ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهيم بن محمد بن حمزه بن عماره، (273 –353ق) ابواسحاق اصفهاني كوفي. حافظ و محدث شيعي. در سال 273هجري در اصفهان ديده به جهان گشود و در هفتم رمضان 353هجري در سن هشتاد سالگي در كوفه زندگي را وداع گفت. پدرش «محمدبن حمزه بن عماره» از فقهاء و محدثين اصفهان بود كه گرايش سني داشت. جد او «حمزه بن عماره بربري» از شيعيان كيسانيه(كساني كه روح پيامبر را در محمدبن حنفيه متجلي مي‏دانند) بود كه در زمان امام باقر(ع) زندگي مي‏كرد و ياراني در مدينه و كوفه گرد آورد و پس از آن مورد لعن آن حضرت قرار گرفت. وي خود در اصفهان پرورش يافت و پس از دوره مقدماتي به كوفه آمد و مسافرت‏هايي به بغداد و بصره داشت و چندان به فراگيري علوم حديث و حفظ آنها اهتمام ورزيد كه او را «حافظ» لقب داده‏اند. «ابن عقده كوفي»(م333ق) كه خود در ضبط حديث بي‏نظير بود در باره او مي‏گويد: «وي حافظ حديث است و من برخي از احاديث اهل‏بيت(ع) را از او مي‏شنوم و نظير او را نديده‏ام». وي نزد بسياري از اساتيد سني و شيعي تلمذ كرده است. از جمله آنها «ابوخليفه فضل بن حباب»، «محمدبن عثمان بن ابي شيبه»، «حسين بن عبدالله» و «سالم بن سالم» هستند. از شاگردان شيعي او «محمدبن بابويه» معروف به «شيخ صدوق»(م381ق) است كه به‏صورت مكاتبه با او ارتباط داشته و برخي از راويات او را در كتاب «خصال» نقل كرده است. از او كتاب يا رساله‏اي برجاي نمانده است.