۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'برنامه ریزی' به 'برنامه‌ریزی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
حاکمیت بوسنی و هرزگوین در اکتبر 1991 اعلام شد و پس از آن همه پرسی استقلال از یوگسلاوی در فوریه و مارس 1992 توسط اکثریت قریب به اتفاق [[صرب‌ها]] تحریم شد. مشارکت در همه پرسی استقلال 63.4 درصد بود و 99.7 درصد از رای دهندگان به نفع استقلال رای دادند. استقلال بوسنی و هرزگوین اندکی پس از آن اعلام شد و پس از یک دوره تنش و تشدید تنش و حوادث نظامی پراکنده، جنگی آشکار در سارایوو در 6 آوریل آغاز شد.<br> | حاکمیت بوسنی و هرزگوین در اکتبر 1991 اعلام شد و پس از آن همه پرسی استقلال از یوگسلاوی در فوریه و مارس 1992 توسط اکثریت قریب به اتفاق [[صرب‌ها]] تحریم شد. مشارکت در همه پرسی استقلال 63.4 درصد بود و 99.7 درصد از رای دهندگان به نفع استقلال رای دادند. استقلال بوسنی و هرزگوین اندکی پس از آن اعلام شد و پس از یک دوره تنش و تشدید تنش و حوادث نظامی پراکنده، جنگی آشکار در سارایوو در 6 آوریل آغاز شد.<br> | ||
در اوایل مارس 1991 مذاکرات محرمانه‌ای بین [[فرانجو توجمان]] و [[اسلوبودان ملوسویچ]] برای تقسیم بوسنی بین [[صرب‌ها]] و [[کُروات‌ها]] انجام شد که به [[توافقنامه کارادوردوو]] معروف شد. صرب‌ها پس از از دست دادن کنترل اراضی آن به دنبال اشغال مناطق با اکثریت صرب در شرق غرب بوسنی بودند. در حالی که کروات‌ها به رهبری توجمان به دنبال تامین امنیت بخش‌هایی از بوسنی و هرزگوین به عنوان مناطق کرواسی بودند. | در اوایل مارس 1991 مذاکرات محرمانه‌ای بین [[فرانجو توجمان]] و [[اسلوبودان ملوسویچ]] برای تقسیم بوسنی بین [[صرب‌ها]] و [[کُروات‌ها]] انجام شد که به [[توافقنامه کارادوردوو]] معروف شد. صرب‌ها پس از از دست دادن کنترل اراضی آن به دنبال اشغال مناطق با اکثریت صرب در شرق غرب بوسنی بودند. در حالی که کروات‌ها به رهبری توجمان به دنبال تامین امنیت بخش‌هایی از بوسنی و هرزگوین به عنوان مناطق کرواسی بودند. سیاست‌های کرواسی در قبال بوسنی و هرزگوین واضح و شفاف نبود، این کشور به دنبال اجرای هدف توجمان در گسترش مرزهای کرواسی بود. مسلمانان بوسنی تنها گروه قومی وفادار به دولت بوسنی هستند، زیرا نیروهای دولتی بوسنی تجهیزات ضعیفی داشتند و برای جنگ آماده نبودند. | ||
=رسمیت یافتن= | =رسمیت یافتن= | ||
پس از به رسمیت شناختن بین‌المللی بوسنی و هرزگوین، فشارهای دیپلماتیک برای خروج ارتش خلق یوگسلاوی از مناطق بوسنی افزایش یافت که به طور رسمی انجام شد، اما در واقع اعضای ارتش صرب‌های بوسنی علائم نظامی خود را تغییر دادند و به اصطلاح تشکیل دادند. ارتش جمهوری صرب‌های بوسنی سعی در ادامه جنگ و تصاحب انبارهای ارتش یوگسلاوی موجود در سرزمین‌های بوسنی را داشت و از حمایت داوطلبان و نیروهای شبه‌نظامی از صربستان و حمایت لجستیکی و مالی از جمهوری فدرال برخوردار شدند. یوگسلاوی و قصد ارتش صرب بوسنی در حمله آنها در سال 1992 تصاحب و کنترل هر چه بیشتر قلمرو بود.<br> | پس از به رسمیت شناختن بین‌المللی بوسنی و هرزگوین، فشارهای دیپلماتیک برای خروج ارتش خلق یوگسلاوی از مناطق بوسنی افزایش یافت که به طور رسمی انجام شد، اما در واقع اعضای ارتش صرب‌های بوسنی علائم نظامی خود را تغییر دادند و به اصطلاح تشکیل دادند. ارتش جمهوری صرب‌های بوسنی سعی در ادامه جنگ و تصاحب انبارهای ارتش یوگسلاوی موجود در سرزمین‌های بوسنی را داشت و از حمایت داوطلبان و نیروهای شبه‌نظامی از صربستان و حمایت لجستیکی و مالی از جمهوری فدرال برخوردار شدند. یوگسلاوی و قصد ارتش صرب بوسنی در حمله آنها در سال 1992 تصاحب و کنترل هر چه بیشتر قلمرو بود.<br> | ||
ابتدا نیروهای صرب به جمعیت غیرنظامی غیر صرب در شرق بوسنی حمله کردند و به محض اینکه آن روستاها و شهرها به دست آنها افتاد، این نیروها به همراه پلیس و شبه نظامیان و گاه با کمک روستاییان صرب شروع به اجرای یک طرح کردند. طرح مشخص: غارت و سوزاندن منظم خانه‌ها و اموال بوسنیایی‌ها، جمع‌آوری غیرنظامیان مسلمان بوسنیایی یا دستگیر شده، و ممکن بود در نتیجه این عملیات‌ها مورد ضرب و شتم شدید قرار گیرند یا کشته شوند. حدود 2.2 میلیون بوسنیایی از | ابتدا نیروهای صرب به جمعیت غیرنظامی غیر صرب در شرق بوسنی حمله کردند و به محض اینکه آن روستاها و شهرها به دست آنها افتاد، این نیروها به همراه پلیس و شبه نظامیان و گاه با کمک روستاییان صرب شروع به اجرای یک طرح کردند. طرح مشخص: غارت و سوزاندن منظم خانه‌ها و اموال بوسنیایی‌ها، جمع‌آوری غیرنظامیان مسلمان بوسنیایی یا دستگیر شده، و ممکن بود در نتیجه این عملیات‌ها مورد ضرب و شتم شدید قرار گیرند یا کشته شوند. حدود 2.2 میلیون بوسنیایی از سرزمین‌های خود (از سه جامعه) آواره شده‌اند. | ||
=منبع= | =منبع= | ||