احمد بن جعفر بن سفیان بزوفری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-
|-
|القاب و سایر نام‌ها
|القاب و سایر نام‌ها
|؟؟؟
|بَزَوفَری
|-
|زاده
|ابتدا زمان تولد و سپس مکان
|-
|-
|درگذشت
|درگذشت
|ابتدا زمان وفات و سپس مکان
|بعد 365ق
|-
|-
|استادان
|استادان
|؟؟؟
|ابوعلی احمد بن ادریس اشعری • حمید بن زیاد نینوایی
|-
|-
|شاگردان
|شاگردان
|؟؟؟
|شیخ مفید • حسین بن عبیدالله غضائری • هارون بن موسی تلعكبری • بن حاشر • احمد بن علی بن نوح سیرافی
|-
|آثار
|؟؟؟
|-
|-
|دین و مذهب
|دین و مذهب
|اسلام • تشیع
|اسلام • تشیع
|-
|فعالیت‌ها
|؟؟؟
|-
|-
|}
|}
</div>
</div>


احمد بن جعفر بن سفیان بزوفری، (000 – بعد 365ق) ابوعلی. محدث مشهور شیعی. از ولادت او آگاهی نداریم. وی تا سال 365هجری حیات داشته است، زیرا «تلعكبری» در این سال از او حدیث شنیده و اجازه نقل آنها را از وی دریافت نموده است. وی اهل «بزوفر»(بر وزن غضنفر) نزدیك «واسط» در سواحل غربی دجله است. پس از دوران كودكی، از آنجا به بغداد آمد و به فراگیری علوم حدیث مشغول شد. به گفته شیخ طوسی، وی در یكی از حجره‏‌های قبرستان قریش در بغداد نزد «ابوعبدالله جعفر بن محمد مدائنی» احادیثی شنیده است. از معاصران و هم‌‏بحثان او پسرعمویش «ابوعبدالله حسین بن علی بن سفیان بزوفری» است كه با هم نزد «ابوعلی احمد بن ادریس اشعری»(م306ق) شاگردی نمودند. از دیگر اساتید مشهور او «حمید بن زیاد نینوایی»(م310ق) است كه وی از محضر این استادش بهره‌‏های فراوان برد. حمید بن زیاد اگرچه فردی واقفی و هفت‏ امامی است اما فردی راستگو و احادیث او كاملاً مورد اعتماد صاحبنظران است. به هرحال، وی در محضر اساتید یادشده بهره‌‏های فراوان برد و به ‏زودی خود نیز از بزرگان و اسطوانه‏‌های علمی شیعه در بغداد به ‏شمار آمد. در حلقه درس او شاگردان مشهوری چون «محمد بن محمد بن نعمان» معروف به «شیخ مفید»(م413ق)، «حسین بن عبیدالله غضائری»(م411ق)، «هارون بن موسی تلعكبری»(م385ق)، «شیخ حافظ احمد بن عبدون» معروف به «ابن حاشر»(م423ق)، «احمد بن علی بن نوح سیرافی» و بسیاری دیگر حضور داشتند. با این‏همه از او هیچ اثر تألیفی شناسایی نشده است. گفتنی است برخی از صاحبنظران با استفاده از كلام شیخ طوسی در فهرست، صاحب شرح‌‏حال را با «احمد بن محمد بن جعفر بن سفیان صولی» متحد دانستند.
احمد بن جعفر بن سفیان بزوفری، (000 – بعد 365ق) ابوعلی. محدث مشهور شیعی. از ولادت او آگاهی نداریم. وی تا سال 365هجری حیات داشته است، زیرا «تلعكبری» در این سال از او حدیث شنیده و اجازه نقل آنها را از وی دریافت نموده است. وی اهل «بزوفر»(بر وزن غضنفر) نزدیك «واسط» در سواحل غربی دجله است. پس از دوران كودكی، از آنجا به بغداد آمد و به فراگیری علوم حدیث مشغول شد. به گفته شیخ طوسی، وی در یكی از حجره‏‌های قبرستان قریش در بغداد نزد «ابوعبدالله جعفر بن محمد مدائنی» احادیثی شنیده است. از معاصران و هم‌‏بحثان او پسرعمویش «ابوعبدالله حسین بن علی بن سفیان بزوفری» است كه با هم نزد «ابوعلی احمد بن ادریس اشعری»(م306ق) شاگردی نمودند. از دیگر اساتید مشهور او «حمید بن زیاد نینوایی»(م310ق) است كه وی از محضر این استادش بهره‌‏های فراوان برد. حمید بن زیاد اگرچه فردی واقفی و هفت‏ امامی است اما فردی راستگو و احادیث او كاملاً مورد اعتماد صاحب نظران است. به هرحال، وی در محضر اساتید یادشده بهره‌‏های فراوان برد و به ‏زودی خود نیز از بزرگان و اسطوانه‏‌های علمی شیعه در بغداد به ‏شمار آمد. در حلقه درس او شاگردان مشهوری چون «محمد بن محمد بن نعمان» معروف به «شیخ مفید»(م413ق)، «حسین بن عبیدالله غضائری»(م411ق)، «هارون بن موسی تلعكبری»(م385ق)، «شیخ حافظ احمد بن عبدون» معروف به «ابن حاشر»(م423ق)، «احمد بن علی بن نوح سیرافی» و بسیاری دیگر حضور داشتند. با این‏همه از او هیچ اثر تألیفی شناسایی نشده است. گفتنی است برخی از صاحب نظران با استفاده از كلام شیخ طوسی در فهرست، صاحب شرح‌ ‏حال را با «احمد بن محمد بن جعفر بن سفیان صولی» متحد دانستند.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
confirmed، مدیران
۳۷٬۸۳۷

ویرایش