احمد بن اصفهبد قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن اصفهبد قمي، (000 – حدود 350ق) ابوالعباس ضرير. مفسر و محدث شيعي در اواسط سده چهارم هجري. ولادت او تقريباً در اواخر سده سوم هجري و احتمالاً در قم اتفاق افتاده است و وفات او پيش از 369هجري در قم روي داده است، زيرا برخي از شاگردان او در سال 369هجري وفات يافته‏اند، پس وي پيش از اين تاريخ وفات يافته است. وي در قم اقامت داشت و پس از گذراندن مراتب تحصيلي جزء اساتيد قم به‏شمار آمد. از لقب «ضرير» كه به او نسبت داده مي‏شود بر مي‏آيد كه وي يا صاحب همسران متعدد بوده يا در زندگي مردي شكيب و بردبار بوده است. با اين‏حال هيچ گزارشي در باره چگونگي زندگي او به ما نرسيده است. شايد از اينكه وي فرزند «اصفهبد» است به دست آيد كه پدرش از اميران لشكر اصفهان بوده است، زيرا بسياري از فرماندهان نظامي اصفهان، در تاريخ به همين لقب شهرت دارند. در باره اساتيد او گزارشي در منابع به چشم نمي‏خورد اما وي در قم شاگرداني داشته و در علم تفسير زبانزد ديگران بود به همين سبب لقب «مفسر» به او داده شد. معروف‏ترين شاگرد او «ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولويه»(م369ق) صاحب كتاب «كامل‏الزيارات» است. گفتني است برخي از صاحبنظران، وي را با «ابوالعباس احمدبن حسن اسفرايني» كه او نيز لقب «مفسر» و «ضرير» دارد متحد مي‏دانند. تنها اثر تأليفي او «تعبير الرؤيا» يا «تفسير الرؤيا» است.