ابراهيم بن اسحاق بن فضل بن ابی سهل نوبختی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهيم بن اسحاق بن فضل بن ابی سهل نوبختی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۸

۱٬۳۰۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۲۰۱

ویرایش

@@ خط ۴۹: / خط ۴۹: @@
 ابراهیم بن اسحاق بن فضل بن ابیسهل نوبختی، (قبل240ق – قبل311ق) ابواسحاق. از متكلمان نیمه نخست سده چهارم هجری و مؤلف [[كتاب فص الیاقوت]] از كتاب‏های پایه در [[علم كلام]]. شواهد موجود نشان میدهد كه وی در [[بغداد]] تولد یافت و در همانجا تحصیل نمود و محل وفات او نیز در بغداد بوده است، زیرا بغداد مركز علم و دانش بود و پدربزرگش «فضل» و پس از آن پدرش «اسحاق» كلیددار [[دار الحكمه رشیدیه]] در بغداد بودند. همچنین میتوان حدس زد كه وی چند سالی پیش از 240هجری تولد یافته است، زیرا برادرش «علی بن اسحاق» تا عصر امام هادی یعنی تا سال 254هجری حیات داشته است، و وی در آن زمان، فردی بالغ و رشید بوده است.
+=آثار=
+* [[یاقوت]] یگانه نوشته‌‏ای است كه از او بر جای مانده است. این كتاب قدیمی‏ترین كتاب كلامی است كه از امامیه در دست است و تنها كتاب مستقلی است كه از خاندان نوبختی به جای مانده است. (كتاب «فرق نوبختی» به صورت مستقل نیست). نخستین كسی كه این كتاب را شرح نمود [[ابن ابی الحدید]](م656ق) بود كه البته شرح وی از بین رفته است. پس از او شرح جامعی به دست [[علامه حلی]](م726ق) به نام [[انوار الملكوت فی شرح الیاقوت]] انجام گرفته است. در اینكه وی از متكلمان امامیه بود هیچ تردیدی وجود ندارد به همین دلیل علامه حلی، از او با تعبیراتی نظیر <big>شیخنا الاقدم</big> و <big>امامنا الاعظم</big> یاد می‏كند، هر چند اذعان می‏كند كه وی در برخی موارد، تفكرات اعتزالی نیز داشته است.
+*
+* [[كتاب الابتهاج]] است كه وی در این كتاب، لذت عقلیه را در [[خداوند]] اثبات می‏كند.
+*
 =درگذشت=