر 1203441، تعداد شهرکها و محلات بالغ بر 5884 و تعداد مناطق بالغ بر 109 منطقه بوده است. در مناطقی که از حیث مساحت متوسط تلقی میشدند (با مساحت نسبی بالغ بر 469 کیلومتر مربع) بطور تقریبی 40000 تن، یا به عبارتی 11000 خانوار 6/3 عضوه زندگی می‌کرده است.

-میانگین رشد صادرات در مقطع هشت ماهه اول سال 2001 بطور ماهیانه بالغ بر 5/41 میلیون مارک یا 3/27 درصد بوده است. افزایش این مبلغ در شش ماهه اینسال بالغ بر 9/205 میلیون مارک یا به عبارت دیگر 5/22 درصد بیش از مقطع مشابه سال قبل بوده است.

-در هشت ماهه اول اینسال میزان صادرات برابر با 5/36 درصد از میزان واردات بوده (در شش ماهه اول اینسال این رقم بالغ بر 3/35 درصد بوده است).

مهمترین سرمایه گذاریهای خارجی بیش از 10 میلیون مارکی بوسنی به تفکیک شامل: بی ها استیل (ذوب آهن زنیتسا)-کویت، بوسنی بانک اینترنشنال و بوسنی سارای-امارات عربی متحده و عربستان سعودی، سی سی بیورگِس بی ها هاجیچی-هلند، میکو بانیالوکا-بلژیک، هیپوآدره آدریا بانک موستار-اتریش، یونیورسال بانک سارایوو-کرواسی، ولکس بانک سارایوو-اتریش، یونیتیک سارایوو-کویت، ترکیش زراعت بانک سارایوو-ترکیه، کمپانی دوشانوویچ بانیالوکا-صربستان و مونته نگرو، الکتروبوسنی یایتسه-بریتانیا، بلگراد کوم بانیالوکا-صربستان و مونته نگرو، فروشگاه زنجیره ای ایمپکس برچکو-لوکزامبورگ، آب معدنی کیسلیاک سارایوو-کرواسی، ام دی کمپانی شیپووو-بلغارستان.

 

 

بانک مرکزی بوسنی و هرزگوین در پی تصویب قانون مربوطه در مجلس کشوری در تاریخ 20 ژوئن 1997 تاسیس و فعالیت رسمی خود را از 11 اوت همان سال آغاز نمود. اهداف و وظایف اصلی این بانک به موجب قانون مربوطه و توافق نامه صلح دیتون حفظ و حراست از ارز رسمی کشور و توازن آن با ارز وابسته به آن یعنی یوروست (هر مارک =51129/. یورو) یا به بیان بهتر ارائه ارز داخلی بوسنی با پشتوانه کامل و ارزش ثابت (هر مارک =51129/. یورو) است. بانک مرکزی سیاست پولی بوسنی و هرزگوین را تعریف و کنترل نموده و ذخیره های ارزی دولتی حاصله از عرضه ارز داخلی را اداره می نماید. این بانک همچنین به حفظ و اداره سیستم پولی و پرداختی کشور یاری رسانیده و سازماندهی لازم بین آژانس بانکداری کشوری و سیستم بانکی موجودیتها را انجام می‌دهد.آژانس مزبور وظایف مربوط به صدور مجوز فعالیت بانکها و کنترل فعالیتهای آنها را عهده دار می‌باشد.

به موجب توافقنامه صلح دیتون قلمرو بوسنی و هرزگوین (و منابع موجود در آن) به نسبت 51 به 49 درصد به دو موجودیت فدراسیون بوسنی و هرزگوین و جمهوری صربسکا تقسیم شده است. احیای اقتصادی بوسنی و هرزگوین و نهادهای آن بر مبنای مفاد دیتون از سال 1996 آغاز گردید. بدین ترتیب تولیدات صنعتی در بوسنی و هرزگوین در مقطع 1996/1995 میلادی رشدی بالغ بر 8/72 درصد داشته که 6/87 درصد به فدراسیون و 58 درصد به جمهوری صربسکا مربوط می‌شود. روند رشد اقتصادی بوسنی در سالهای 1997 الی 1999 در حد کمتری ادامه داشته است. بدین ترتیب رشد حجمی تولیدات صنعتی در بوسنی و هرزگوین در سالهای 1997/1998 بالغ بر 4/23 درصد بوده که 8/23 درصد به فدراسیون و 23 درصد به جمهوری صربسکا مربوط است.

پرورش ماهی در بوسنی و هرزگوین از توسعه زیادی برخوردار نبوده و اخیرا حوضچه هایی جهت پرورش ماهی تاسیس شده که پاسخگوی نیاز داخلی نیست.

مساحت جنگلهای بوسنی بالغ بر 7/2 میلیون هکتار یا 53 درصد از کل مساحت کشور است. پراکندگی درختان جنگلی در 3/1 میلیون هکتار از جنگلهای کشور تقریبا شکلی متعادل دارد هرچند که تعداد درختان سوزنی کمتر از درختان برگدار است. رودهای بزرگ بوسنی شامل: بوسنی، نرتوا، راما، ورباس، اونا، تربیشنیتسا و… بوده و دو رود ساوا و درینا نیز مرزی می‌باشند. دریاچه های طبیعی و مصنوعی (که در پی سدبندی رودهای راما، نرتوا، تربیشنیتسا، درینا، ورباس و پلیوا ایجاد شده‌اند و همچنین دریاچه مصنوعی واقع در حوالی توزلا جهت تهیه آب صنعتی) نیز در این کشور وجود دارند.

راه آهن بوسنی و هرزگوین توسط دو شرکت اداره می‌شود: شرکت دولتی راه آهن فدراسیون که دفتر مرکزی آن در سارایوو است و راه آهن جمهوری صربسکا که دفتر مرکزی آن در بانیالوکا می‌باشد. طول کل خطوط راه آهن کشور بالغ بر 1031 کیلو متر می‌باشد (بجز خطوط صنعتی که از اهمیت زیادی برخوردار می‌باشد). حمل و نقل 90 درصد از بار و مسافر در بوسنی بطور جاده ای انجام می پذیرد. حمل و نقل جاده ای در بوسنی و هرزگوین تقریبا بطور کامل خصوصی بوده و طول جاده های کشور بالغ بر 22500 کیلومتر می‌باشد. بخشی از اماکن و تاسیسات جاده ای که در طول جنگ متحمل خسارات فوق العاده ای شده‌اند احیا و بازسازی شده‌اند. بوسنی و هرزگوین تلاشهای زیادی در راستای الحاق به سیستم حمل و نقل بین المللی و اروپایی بعمل می آورد اولین گام در این راستا تاسیس کریدور وی سی است که از محور میانی کشور عبور کرده و از سمت شمال به جنوب به جاده های کرواسی و مجارستان خواهد پیوست. بوسنی و هرزگوین دارای 400 مرز ورودی جاده ای است که نهادهای کشوری در راستای طبقه بندی، تجهیز و کنترل آنها تلاشهای زیادی انجام داده‌اند.

حمل و نقل دریایی کالا از بوسنی به خارج و بالعکس از طریق بندر پلوچه واقع درکرواسی انجام می پذیرد. ظرفیت این بندر بالغ بر 5 میلیون تن در سال می‌باشد. در زمینه حمل و نقل رودخانه ای نیز ظرفیت بندر برچکو در حد وسیع قابل افزایش می‌باشد. پایانه های برچکو و پلوچه و ساحل ساوا نیز از ارتباط نسبتا خوبی با شبکه های جاده ای، آبی و ریلی کشور و خارج از کشور دارند.

چشمه های درمان بخش آب معدنی ایلیجا واقع در سارایوو، کیسلیاک، فوینیتسا، تسلیچ، توزلا، اولوو، ویشه گراد و سربرنیتسا به منزله منابع غنی آب گرم معدنی می‌باشند که از دیرباز جهت معالجه مورد استفاده قرار گرفته اند.

منطقه مجوگوریه نیز پس از رویت حضرت مریم توسط برخی افراد به مرکز مدرن توریسم مذهبی با ظرفیتهای مناسب ساختمانی و زیرساختی تبدیل شده است. همچنین آثار و ابنیه های متعلق به هر چهار مذهب (اسلام، یهودیت، کاتولیسم و ارتدوکس) نیز در شهرها و مناطق مختلف از جمله پروساتس و یایتسه وجود دارند. بسیاری از منابع و ثروتهای طبیعی بوسنی و هرزگوین همچنان حفظ شده‌اند که از جمله آن می‌توان به دربند راکیتنیتسه و کروشنیتسه، منطقه حفاظت شده هوتوو بلاتو و بارداچ جهت اسکان پرندگان، جنگلهای پروچیتسا، دریاچه بلیدینیه، پروکوشکو، شاتورسکو، بوراچکو، آبشار کروایتسه، اسکاکاواتس، کوزیتسا، رود اونا با آبشارهایش، جریان بالایی رود درینا و چشمه بونا اشاره نمود.

قوه مجریه بوسنی و هرزگوین شامل شورای ریاست جمهوری (سه عضو صرب، کروات و بوشنیاک) و شورای وزیران (هشت وزارتخانه) می‌باشد. اختیارات شورای ریاست جمهوری بشرح ذیل می‌باشد: هدایت و کنترل سیاست خارجی بوسنی و هرزگوین، 2-انتصاب سفرا و دیگر نمایندگان بین المللی بوسنی و هرزگوین که حداکثر دوسوم آنان می‌توانند از قلمرو فدراسیون انتخاب شوند، 3-معرفی بوسنی در نهادهای بین المللی و درخواست عضویت در نهادها و سازمان‌های بین المللی که بوسنی هنوز به عضویت آنها پذیرفته نشده است. 4-انجام مذاکرات جهت انعقاد قراردادهای بین المللی بوسنی و هرزگوین و لغو و تایید این قراردادها (با موافقت مجلس)، 5-اجرای تصمیمات مجلس، 6-ارائه طرح بودجه سالیانه به پارلمان با توصیه قبلی شورای وزیران، 7-ارائه گزارش مربوط به مخارج شورای ریاست جمهوری به مجلس (در صورت درخواست مجلس، حداقل یکبار در سال)، 8-هماهنگی با سازمان‌های غیردولتی و بین المللی در بوسنی و هرزگوین (در صورت نیاز)، 9-اجرای دیگر وظایفی که از جانب مجلس یا با موافقت موجودیتها به این ارگان تفویض می‌شود.

رئیس شورا و وزرا شورای وزیران را تشکیل میدهند. شورای مزبور مسئولیت اجرای وظایف قید شده در تبصره های 1و4و5 بند سوم قانون اساسی را بعهده داشته و گزارش فعالیتهای خود را به مجلس ارائه می نماید (حداقل یکبار در سال می بایست گزارش مربوط به هزینه های کشوری را ارائه نماید)، 2-حداکثر دوسوم از تعداد کل وزرا می‌توانند از قلمرو فدراسیون انتخاب شوند. انتصاب معاونین وزرا که از حیث قومی با وزیر مربوطه متفاوتند بعهده رئیس شورا می‌باشد. رئیس شورا پس از تایید و رای موافق مجلس وظایف خود را آغاز می نماید. شواری وزیران در صورت استیزاه و رای عدم اعتماد مجلس بکار خود خاتمه خواهد داد. شورای وزیران شامل 8 وزیر می‌باشد.

مجلس نمایندگان شامل 42 عضو (14 بوشنیاک، 14 صرب و 14 کروات) می‌باشد که دوسوم اعضاء آن از فدراسیون و یک سوم باقیمانده ازجمهوری صربسکا انتخاب میشوند. نمایندگان مجلس نمایندگان بموجب قانون انتخابات و بطور مستقیم از موجودیت خویش انتخاب میشوند. دوره نمایندگی مجلس 4 ساله می‌باشد.

به موجب توافقنامه صلح دیتون دو موجودیت بوسنی و هرزگوین دارای اختیارات ذیل می‌باشند: 1-موجودیتها حق دارند با احترام به اصل تمامیت ارضی و حاکمیت بوسنی و هرزگوین روابط موازی با کشورهای همسایه برقرار نمایند. 2-هر موجودیت به منظور ایجاد امکان اجرای تعهدات بین المللی دولت کشوری به آن کمک می نماید ضمن اینکه تعهدات مالی که یک موجودیت بدون موافقیت موجودیت دیگر و قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی بوسنی و هرزگوین ایجاد نماید بعنوان تعهدات مالی همان موجودیت تلقی شده و می بایست به تنهایی آن را عهده دار شود باستثناء مواردی که تعهد مزبور شرط عضویت بوسنی در یک سازمان یا نهاد بین المللی باشد. 3-موجودیتها در حیطه اختیارات خود کلیه شرایط لازم جهت حفاظت حقوقی و امنیتی اشخاص، حفظ و نگهداری ارگانهای مدنی مسئول اجرای قوانین و مقررات که فعالیت خود را بر حسب مقررات و معیارهای جاری بین المللی بانجام می رسانند را فراهم می سازند. 4-هر موجودیت می‌تواند با موافقت مجلس توافقنامه هایی را با نهادها و کشورهای خارجی منعقد نماید. مجلس می‌تواند از حیث قانونی تعیین نماید که برای چه قراردادهایی نیاز به موافقت مجلسی نیست.

دولت جمهوری صربسکا بزرگترین مرجع اجرایی این موجودیت محسوب می‌شود. حیطه اختیارات، سازماندهی، عملکرد و نحوه تصمیم گیری در داخل دولت مطابق با قانون اساسی و قوانین و ضوابط جمهوری صربسکا تعیین شده است. دولت جمهوری صربسکا شامل رئیس جمهور، معاونین رئیس جمهور و 16 وزارتخانه می‌باشد. وزرای کابینه دولت توسط مجلس جمهوری صربسکا انتخاب میشوند. دبیرخانه دولت شامل 4 واحد می‌باشد: دفتر رئیس جمهور، بخش روابط عمومی، بخش فعالیتهای عملیاتی-حرفه ای و اداری و فنی، و بخش امور عمومی. وزرای دولت جمهوری صربسکا مستقیما فعالیت وزارتخانه مربوط به خود را اداره می نمایند. وزارتخانه ها نهادهای اداری هستند که فعالیتهای اداری و دیگر فعالیتهای مربوطه را بانجام رسانده و مستقیما تحت اداره دولت قرار داشته و تابع سازمان یا ارگان دیگری نیستند.

برچکو در شمال شرقی بوسنی و هرزگوین و در مسیر خطوط بین المللی آبی رود ساوا واقع شده است. این منطقه در واقع به منزله تقاطع راههای خاکی و آبی ارتباط دهنده بوسنی با غرب اروپا، کشورهای حوزه رود دانوب و دریای سیاه می‌باشد. قبل از تجاوز به بوسنی و هرزگوین برچکو مرکز مهم اقتصادی و فرهنگی و بزرگترین بندر رودخانه ای بوسنی و هرزگوین محسوب میشد بطوریکه بیش از 40 درصد از حمل و نقل داخلی و 60 درصد از کل حمل و نقل کالا، مایعات و مواد خام از طریق این بندر انجام می گرفت. برچکو در حال حاضر پل بین شرق و غرب جمهوری صربسکا و فدراسیون با کشورهای غرب اروپا محسوب می‌شود. با توجه به اهمیت استراتژیک این منطقه برای فدراسیون وجمهوری صربسکا کمیسیون بین المللی تعیین کننده موقعیت برچکو در تاریخ 9 مارس 1999 برچکو را بعنوان منطقه معرفی نمود. منطقه برچکو واجد سیستم اداری و دولتی دمکراتیک و چندقومی مختص به خویش است. قبل از جنگ در این منطقه حدود 88000 تن زندگی می‌کردند که از این تعداد 44 درصد بوشنیاک، 25 درصد کروات، 21 درصد صرب و 10 درصد باقیمانده نیز از اقلیتهای قومی و مذهبی بودند. پس از خاتمه تجاوز جمعیت این منطقه به حدود 90000 تن رسیده که تعداد زیادی از آنان را جنگزدگان و آوارگان تشکیل میدهند و بیش از 10000 تن از ساکنین قبل از جنگ این منطقه هنوز در انتظار بازگشت به موطن خویش می‌باشند.

احزاب سیاسی، گروه‌ها و سران آنها: در بوسنی و هرزگوین تعداد زیادی حزب سیاسی به شرح ذیل وجود دارد که در انتخابات قبل نیز شرکت داشته اند: حزب بوسنی به رهبری میرنس آیانوویچ، حزب وطن پرستان بوسنی به رهبری صفر خلیلوویچ، حزب دمکراتیک شهروندان بوسنی و هرزگوین به رهبری ابراهیم اسپاهیچ، اتحاددیه دمکرات مسیحی کرواتها به رهبری آنته پاشالیچ، اتحادیه دمکراتیک کرواتهای بوسنی و هرزگوین به رهبری باریشا چولاک، حزب حقوقیان کروات به رهبری زدراوکو هرستیچ، حزب روستاییان کروات به رهبری ایلیا سیمیچ، حزب مردمی دمکراتیک به رهبری دراگان کوستیچ، حزب دمکرات بازنشستگان به رهبری آلویز کنزوویچ، حزب دمکرات جمهوری صربسکا به رهبری دراگومیر دومیچ، اتحادیه دمکراتیک مردمی به رهبری فکرت عبدیچ، حزب دمکراتیک سوسیالیستها به رهبری نبویشا رادمانوویچ، حزب لیبرال دمکرات به رهبری راسم کادیچ، حزب ابتکار عمل جدید کرواتها به رهبری کرشیمیر زوباک، حزب برای بوسنی به رهبری صفت خلیلوویچ، حزب اقدام دمکراتیک به رهبری سلیمان تیهیچ، حزب توسعه دمکراتیک به رهبری ملادن ایوانیچ، حزب سوسیال دمکراتهای مستقل به رهبری میلوراد دودیک، حزب بازنشسگان فدراسیون به رهبری حسین ویکوویچ، حزب بازنشستگان جمهوری صربسکا به رهبری استویان بوگوساویچ، حزب مردمی با کار برای بهروزی به رهبری ملادن ایوانکوویچ، حزب جمهوری خواه بوسنی و هرزگوین به رهبری استپان کلوایچ، حزب دمکرات صرب به رهبری درگان کالینیچ، اتحاد مردمی صرب به رهبری برانیسلاو ایلیچ، حزب سوسیال دمکرات بوسنی و هرزگوین به رهبری زلاتکو لاگومجیا، حزب سوسیالیست جمهوری صربسکا به رهبری ژیوکو رادیشیچ.

به موجب قانون جدید وزارت دفاع کشوری تشکیل و تعداد نیروهای نظامی کل کشور به 12000 هزار سرباز تقلیل یافته است.

بوسنی و هرزگوین در سازمان‌های بین المللی ذیل عضو می‌باشد: BIS, CE   , EBRD, ECE, FAO, G77, IAEA, IBRD, ICAO, IDA, IFAD, IFC, IFRCS, ILO, IMF, IMO, INTERPOL, IOC, IOMعضو ناظر ,ISO, ITU, NAMعضومهمان, OASعضو ناظر, OICعضو ناظر, OPCW, OSCE, UN, UNCTAD, UNESCO, UNIDO, UNMEE, UPU, WHO, WIPO, WMO, WtoO, WtrOعضو ناظر.   بوسنی و هرزگوین عضو مهمان سازمان کنفرانس اسلامی و از سال 1993 نیز عضو ISESCO می‌باشد.

پس از امضاء توافقنامه صلح دیتون نیروهای حافظ صلح تحت عنوان آیفور و به سرپرستی ناتو با هدف اجرای ابعاد نظامی توافقنامه صلح تشکیل گردیدند.

آسفور در بدو امر با 60 هزار نیروی نظامی از فعالیتهای سازمان امنیت و همکاری اروپا در راستای نظارت و کنترل انتخابات برگزار شده در سپتامبر 1996، شرکت در امر احداث پلها و جاده ها، پروژه های مین روبی، ایجاد فرودگاه جهت حمل و نقل غیرنظامی، احیای شبکه های آب، گاز و برق، احداث بیمارستانها و مدارس حمایت نمود. این فعالیتها را نیروهای 18 کشور غیرعضو ناتو نیز همراهی و حمایت نمودند. در تاریخ 20 دسامبر 1996 اسفور جایگزین آیفور گردید.

وظیفه اصلی اسفور ممانعت از درگیری و نزاع و فراهم آوردن امکانات لازم جهت حمایت از فعالیتهای ارگانهای مدنی است. تعداد سربازان اسفور در مقایسه با آیفور به 31000 تن تقلیل یافت. پس از تمدید دوره ماموریت آن در ماه ژوئن 1998 با توجه به اذعان ناتو به لزوم ایجاد اعتماد و همکاری متقابل بین نیروهای نظامی بوسنی و هرزگوین دوره هایی جهت مقامات نظامی و غیرنظامی هر سه قومیت برگزار گردید.

تصمیم مبنی بر کاهش نیروهای اسفور در تاریخ 25 اکتبر سال 1999 اجرا و تغییراتی در سازماندهی و توزیع حوزه های عملیاتی این نهاد نیز ایجاد گردید. تعداد نیروهای اسفور در سال 2003 در بوسنی و هرزگوین در حدود 13000 سرباز بوده است.

همگرایی به اروپا در کلیه کشورهای منطقه تبلیغ و معرفی می‌شود. ایده مبنی بر ایجاد پیمان ثبات اواخر سال 1998 و قبل از وقوع جنگ در کوزوو مطرح گردید و اجلاس افتتاحیه پیمان ثبات در تاریخ 30 جولای سال 1999 در سارایوو برگزار گردید.

دفتر بانک جهانی در بوسنی و هرزگوین: هدف اصلی دفتر بانک جهانی در بوسنی حمایت از دولت در فرایند ایجاد و تقویت نهادها و سیاست اداره کشور، موجودیتها ومناطق و تطبیق سیستم پولی کشور می‌باشد. حمایت از استراتژی مزبور با اعتباری بالغ بر 300 میلیون دلار از آژانس IDA انجام نمی‌گیرد و شرط اصلی ارائه این اعتبار اجرای اصلاحات می‌باشد.

USAID شبکه های برق رسانی را احیا و بازسازی و امکان استفاده از انرژی الکتریکی را برای 776000 تن فراهم آورده است قابل ذکر است که رقم مذکور 25 درصد از کل جمعیت بوسنی را تشکیل می‌دهد. در سال 1998 نیز زیرساختها و تاسیسات جهت بازگشت 80000 جنگزده را بطور بلاعوض فراهم نمود. قابل ذکر است که یک سوم از این افراد جنگزدگانی هستند که در محل بازگشت خود در اقلیت می‌باشند.

با فروپاشی جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی سیستم جمعیت اسلامی واحد در کل یوگسلاوی نیز لغو گردید و پس از به رسمیت شناخته شدن بوسنی و هرزگوین امکان احیای فعالیت مستقل جمعیت اسلامی بوسنی و هرزگوین فراهم گردید. در تاریخ 28/4/1993 علما و روشنفکران مذهبی در شرایط جنگی این ارگان را شکل دادند و در اولین اجلاس مجلس اسلامی اساسنامه موقت جمعیت اسلامی بعنوان عالی ترین سند قانونی تصویب و رئیس العلما و معاون وی منصوب گردیدند. اساسنامه جمعیت اسلامی در نوامبر 1997 تصویب و در ماه اوت 1996 دکتر مصطفی افندی تسریچ بعنوان رئیس العلماء منصوب گردید.

واحد اساسی سازمان یافته جمعیت اسلامی را گروه نمازگزاران مساجد تشکیل می‌دهند که عموما یک روستا یا چند روستا را پوشش می‌دهد در سطح شهرها بخش مرکزی شهر یا نمازگزاران یک محله یا چند خیابان این گروه را تشکیل میدهند. نمازگزار اغلب به جمع نزدیکترین مسجد به محل سکونت خود می پیوندد. در طول تجاوز اخیر به بوسنی و هرزگوین 618 مسجد بطور کامل تخریب شده‌اند که برخی از آنها از حیث تاریخی، معماری یا هنری بسیار باارزش بوده‌اند. تعداد زیادی از مساجد نیز در حد کم و زیاد دچار خسارت شده‌اند.

بقعه از لحاظ شکل ظاهری نظیر مساجدی است که واجد زیرگنبد هستند با این اختلاف که گنبد اغلب بر روی 4 ستون نصب شده است. بقعه می‌تواند حالت باز یا بسته داشته باشد. از بقعه های بسته می‌توان به غازی خسرو بیگ و مراد بیگ در سارایوو، فرهاد پاشا در بانیالوکا (تخریب شده)، سینان بیگ در چاینیچی (تخریب شده) یاد کرد. از بقعه های باز نیز می‌توان به آلیفاکوواتس و مسجد کنار تکیه سینان در سارایوو و چند بقعه در تراونیک یاد کرد.

'''''بزیستان ها و حمام ها'''''

مدرسه اسلامی غازی خسرو بیگ (تاسیس در سال 1537) علیرغم اینکه از حیث مساحت تقریبا کوچک است از حیث معماری بنایی بسیار باارزش بشمار می‌رود. اندرونی آن با درگاه گنبددار و فواره آب با مسجد جنب مدرسه هماهنگی ساختمانی زیادی دارد. فواره یا حوضچه آب شامل حوضی هشت ضلعی یا دایره ای شکل است که سقف چوبی تکیه داده به ستونهای چوبی آن را می پوشاند. در میان حوض سنگی وجود دارد که آب از حفره های درون آن بیرون ریخته و به حوض می ریزد. روانی و زیبایی آبی که به درون حوضچه هامی ریزد طراوت شاعرانه ای به محل می‌دهد زیباترین حوضچه های آب متعلق به مسجد محمد پاشا و کاراجوز بیگ در موستار، مسجد سینان بیگ در چاینیچه (تخریب شده)، مسجد عصما سلطان در یایتسه (تخریب شده) و مسجد غازی خسرو بیگ در سارایوو می‌باشند.

'''''قلعه ها و برج ساعت'''''

ترکها در قلعه های خود استحکامات کم ارتفاعی جهت استقرار توپها بنا می‌کردند در کل مناطق بوسنی و هزرگوین شهرهای زیادی با قلعه و استحکامات ایجاد گردید و سبکهای جدیدی در احداث در قلعه ها، پنجره ها، طاقچه های موجود در دیوارها و زره های رزمی ایجاد گردید بطوریکه جزئیات مربوط به تزئین آنها تا حد زیادی حذف و منحصرا به نقش دفاعی دژها و قلعه ها اهمیت داده میشد.

نمای قلعه ها بعلت احداث مساجد با مناره های باریک و برجهای ساعت تغییر یافت. برج ساعت بنایی بود که محور اصلی نمای شهرهای کوچک و بزرگ تبدیل شد. زیباترین برج ساعت در سارایوو و بانیالوکا احداث شده است.

اولین کشیشان کاتولیک از مناطق دالماتسیا و پانونیه به بوسنی وارد شدند. بطوریکه سریعا در قلمرو سراسقفی بوسنی جامعه اسلامی کاتولیکها و سازماندهی منطقه ای و دفتر اسقف ایجاد گردید. پس از مهاجرت اسلاونیها روند پذیرش دین مسیح که سالها بطول انجامید آغاز گردید. اواسط قرن یازدهم میلادی (سال 1089) در زمان حکومت شاه کرشیمیر چهارم دفتر سراسقفی بوسنی در محلی نزدیک ویسوکو تاسیس گردید. به موجب مدارک و اسناد واتیکان سراسقفی بوسنی زمانی به اسپلیت، در مقطعی دیگر به بار و سپس به دوبرونیک و کولاچه وابسته بوده است.

پس از ورود کشیشان فرانیویی به بوسنی در سال 1291 مبلغین مذهبی کاتولیک موفق به گردآوردن کاتولیکهای بوسنی و جلب نظر دولتمردان و حاکمان شده و در نهایت توانستند تعداد زیادی از بوسنیاییها را غسل تعمید دهند.

کشیش های فرانیویی به سرپرستی فرا آنجل زویزدیچ توانستند در زمان حکومت عثمانیان برای کاتولیکهای بوسنی امتیازاتی که در عهدنامه سلطان عثمانی تضمین شده بود، کسب نمایند. عهدنامه سلطان در واقع سند اصلی تعیین کننده روابط کلیسای کاتولیک بوسنی و دولت ترکیه محسوب میشد. واتیکان در سال 1735 فرستاده خود را برای بوسنی منصوب نمود. موقعیت کاتولیکهای بوسنی و هرزگوین در زمان حکومت عثمانیان بسیار مناسب و مطلوب بود.

پاپ لئون سیزدهم در سال 1881 با توجه به شرایط جدید سیاسی، سلسله مراتب کلیسای کاتولیک بوسنی را اعلام نمود و در سارایوو نیز دفتر سراسقفی، و در دو شهر موستار و بانیالوکا نیز دفتر اسقف منطقه برقرار و تاسیس گردید. اولین اسقف اعظم بوسنی دکتر یوسیپ استادلراستاد دانشگاه زاگرب بود که پایه های توسعه جدید کلیسای کاتولیک را گذاشت. بدین ترتیب کلیسای کاتولیک بوسنی به چهار منطقه اسقفی تقسیم گردید: تربینیه-مرکانسکا که توسط اسقف موستار سرپرستی میشد، موستار-دووانی، بانیالوکا و ورخ بوسنی. سراسقفی 22401 گره کیلومتری را تحت پوشش قرار میداد. قبل از جنگ در منطقه اسقف اعظم بوسنی 528هزار کاتولیک زندگی می‌کردند و تعداد کشیشها 240 تن بود بسیاری از کشیشان کاتولیک در مناطق محل اقامت کرواتها در خارج از کشور فعالیت داشتند. در شهر سارایوو دو مدرسه مذهبی کاتولیکها وجود داشت یکی برای دختران راهبه (که ظرفیت آن 65 الی 75 تن بود) و مدرسه دیگر نیز برای کودکان عادی بود که ظرفیت 192 تن را داشت. دانشکده کاتولیک جهت کشیشهای فرانیویی نیز وجود داشت که ظرفیت 75 الی 80 تن را داشت. فرانیوییها در ویسوکو نیز دبیرستانی داشتند در منطقه سراسقفی 335 راهبه نیز وجود داشت که در 24 صومعه مستقر بودند. در مقطع جنگ یعنی سالهای 1992 تا 1995 در منطقه سراسقفی بوسنی از مجموع 528 هزار کاتولیک تنها 200 هزار تن باقی ماندند و در طول جنگ نیز 3 کشیش و یک راهبه کاتولیک جان خود را از دست دادند. تعداد قطعی کاتولیکهای کشته یا مفقود شده در طول جنگ مشخص نیست. عزیمت پاپ ژان پل دوم به سارایوو در تاریخ 12 و 13 آوریل 1997 و بانیالوکا در سال 2003 به کاتولیکهای بوسنی و هرزگوین دلگرمی زیادی داد.

کلیسای ارتدوکس صربها در بوسنی و هرزگوین دارای 5 منطقه می‌باشد: دابروبوسانسکی که دفتر آن در سارایوو بوده و سراسقف آن در سوکولاتس زندگی می‌کند (این سراسقفی دارای 56 کلیسا و 168400 صرب ارتدوکس می‌باشد)، زاهوم-هرزگوین که دفتر آن در موستار بوده و اسقف آن در تربینیه زندگی می‌کند (این منطقه اسقفی دارای 46 کلیسا، 4 صومعه و 119650 صرب ارتدوکس می‌باشد، زورنیک=توزلا (دارای 70 کلیسا، 3 صومعه و 168800 صرب ارتدوکس می‌باشد)، بانیالوکا (دارای 127 کلیسا، 2 صومعه و 219000 صرب ارتدوکس می‌باشد) و بیهاچ-پتروواتس (دارای 82 کلیسا، یک صومعه و 168000 صرب ارتدوکس می‌باشد).

جامعه یهودیان یکی از کم جمعیت ترین جوامع مذهبی در بوسنی و هرزگوین محسوب می‌شود. در حال حاضر در بوسنی و هرزگوین 1000 یهودی زندگی می‌کنند که بخش اعظم آنها یعنی قریب به 700 تن در منطقه سارایوو زندگی می‌کنند. تعداد کمی یهودی نیز در موستار، زنیتسا و توزلا (فدراسیون) و بانیالوکا و دوبوی (جمهوری صربسکا) زندگی می‌کنند. جامعه یهودیان بوسنی و هرزگوین همگرایی بسیار خوبی با جامعه بوسنی ایجاد نموده ولی در آن حل نشده است. قابل ذکر است که از سال 1995 به بعد هیچ یهودی سارایوو را ترک نکرده و 300 تن از آنان نیز به این شهر بازگشته اند.

یهودیان در طول 500 سال اقامت خود در بوسنی تاثیر عمیقی بر تاریخ و فرهنگ، توسعه اقتصادی و ابعاد مختلف حیات اجتماعی داشته اند. مهم‌ترین میراث فرهنگی یهودیان بوسنی بطور حتم کتاب “هاگادا” است که نمونه نادری از خطاطی و تذهیب و دقت تحریری می‌باشد. این کتاب دارای قدمتی بالغ بر 700 سال بوده که به طریقی اسرار آمیز به بوسنی آورده شده و کلیه جنگها و مصائب سالهای قبل به آن آسیبی نرسانیده است. دومین میراث فرهنگی مهم یهودیان “قبرستان یهودیان سارایوو” است که در منطقه کواچیچی سارایوو واقع شده و قدمتی 400 ساله دارد شایان ذکر است که این قبرستان یکی از قدیمی ترین و دست نخورده ترین قبرستانهای یهودیان در اروپا می‌باشد.

در دبیرستانهای جمهوری صربسکا نیز در همین مقطع 2892 دبیر که 1404 تن از آنها زن و 2255 از آنها در استخدام دائم هستند، مشغول بکار بوده‌اند. تعداد کل دانش آموزان دبیرستانی نیز بالغ بر 52147 تن بوده که 26557 تن از آنها دختر بوده‌اند. تعداد کل دبیرستانهای موجود در قلمرو جمهوری صربسکا بالغ بر 86 می‌باشد.

تعداد شاغلین در بخش درمانی و بهداشتی در فدراسیون در سال 2002 23580 تن بوده که 16906 تن یا 70/71 درصد در بخش پزشکی (10361 پرستار و تکنسین، 3738 پزشک که 2621 تن از آنها متخصص می‌باشند، بیشترین تعداد پزشکان متخصص را متخصصین داخلی- 360 تن، متخصص اطفال- 277 تن، متخصص زنان و زایمان- 265 تن، متخصص اعصاب و روان- 210 تن تشکیل میدهند) و 6674 یا 30/28 در بخش غیرپزشکی فعالیت داشته اند. تعداد تختهای بیمارستانهای عمومی و کانتونی در سال 2002 بالغ بر 3884 بوده و ظرفیت سه مجتمع پزشکی سارایوو، توزلا و موستار نیز بالغ بر 3935 تخت می‌باشد.

خدمات پیچیده تر پزشکی در مجتمع های پزشکی بانیالوکا (دارای 1327 تخت) و مجتمع صربسکو سارایوو (دارای 776 تخت) ارائه می‌شود.