۶٬۷۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
در سال 1974م، وی میزبان دومین سازمان کنفرانس اسلامی در سال 1974م، بود که در آن رهبران جهان اسلام را به لاهور ، استان پنجاب پاکستان دعوت کرد. او از طرفداران جدی همبستگی آفریقایی-آسیایی بود و روابط خود را با کشورهای آفریقایی-آسیایی و اسلامی مستحکم کرد و تا سال 1976م، به عنوان رهبر جهان سوم ظاهر شد.<br> | در سال 1974م، وی میزبان دومین سازمان کنفرانس اسلامی در سال 1974م، بود که در آن رهبران جهان اسلام را به لاهور ، استان پنجاب پاکستان دعوت کرد. او از طرفداران جدی همبستگی آفریقایی-آسیایی بود و روابط خود را با کشورهای آفریقایی-آسیایی و اسلامی مستحکم کرد و تا سال 1976م، به عنوان رهبر جهان سوم ظاهر شد.<br> | ||
وی به دنبال یک توافق صلح توافق‌نامه '''سیملا''' با '''ایندیرا گاندی'''، نخست‌وزیر [[هند]] بود و 93000 اسیر جنگی را به پاکستان بازگرداند و 513000 کیلومتر مربع را که در اختیار هند بود بدون مصالحه در موضع کشمیر با به رسمیت شناختن [[بنگلادش]] تضمین کرد.<br> | وی به دنبال یک توافق صلح توافق‌نامه '''سیملا''' با '''ایندیرا گاندی'''، نخست‌وزیر [[هند]] بود و 93000 اسیر جنگی را به پاکستان بازگرداند و 513000 کیلومتر مربع را که در اختیار هند بود بدون مصالحه در موضع کشمیر با به رسمیت شناختن [[بنگلادش]] تضمین کرد.<br> | ||
دانش گسترده هوشمندی و آگاهی دقیق او از پس از جنگ جهانی دوم، و تاریخ هسته ای، او را قادر ساخت تا سیاست خارجی را طراحی کند که در تاریخ سیاست خارجی پاکستان بی‌بدیل بود. راه کارهای سیاست او توسط دولت های متوالی ادامه یافت تا نقشی حیاتی در سیاست جهان ایفا کند. در سال 1974م، او و عزیز احمد وزیر امور خارجه‌اش قطعنامه‌ای در سازمان ملل آوردند که در آن توصیه و خواستار ایجاد منطقه عاری از سلاح هسته‌ای در جنوب آسیا شد در حالی که او و عزیز احمد به شدت به برنامه هسته‌ای هند حمله کردند. وی هند را در موضع دفاعی قرار داد و پاکستان را به عنوان یک کشور غیر اشاعه‌گر برنامه هسته‌ای تبلیغ کرد. | دانش گسترده هوشمندی و آگاهی دقیق او از پس از جنگ جهانی دوم، و تاریخ هسته ای، او را قادر ساخت تا سیاست خارجی را طراحی کند که در تاریخ سیاست خارجی پاکستان بی‌بدیل بود. راه کارهای سیاست او توسط دولت های متوالی ادامه یافت تا نقشی حیاتی در سیاست جهان ایفا کند. در سال 1974م، او و عزیز احمد وزیر امور خارجه‌اش قطعنامه‌ای در سازمان ملل آوردند که در آن توصیه و خواستار ایجاد منطقه عاری از سلاح هسته‌ای در جنوب آسیا شد در حالی که او و عزیز احمد به شدت به برنامه هسته‌ای هند حمله کردند. وی هند را در موضع دفاعی قرار داد و پاکستان را به عنوان یک کشور غیر اشاعه‌گر برنامه هسته‌ای تبلیغ کرد.<br> | ||
وی به دنبال بهبود روابط پاکستان با جهان عرب بود و در جریان درگیری اعراب و [[اسرائیل]] در کنار جهان عرب قرار گرفت.در سال 1973م، در طول جنگ اعراب و اسرائیل، روابط پاکستان با جهان عرب نشان دهنده نقطه عطفی بود. هم در پاکستان و هم در جهان عرب، پیشنهاد کمک سریع، بی قید و شرط و صریح پاکستان به کشورهای عربی عمیقا مورد قدردانی قرار گرفت. در سال 1974م، تحت فشار سایر کشورهای مسلمان، پاکستان سرانجام بنگلادش را رسمیت شناخت <ref>[https://www.dawn.com/news/845159/bhutto-s-foreign-policy-legacy برگرفته از سایت dawn.com]</ref>. | |||
= پانویس = | = پانویس = | ||