۲۱۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(اضافه نمودن مطالب به صفحه ایجاد شده) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
"من هر وقت از مرحوم حجت سخن می‌گويم، به دوستان، نزديكان و دانشجويانم توصيه می‌كنم معلومات خود را در سينه‌ها نگه ندارند. آن ها را به رشته تحرير درآورند، كه رسول خدا (ص) فرموده است: «قَيِّدُوا العِلمَ بالكِتابِ»: علمتان را با نوشتن مهار كنيد. روزی علم به فراموشی سپرده می‌شود يا صاحب علم از دنيا می‌رود و اثری از علم او باقی نمی‌ماند ... در حديث آمده است: آدمي وقتی می‌ميرد نامه عمل او بسته می‌شود، مگر سه گروه: كسی كه فرزند صالح داشته باشد و او را دعا كند، كسی كه صدقه جاريه داشته باشد و كسی كه اثر علمی از خود به يادگار گذاشته باشد.آقای حجت، عالم بسیار فاضل و دانشمندی بود. به ایشان گفته بودند آقا! کتابی بنویسد: فرموده بود: آنچه دلم می‌خواهد، نمی‌توانم بنویسم، آنچه می‌توانم بنویسم، دوست ندارم".<ref name=":2" /> قبله ای پس از اتمام دو جلد کتاب کفایه، در درس خارج سید حسین بروجردی نیز شرکت کرد. حضور وی در درس خارج اساتید قم پس از درگذشت محمد حجت در دی ماه 1331، تا سال 1334 ادامه یافت. | "من هر وقت از مرحوم حجت سخن می‌گويم، به دوستان، نزديكان و دانشجويانم توصيه می‌كنم معلومات خود را در سينه‌ها نگه ندارند. آن ها را به رشته تحرير درآورند، كه رسول خدا (ص) فرموده است: «قَيِّدُوا العِلمَ بالكِتابِ»: علمتان را با نوشتن مهار كنيد. روزی علم به فراموشی سپرده می‌شود يا صاحب علم از دنيا می‌رود و اثری از علم او باقی نمی‌ماند ... در حديث آمده است: آدمي وقتی می‌ميرد نامه عمل او بسته می‌شود، مگر سه گروه: كسی كه فرزند صالح داشته باشد و او را دعا كند، كسی كه صدقه جاريه داشته باشد و كسی كه اثر علمی از خود به يادگار گذاشته باشد.آقای حجت، عالم بسیار فاضل و دانشمندی بود. به ایشان گفته بودند آقا! کتابی بنویسد: فرموده بود: آنچه دلم می‌خواهد، نمی‌توانم بنویسم، آنچه می‌توانم بنویسم، دوست ندارم".<ref name=":2" /> قبله ای پس از اتمام دو جلد کتاب کفایه، در درس خارج سید حسین بروجردی نیز شرکت کرد. حضور وی در درس خارج اساتید قم پس از درگذشت محمد حجت در دی ماه 1331، تا سال 1334 ادامه یافت. | ||
==== نجف ==== | |||
خلیل قبله ای در سال 1334 برای زیارت آرامگاه علی بن ابی طالب به نجف سفر می کند. در این سفر با [[سید ابوالقاسم خویی]] ملاقات می کند و در این دیدار، [[سید ابوالقاسم خویی|خویی]] به او توصیه می کند که برای ادامه تحصیل در [[نجف]] بماند. قبله ای نیز می پذیرد و چون در آن زمان تمکن تهیه مسکن نداشت، برای مدتی به همراه خانواده اش در خانه [[سید ابوالقاسم خویی]] اقامت می کند.<ref name=":11" /><ref name=":2" /> قبله ای در گفتگو با مجله کیهان فرهنگی در سال 1386 ضمن وصف استادش سید ابوالقاسم خویی، ماجرای ماندنش در نجف را چنین نقل کرده است:<blockquote>«''ايشان (آیت الله خویی) يك بار به قم آمده بود و در آن سفر ديده بودمش. بار دوم كه در نجف به ملاقاتشان رفتم، به من گفت: پير شده‌ای و بعد اضافه کرد: خب، بگو تو هم پیر شده‌ای. برخوردش اين طور صميمانه بود. بعد به من گفت: می‌دانی كه من اهل تعارف نيستم، شما اينجا در نجف در خانه من بمانيد، مخدرات بروند با مخدرات و شما هم با من ... مهربان بود و علاقه خاصی به همشهريانش اهالی خوی داشت و خيلی عاطفی بود. به هر حال اين طور شد كه آنجا مانديم و ايشان دستور داد محلی برای ما پيدا كردند و ماندگار شديم.''»</blockquote> | |||
[[پرونده:مصاحبه کیهان فرهنگی با خلیل قبله ای.jpg|بندانگشتی|مصاحبه کیهان فرهنگی با خلیل قبله ای. نشسته از راست: علی تقی زاده، سید طاها مرقاتی خویی، خلیل قبله ای.]] | |||
قبله ای 3 سال در نجف ماند و در طول این زمان غیر از درس [[سید ابوالقاسم خویی|ابوالقاسم خویی]]، در درس خارج سید محسن حکیم<ref>[https://jap.isca.ac.ir/article_21482_8f36821a2f6e3cbe0776a55119c7a264.pdf درگذشتگان]</ref> و سید عبدالهادی شیرازی<ref>[https://www.gisoom.com/book/11367559/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D9%88-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82-%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%88%DB%8C%DA%98%DA%AF%DB%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%D8%AE%D8%B5%DB%8C%D8%AA%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82%DB%8C-%D8%A2%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%AD%D8%A7%D8%AC-%D8%AE%D9%84%DB%8C%D9%84-%D9%82%D8%A8%D9%84%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D9%88%DB%8C%DB%8C-%D8%B1%D9%87/ آیت علم و اخلاق]</ref> شرکت کرد. وی با این قصد که بعدها به نجف برگردد در اواخر سال 1336 برای دیدار با خانواده به [[ایران]] می آید. | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
<references /> | <references /> | ||